Ένας Ράιαν Μέρφι κρύβεται πίσω από καθετί καινούργιο, ενίοτε και ριψοκίνδυνο, φέρνει η αμερικανική τηλεόραση, αφού ανάμεσα στα πάμπολλα πρότζεκτ του, λογίζεται και ως συνδημιουργός του «Pose». Η πιο glossy σειρά της δεκαετίας αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας ανθρώπων που με περίσσιο ταλέντο χορεύει, ερωτεύεται, ζει και πεθαίνει στο περιθώριο μιας Νέας Υόρκης πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ’80, αρχές '90.

Χαλαρά βασισμένο στο «Paris is Burning», το αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ της Τζίνι Λίβινγκστον, το «Pose» αποθεώνει την κουλτούρα του ballroom, μιας φανταχτερής καλλιτεχνικής έκφρασης εκείνης της δεκαετίας, όπου η μεταμόρφωση μπορούσε και σήμαινε αποδοχή, ελευθερία. Drag queens σε αυτοσχέδια καλλιστεία, άφθονος χορός, ακόμη περισσότερα φορέματα, εκκεντρικές εμφανίσεις και προσωπικές ιστορίες σε μια σειρά που για δυο σαιζόν ανέδειξε τους περισσότερους τρανς ηθοποιούς που έχει να περηφανευτεί οποιαδήποτε άλλη τηλεοπτική δουλειά.

Πέρα από αυτά, το 2019 o Μπιλ Πόρτερ, ο ηθοποιός που κράτησε τη σειρά στους ώμους του, έγινε ο πρώτος ανοιχτά γκέι Αφροαμερικανός που τιμήθηκε με βραβείο Έμμυ Καλύτερης Ερμηνείας σε Δραματική Σειρά και τώρα επιστρέφει για ένα τρίτο και τελευταίο κύκλο που τοποθετείται στα μέσα του ’90, όπου το AIDS έγινε η ταμπέλα της γκέι κοινότητας, περιθωριοποιώντας την ακόμα περισσότερο.

Η Μπλάνκα δουλεύει ως νοσοκόμα, ισορροπώντας τη ζωή της ως μητέρα και ερωμένη, ενώ τα συμπτώματα του HIV φαίνεται να καταβάλλουν όλο και πιο πολύ τον Πρέι Τελ. Μονάχα το μαζί θα μπορέσει να σώσει αυτούς τους ανθρώπους, ένα «μαζί» διαφορετικό που όρισαν ως πρώην «μόνοι».

Πως αλλιώς θα μπορούσε να κλείσει το «Pose» αν όχι με δάκρυα στα μάτια; Γιατί αν το καλοσκεφτείς, όλα ένα «Vogue» μακριά ήταν και παραμένει.