Σε μια κούρσα βραβείων που ειδικά φέτος μοιάζει σαν καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια για να κρατήσει ζεστό το ενδιαφέρον του κοινού, που σε αντίστοιχη περίοδο, αν τα πράγματα ήταν καλύτερα, θα είχε ακούσει τις φετινές οσκαρικές υποψηφιότητες, το «Nomadland» της Κλόι Τζάο είναι εκείνο που βαστάει πρώτο τον χορό, ξεκινώντας από τον μακρινό πλέον Σεπτέμβριο, που βραβεύτηκε με τον Χρυσό Λέοντα του φεστιβάλ Βενετίας.
Το νομαδικό ψυχογράφημα της Τζάο και της Φράνσις Μακντόρμαντ, που εκτελεί χρέη παραγωγού και πρωταγωνίστριας, και άνοιξε το φετινό 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας που έχει μέχρι στιγμής διακριθεί στο φεστιβάλ του Σικάγο (Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία, Ερμηνεία, Σενάριο για την ίδια την Τζάο, Φωτογραφίας για τον Τζόσουα Τζέιμς Ρίτσαρντς) και του Τορόντο, έφυγε χθες νικητής και από την 30η απονομή των βραβείων Gotham με το βραβείο Καλύτερης Ταινίας, αλλά και εκείνο του Κοινού, βάζοντας πλώρη για τα πολύ μεγάλα βραβεία της χρονιάς.
Στην κατηγορία σκηνοθεσίας που δεν ήταν υποψήφια η Κλόι Τζάο, νικητής αναδείχτηκε ο Άντριου Πάτερσον για το «The Vast of Night», ένα μαεστρικά φτιαγμένο δράμα μυστηρίου, όπου στο Νέο Μεξικό της δεκαετίας του ’50, ένας ραδιοφωνικός παραγωγός και μια τηλεφωνήτρια ανακαλύπτουν μια παράξενη συχνότητα που θα μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο για πάντα.
Το βραβείο ντοκιμαντέρ μοιράστηκαν το «A Thousand Cuts» της Ραμόνα Ντιάζ, που ήταν υποψήφιο και στο Σάντανς και αφηγείται το χρονικό της περίεργης υπόθεση του προέδρου των Φιλιππίνων, Ροντρίγκο Ντουτέρτε, που μέσα από τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσπαθεί να παραπληροφορήσει τον λαό του και το εκπληκτικό «Time» του Γκάρετ Μπράντλει, που καταγράφει το χρονικό αγάπης της Φοξ Ρίτς και του συζύγου της, Ρομπ που εκτίει ποινή 60 ετών στη φυλακή, για μια ληστεία που μαζί διέπραξαν.
Στα βραβεία ερμηνειών διέπρεψαν ο Ριζ Αχμέντ στον «Ήχο από Μέταλλο» («Sound of Metal») του Ντάριους Μάρνετ (επίσης στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας) μία από τις αποκαλύψεις της χρονιάς στον ρόλο ενός ντράμερ χέβι μέταλ μπάντας, που σταδιακά χάνει την ακοή του και η Νικόλ Μπέχαρι για το «Miss Juneteenth», σκηνοθετικό ντεμπούτο της Τσάνινγκ Γκόντφρει Πίπολς. Στη «Miss Juneteenth», που ξεκίνησε την καριέρα του στα φεστιβάλ του SXSW και του Σάντανς, μια πρώην εστεμμένη καλλιστείων και μητέρα που μεγαλώνει μόνη το παιδί της, προετοιμάζει την κόρη της για τα νέα καλλιστεία.
Το βραβείο σεναρίου κατέληξε σε παραγωγή του Netflix και στο «The-Forty-Old-Version» της Ράντα Μπλανκ, ένα ντεμπούτο που και η ίδια φάνηκε να μην πιστεύει πως βραβεύτηκε. Η ταινία ακολουθεί την ίδια την Ράντα (που κρατάει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, πέρα από τη σκηνοθεσία και το σενάριο) και πιάνει αυτοβιογραφικά το νήμα της καθημερινότητάς της, αφηγούμενη τις απελπισμένες και τις προσπάθειες να αναδείξει το συγγραφικό της ταλέντο λίγο πριν κλείσει τα 40, μέχρι που ανακαλύπτει το ταλέντο της ως ράπερ. H Mπλανκ μοιράστηκε το βραβείο με τον Νταν Σάλιτ για το «Fourteen», που κι αυτό με τη σειρά του αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής γυναίκας και της εξάρτησής της με ναρκωτικές ουσίες.
