Ο σκηνοθέτης του «Πράσινου Βιβλίου», βασισμένος σε ένα σενάριο του Πίτερ Γκαμπλ («Office Uprising»), ετοιμάζεται να φέρει στο πανί μια ιστορία τόσο απίστευτη ώστε να λέγαμε περισσότερο ότι «μόνο στο σινεμά» γίνονται αυτά παρά στη ζωή. Η ιστορία του πώς ένας πάμφτωχος Νεοϋορκέζος πολέμησε με τα στούντιο για να είναι αυτός που θα ερμήνευε τον κεντρικό χαρακτήρα ενός σεναρίου που είχε γράψει σε χρόνο-ρεκόρ, είναι πια ένα διάσημο μέρος του θρύλου που συναποτελεί τον Σιλβέστερ Σταλόνε. Το «Rocky» θα κατακτούσε τρία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και αυτό της Καλύτερης Ταινίας, θα γινόταν η εμπορικότερη ταινία του 1976, θα απέδιδε ένα IP που ζει και βασιλεύει ως σήμερα και θα έφερνε στον χολιγουντιανό κόσμο έναν λίαν απρόσμενο σταρ, αναμφίβολου χαρίσματος και ιστορικής χλεύης από την μετέπειτα κριτική της εποχής του. Σήμερα, ωστόσο, οι αντιλήψεις έχουν αλλάξει, κυρίως γιατί στα κριτικά γκέμια είναι η γενιά που μεγάλωσε με τον Σταλόνε και το φιλμικό του σύμπαν. Το γεγονός δε ότι ο άνθρωπος με τα περισσότερα Βατόμουρα και κάμποσες από τις θρυλικότερα επαίσχυντες κριτικές-προσωπικές επιθέσεις βραβεύεται στα μεγάλα φεστιβάλ και στήνει προσοχή καλλιτεχνικούς διευθυντές κύρους, συνιστά μια περιεκτική παραδοξότητα. Όλα άρχισαν με το...«τον Ρόκι θα τον παίξω εγώ».

Στην παραγωγή είναι ο Φαρέλι και ο Τόμπι Έμεριχ (πρώην επικεφαλής της Warner), ενώ το καστ θα βρει τον διάολό του προσπαθώντας να συλλάβει την (ασύλληπτη) συνταγή Σταλόνε, ενός ανθρώπου με όλα τα εχέγγυα ότι ο φακός δεν είναι γι΄ αυτόν, και όλες τις αποδείξεις ότι δύσκολα βρίσκεις σταρ να «γράφουν» όπως αυτός. Οι πωλήσεις για το σχέδιο θα ξεκινήσουν στις Κάννες.

Είθε να πάει καλά - κι ας μην μεταφράζεται η μαγεία.