Αν είναι κανείς λίγο παλιομοδίτης στα σινεφιλικό του γούστο, σκηνοθέτες όπως ο Ζαν Γιμού είναι ένα είδος ευλογίας. Αρκεί βέβαια να ορίζεις τον παλαιομοδιτισμό (sic) όχι ως  αγκίστρωμα σε αναχρονιστικούς τρόπους, ενίοτε χρήσιμοι και αυτοί, αλλά ως αναφορά στα κινηματογραφικά είδη. Ο Γιμού, μάστορας του wuxia για τις νεότερες γενιές, μπορεί να περηφανεύεται μια φιλμογραφία που δεν διστάζει να δοκιμαστεί, που αγαπά το σινεμά και τα είδη του, που ακούραστα, σχεδόν ακατάβλητα, εξακολουθεί να γυρίζει ταινίες.

Ακατάβλητα διότι από αλλού τον περιμέναμε κι από αλλού μας ήρθε. Ο Γιμού ήταν γνωστό ότι είχε εδώ και τρία χρόνια ως επόμενο έργο του το αυτοβιογραφικό (περί της Μαοϊκής Άνοιξης) «One Second». H λογοκρισία το πρόλαβε, το παρέλαβε και το κατατρόπωσε όμως κι έτσι ίσως στον τίτλο του έχουμε μια ακόμα «χαμένη ταινία». Η πρεμιέρα του 2019 στις Κάννες δεν συνέβη ποτέ.

Έτσι αυτός, ακάθεκτος, μετακινήθηκε στο «Cliff Walkers», το κατασκοπικό θρίλερ εποχής, πρώτο του εγχείρημα στο είδος. H ταινία εκτυλίσσεται στην πύρινη δεκαετία του '30, στο χιονισμένο περιβάλλον της Μαντζουρίας, αυτού του ιαπωνικού ψευτοκράτους στην βορειοανατολική Κίνα, και περιγράφει την ιστορία μιας ομάδας κομμουνιστών που επιστρέφουν από εκπαίδευση στην Σοβιετική Ένωση και αναλαμβάνουν μια αποστολή - που όμως προδίδεται.

Το τρέιλερ δείχνει τυπικά state of the art στα της καλλιτεχνικής του διεύθυνσης, είναι πολύ ατμοσφαιρικό οπτικά με το διαρκές του χιόνι, είναι και λίγο παραπάνω θορυβώδες από ότι οι λάτρεις της κατασκοπείας θα το ήθελαν, ίσως και γιατί προωθείται ταυτόχρονα (!) και στις ΗΠΑ, όπου και θα παιχτεί παράλληλα με την Κίνα στις 30 Απριλίου. Ωστόσο θα είμαστε εκεί, ασφαλώς, η στυλιστική διαύγεια του Γιμού, η αφηγηματική του άνεση και η λατρεία του στο είδος αποτελούν εγγυήσεις που δεν είναι να παραβλέπεις στο σημερινό στυγνά υπερηρωικό τοπίο.