Στις υπόλοιπες κατηγορίες διακρίθηκε o ανερχόμενος Κίνγκσλει Μπεν-Αντίρ στο ρόλο του Malcolm X στην ταινία «One Night in Miami», της Ρετζίνα Κινγκ, που προ διετίας κέρδισε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου ρόλου για το «Αν η Οδός Μπιλ Μπορούσε να Μιλήσει» του Μπάρι Τζένκινς και εδώ κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πρόκληση που φέρνει εκτός από τον Malcolm X, και τον Muhammad Ali, τον Sam Cooke και τον Jim Brown, σε μια φανταστική συνάντηση στο Μαιάμι της δεκαετίας του ’60.
Παραλαμβάνοντας το βραβείο, εξήρε την ομολογουμένως εκπληκτική ερμηνεία της συνυποψήφιάς του Σίντνει Φλάνινγκαν στο «Never Rarely Sometimes Always» της Ελίζα Χίτμαν, ένα ανεξάρτητο δράμα που θα παίξει σε πολλές κατηγορίες της φετινής χρονιάς, και αφηγείται την ιστορία δυο εφήβων κοριτσιών από τη Πενσυλβάνια και το ταξίδι τους στην αχανή Νέα Υόρκη για να αναζητήσουν βοήθεια μετά από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.
Στην ξενόγλωσση κατηγορία, ανάμεσα στο ήδη γνωστά «Bacurau», το ανατριχιαστικά πανέμορφο φιλμ του Χουλιάνο Ντορνέλες και του Κλέμπερ Φίλιο Μεντόζα, που προβλήθηκε στις 25ες Νύχτες Πρεμιέρας, και στο «Ένα Ψηλό Κορίτσι» του Κάλντεριμ Μπαλάγκοφ, βραβεύτηκε το εξαιρετικό «Identifying Features» της Φερνάντα Βαλάντεζ από το Μεξικό.
Στην ταινία μια μητέρα διασχίζει το Μεξικό για να βρει τον γιο της, ενώ οι Αρχές υποστηρίζουν πως είναι νεκρός. Το «Identifying Features» μετρά ήδη αρκετά βραβεία και θεωρείται φαβορί για το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας μιας και έχει κάνει ήδη φεστιβαλικές στάσεις κερδίζοντας το βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Σάντανς (εκεί κέρδισε και το βραβείο σεναρίου), της Θεσσαλονίκης, του Τορίνο, του Σαν Σεμπαστιάν και της Στοκχόλμης, που τιμήθηκε για τη σκηνοθεσία της.
Στις δυο τηλεοπτικές κατηγορίες, τα βραβεία κατέληξαν αμφότερα στο ΗΒΟ, και συγκεκριμένα στο «Watchmen», την 9ωρη επιστροφή του Ντάμον Λίντελοφ που καρπώθηκε το βραβείο καλύτερης σειράς άνω των 40 λεπτών, και το «I May Destroy You» της Μικαέλα Κοέλ, για την Αραμπέλα και τις περιπέτειές της στον κόσμο των dating apps, του σεξ και της διαφορετικότητας στο Λονδίνο του σήμερα, για σειρά κάτω των 40 λεπτών.
Πέρα από τα 11 βραβεία στις βασικές κατηγορίες, στη βραδιά δόθηκαν και πέντε τιμητικές διακρίσεις, στον πρόσφατα εκλιπόντα Τσάντγουικ Μπόουσμαν, στην Βαιόλα Ντέβις για την πολύχρονη ερμηνευτική της παρουσία, ένα αντίστοιχο στον σκηνοθέτη Στιβ Μακουίν, στον Ράιαν Μέρφι για τη συνεισφορά του στον χώρο της τηλεόρασης και του σινεμά (από τα «ηλεκτρονικά» χέρια της Νικόλ Κίντμαν, που πρόσφατα έπαιξε στο «Prom» του) και τέλος στο καστ της «Δίκης των 7 του Σικάγο» του Άαρον Σόρκιν.
Σε ένα ηχογραφημένο μήνυμα του Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ και του Σάσα Μπάρον Κοέν, οι δυο πρωταγωνιστές (και σκηνοθέτες) συνεδεσαν τα γεγονότα της «Δίκης» με τα πρόσφατα της εισβολής στο Καπιτώλιο, λέγοντας πως «οι ειρηνικοί διαδηλωτές της Δίκης των 7, ακόμα και πενήντα χρόνια μετά συναντούν αντίστοιχες συγκρούσεις, και πως […] ακόμα και σήμερα η περίπτωση εκείνη θα μας θυμίζει πως πρέπει να γίνουν αγώνες για να γεφυρωθεί αυτό το χάσμα ώστε η Αμερική να γίνει πάλι μια χώρα που θα υπερασπίζεται τα ιδανικά της για ελευθερία και δικαιοσύνη για όλους».
