Αν γράφαμε ότι το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ, που έκανε πρεμιέρα πέρυσι στις Κάννες δεν είναι για όλους, θα ήταν ευφημισμός. Το φιλοδωρήσατε με δυο sold-out προβολές στις Νύχτες Πρεμιέρας και σας ευχαριστούμε για αυτό, κάποιοι από εσάς δεν αντέξατε μέχρι τέλους και αποχωρήσατε, οι περισσότεροι όμως φτάσατε μέχρι τους τίτλους τέλους. Για να μην παρεξηγηθούμε, αν και το gore του είναι πρωτοφανές και συνιστά σίγουρα τεστ αντοχής, δεν πρόκειται για θέμα exploitation διαθέσεων.

Παραθέτουμε αυτούσια όσα έγραφε ο Ηλίας Δημόπουλος, για τον κατάλογο του φεστιβάλ: «Περί της Δομής του Ανθρώπινου Σώματος» είναι η μετάφραση του λατινικού τίτλου ενός μοναδικού ντοκιμαντέρ, τίτλου παρμένου από το κεφαλαιώδες σύγγραμμα ανατομίας (1543) του Βέλγου Αντρέας Βεσάλιους. Σπονδυλική στήλη της ρηξικέλευθης δημιουργίας, η παρουσίαση του ανθρώπινου σώματος σε όλη του την ευαισθησία μα και μεγαλοπρεπή αντοχή. Συρραμμένο γύρω από χειρουργεία σε νοσοκομεία του Παρισιού, υπό την ασυγκίνητη οπτική της ιατρικής μικροκάμερας, το έργο συνεπικουρείται από μακροσκοπικές στιγμές εντός των νοσοκομείων. Όλα μαζί, οπωσδήποτε για απαιτητικά στομάχια (είστε προειδοποιημένοι), συνειδήσεις και εν γένει ανθεκτικές κράσεις, συντείνουν τελικά σε μια σπονδή στην θνητότητα, όχι σαν μακάβρια αλήθεια, αλλά σαν ένα ασύλληπτο γεγονός της εξέλιξης (ή, για άλλους, της θεϊκότητας) που προτρέπει σε έναν αναπάντεχο εορτασμό του θαύματος της ζωής και ένα θεμελιώδες carpe diem.»

Όπως γίνεται σαφές, λοιπόν, όσοι φτάσατε μέχρι τέλους, ανταμειφθήκατε με την αποκάλυψη του…τέλος (δηλαδή του επιθυμητού σκοπού) της δημιουργίας. Αφού έκανε τον γύρο των φεστιβάλ, η ταινία κάνει την πρεμιέρα της σε (εννοείται) μικρό κύκλωμα διανομής στις ΗΠΑ και έχει το πρώτο της τρέιλερ, το οποίο ωχριά μεν μπρος στην ταινία, μα εννοείται πως δεν ενδείκνυται για υπερβολικά ευαίσθητα στομάχια.