Λευκός Κυνηγός, Μαύρη Καρδιά

Για όσο διάστημα οι αίθουσες παραμείνουν κλειστές, το cinemagazine βρίσκει την ευκαιρία να επιστρέψει στο πολύτιμο αρχείο του Περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ. Ξεκινάμε με τις πρώτες κριτικές που δημοσιεύτηκαν ποτέ (τεύχος 9, Δεκέμβριος 1990). Τα συγκεκριμένα κείμενα υπογράφονταν συνολικά από τους Γιώργο Τζιώτζιο, Χρήστο Μήτση, Ρόμπυ Εκσιέλ και Γιώργο Κρασσακόπουλο, ενώ δεν υπήρχε ακόμη η βαθμολογία αστεράκια!

Από το αρχείο του Περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ
Λευκός Κυνηγός, Μαύρη Καρδιά

Ο Κλιντ Ήστγουντ μεταμορφώνεται από επιθεωρητής Κάλαχαν σε Τζων Χιούστον, αφήνει το Μάγκνουμ, παίρνει την κάμερα και κατηφορίζει στην Αφρική. Μαζί με την κάμερα παίρνει και μια καραμπίνα που σκοτώνει ελέφαντες, άλλωστε τι Κλιντ Ήστγουντ θα ήτανε;

Από την άλλη, ο Χιούστον δεν απείχε και πολύ από την εικόνα του Dirty Harry: απλώς, αντί για κακοποιούς, αυτός ήθελε να σκοτώσει ένα λευκό ελέφαντα. Ο Λευκός Κυνηγός είναι η ιστορία πριν την ταινία, που έγραψε ο ίδιος ο σεναριογράφος της Βασίλισσα της Αφρικής, Πήτερ Βίρτελ. Ο Χιούστον γράφει στα παλιά του τα παπούτσια την ταινία, τον παραγωγό και τους πρωταγωνιστές (Μπόγκαρτ- Χέπμπορν) κι ασχολείται μόνο με το κυνήγι του ελέφαντα. Ο Βίρτελ παρακολουθεί τα καμώματα αυτού του παράξενου ανθρώπου με το στόμα ανοιχτό και ο Κλιντ Ήστγουντ προσπαθεί να βρει την αλήθεια μέσα στο μύθο.

«Νομίζω πως ο Χιούστον ήταν ένας γοητευτικός τύπος, ένας πολύ μεγάλος σκηνοθέτης, αλλά κυρίως ο τελευταίος μιας γενιάς που ζούσε για την στιγμή και έπινε πολύ». Παρά το δέος του απέναντι στο θρύλο – Χιούστον, ο Ήστγουντ διαθέτει την απαραίτητη γενναιότητα ώστε να σκιαγραφήσει σφαιρικά, με τα θετικά αλλά και τα αρνητικά του στοιχεία, τον άνθρωπο - Χιούστον. Από τον Τσάρλι Πάρκερ ως το σκηνοθέτη του Θησαυρού της Σιέρρα Μάντρε, ο Ήστγουντ αποδεικνύει ότι ξέρει καλά να φωτίζει τις «σκοτεινές» πλευρές των αμερικάνικων μύθων. Όπως ξέρει καλά και τις φωτεινές στιγμές του αμερικάνικου σινεμά.