«Είναι μια ιμπρεσιονιστική φαντασμαγορία εμπνευσμένη από την 50ετή καριέρα, φιλοσοφία και πολιτιστική κληρονομιά του Μπόουι η οποία, όπως ακριβώς και ο μουσικός, δεν είναι εύκολο να αποτυπωθεί σε λέξεις. Λειτουργεί ως εκθαμβωτικό και εκκωφαντικό δρώμενο, προορισμένο αποκλειστικά για τις τεχνολογικά ιδανικές συνθήκες και το περιβάλλον των κινηματογραφικών αιθουσών, και φτιαγμένο με τέτοιο εντυπωσιακό τρόπο ώστε να ενώσει ένα κοινό διαφορετικών ηλικιών και προσδοκιών στο ίδιο καλειδοσκοπικό υπερθέαμα, βασικό σημείο αναφοράς του οποίου είναι οι ψυχεδελικές πειραματικές ταινίες του Σταν Μπράκετζ και το περίφημο τριπαρισμένο φινάλε του “2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος”.»

Nα, κάτι τέτοια έγραφε ο Λουκάς Κατσίκας στην ανταπόκρισή του από τις Κάννες, όπου προβλήθηκε η ταινια, και εκτόξευσε τις προσδοκίες μας στη στρατόσφαιρα. Το, όπως φαίνεται, sui generis μουσικό ντοκιμαντέρ του Μπρετ Μόργκεν είναι περισσότερο μια ταινία αισθήσεων (και παραισθήσεων) παρά παραδοσιακή ταινία τεκμηρίωσης. Σκεφτείτε δε, ότι στην Αμερική η Neon, η εταιρεία που ανέλαβε τη διανομή της και οδήγησε πριν λίγα χρόνια τα «Παράσιτα» στον ανέλπιστο οσκαρικό θρίαμβό τους, αποφάσισε να διανείμει την ταινία μέσα στον Σεπτέμβρη αποκλειστικά σε αίθουσες IΜΑΧ. Μακάρι να το δούμε και στη μοναδική δική μας – σε αυτό το ενδεχόμενο, μην απορήσετε αν οι φαν κάνουν απόβαση στη Θεσσαλονίκη εκείνες τις μέρες.

Πέραν του ιμπρεσιονιστικού εικαστικού του σκέλους, στο «Moonage Daydream» ακούγονται δεκάδες τραγούδια του Μπόουι, το remastering των οποίων έχει επιμεληθεί ο Τόνι Βισκόντι, ο παραγωγός του «ανθρώπου που έπεσε στη Γη», τα οποία θα ακούσουμε σε Dolby Atmos, παρακαλώ. Το νέο τρέιλερ δίνει μια πιο κατατοπιστική εικόνα όσων μας περιμένουν, σε σχέση με το teaser που είχε κυκλοφορήσει πριν μερικούς μήνες.