Ο Χιθ Λέτζερ αγαπούσε τη μουσική του Μπόουι και το απέδειξε στο «Knight’s Tale»

Από τους πρώτους βασικούς ρόλους του αδικοχαμένου Χιθ Λέτζερ, το «Knight’s Tale» του Μπράιαν Χέλγκελαντ κλείνει φέτος 20 χρόνια (!) και ήρθε η ώρα για μερικές ιστορίες.

Από τον Χρήστο Πολίτη
Ο Χιθ Λέτζερ αγαπούσε τη μουσική του Μπόουι και το απέδειξε στο «Knight’s Tale»

Πως μπορείς να αντισταθείς στον Χιθ Λέτζερ; Ακριβώς αυτές είναι οι σκέψεις του Χέλγκελαντ, σκηνοθέτη της ανατρεπτικής ρομαντικής κωμωδίας «Knight’s Tale», όπου ένας αγρότης παρουσιάζει τον εαυτό του ως ιππότη, όταν ο αφέντης του πεθαίνει. Και κάπου εκεί (φυσικά) ανακαλύπτει τον έρωτα.

Υπάρχει μια σκηνή όπου ο άσπονδος εχθρός του χαρακτήρα του Λέτζερ τον «υποχρεώνει» να χορέψει έναν παραδοσιακό χορό της πατρίδας του για να τον γελοιοποιήσει. Όμως ο Γουίλιαμ (λέγε με Λέτζερ) σταδιακά «αλλάζει» τον ρυθμό κι έτσι καταλήγουν να χορεύουν το «Golden Years» του Ντέιβιντ Μπόουι. Εκείνος και το… έτερόν του ήμισυ, κάνοντας τον εχθρό Ρούφους Σιούελ να βγάζει αφρούς.

Πως έφτασαν όμως στον Μπόουι; Στην αρχή όπως αποκαλύπτει ο Χέλγκελαντ, η παραγωγή και ο ίδιος επέλεξαν το «Get Down Tonight» των KC and the Sunshine Band. «Αλλά όταν ο Χιθ ήθελε να σου πουλήσει κάτι, το έκανε στο λεπτό. Μπορούσε να γίνει εννιά χρονών, βγαλμένος από ιστορία του Τσαρλς Ντίκενς, και δεν μπορούσες να του αντισταθείς».

Τους έπεισε λοιπόν όλους, όταν τους είπε να κάνουν δυο λήψεις με διαφορετικό τραγούδι κάθε φορά, ελπίζοντας (δίκαια) πως εκείνο του Μπόουι θα λειτουργούσε καλύτερα. «Ήταν αναπόφευκτο πως δεν υπήρχε τρόπος να διαφωνήσεις μαζί του». Ακόμα και ο Στιούαρτ Χοπς, ο χορογράφος της σκηνής πήγε με το μέρος του Μπόουι, χωρίς να αλλάξει πολλά από την πρώτη χορογραφία με το «Get Down Tonight».

Ο Χέλγκελαντ καταλήγει πως «η τόση αγάπη του Χιθ για το τραγούδι ήταν ένας ακόμα λόγος που χάρηκα που έκανα την ταινία», ενώ παραδέχεται πως «τον αγάπησαν όλοι, άντρες, γυναίκες, κι εκείνος επέστρεφε πίσω αυτή την αγάπη, δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο».