Για εκείνους που ίσως δεν γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται, μια επίσκεψη στο imdb είναι το πρώτο βήμα. Θα δείτε εκεί το έργο που μυστηριωδώς (καθόλου) ανταγωνίζεται σε δημοτικότητα ταινίες όπως το «Se7en», το «Heat» ή το «Usual Suspects» εκείνης της απίθανης χρονιάς.

Το «Kids» ήταν μια ταινία-σφυγμού που άρεσε σε εκείνους που ήταν να αρέσει και άγγιζε το εμετικό για τους υπολοίπους. Οι μεν έβλεπαν σ' αυτήν μια νεο-νεορεαλιστική τόνωση, ένα καταιγιστικό, σφυγμικό βλέμμα στο «σήμερα» μιας κατάστασης, στο επείγον νεολαιΐστικο παρόν μιας εποχής που έχανε την επαφή της με μερίδα των νέων. Οι υπόλοιποι έβλεπαν ένα εμετικό, πλήρως ανήθικο σκεύασμα, που δεν λογάριαζε ιερό και όσιο μπροστά στο σοκ που ήθελε να προκαλέσει. Ως εκ τούτου συζητήσεις επί συζητήσεων.

Στα 26 χρόνια που πέρασαν ο σκηνοθέτης Κλαρκ έκανε μια μικρή σειρά από μετριότητες, ανάλογες του ταλέντου που είδαν οι λάτρεις του «Kids» (αρκετοί κριτικοί μεταξύ τους), ενώ ο Χάρμονι Κορίν, συν-σεναριογράφος της ταινίας, διαγράφει μια σαφώς πιο ενδιαφέρουσα καριέρα, στην οποία η φλέβα του «Kids» χτυπά με τον τρόπο της - και ίσως αποδεικνύει ότι ήταν η ψυχή και της ταινίας του 1995.

Βέβαια, ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δύο φορές, οπότε τώρα, που είναι και μια απείρως συντηρητικότερη εποχή από τότε (δίκοπο αυτό), έρχεται το ντοκιμαντέρ «The Kids», που προβάλλεται αυτή την εποχή στο φεστιβάλ της Tribeca. Που μιλά για το φαινόμενο αυτής της ταινίας, που από την παραγωγή της είχε προκαλέσει σούσουρο αφού είχε μαζέψει ανήλικους, ερασιτέχνες σε ένα πλατώ γεμάτο ναρκωτικά, και έδειχνε πορνογραφικά σεξ και χρήση με τους ανηλίκους αυτούς - εκ των οποίων ένας αυτοκτόνησε και ένας πέθανε από υπερβολική δόση το 2000 και το 2006 αντίστοιχα.

Ο Χάμιλτον Χάρις, εκ των πρωταγωνιστών, μίλησε για το τραυματικό έπειτα του έργου στο Deadline. «25 χρόνια πριν ναι, ένοιωσα την εκμετάλλευση. Σήμερα, το βλέπω αλλιώς. Από ηθικής πλευράς δεν θα το έκανα ποτέ έτσι. Θα το έκανα διαφορετικά. Δεν είναι η θέση μου να πως αν ο Λάρι ήταν σωστός ή λάθος. Νομίζω ο καθένας μπορεί να αποφασίσει για τον εαυτό του». 

Κλαρκ και Κορίν φυσικά αρνήθηκαν να μιλήσουν στο νέο ντοκιμαντέρ, λέει ο σκηνοθέτης του, ενώ ο Χάρις μιλώντας στο Variety συμπληρώνει: «Όσοι παίζουμε στο έργο ήμασταν κολλητοί σκέιτερς. ήμασταν στον σωστό χρόνο και χώρο για να γίνουμε μέρος ενός cult κλασικού έργου, όμως έπρεπε μετά να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες. Μπορείς να πάρεις κάποιον από το γκέτο, αλλά όχι το γκέτο από μέσα του. Κι εκεί υπάρχει το πνευματικό και συναισθηματικό τραύμα που περάσαμε».