To κατά Τζον Γουότερς κινηματογραφικό ευαγγέλιο του 2020

Δεν μπαίνεις επίσημα στην εορταστική περίοδο της κινηματογραφικής σεζόν, αν δεν δώσει σήμα ο Τζον Γουότερς. Ο 74χρονος απολαυστικά εκκεντρικός δημιουργός, γίνεται μια φορά τον χρόνο απολαυστικά εκκεντρικός θεατής και παρουσιάζει την, ως συνήθως, απίθανη λίστα του.

Από τον Ηλία Δημόπουλο
To κατά Τζον Γουότερς κινηματογραφικό ευαγγέλιο του 2020

Δεν περιμένεις «κανονικότητα» από τον δημιουργό του «Pink Flamnigos» κι είναι αυτό μια ευλογία που δεν θα χαρείς ποτέ σχεδόν με την συνήθη κριτική. Ο Γουότερς φέρνει το βλέμμα του εκλεκτικού σινεφίλ, του ερασιτέχνη κριτικού (που όμως μπορεί και να σου φτιάξει ανώτερο προγραμματισμό - πρόσφατα σε drive in έπαιξε διαδοχικά το «Climax» του Νοέ και το «Salo» του Παζολίνι) και του, στ' αλήθεια, ελεύθερου ανθρώπου που ξέρει κατακτημένα ότι οι ταινίες που αγαπάς πρέπει να σκιαγραφούν το πορτρέτο σου.

Οι ταινίες που προτείνει για φέτος ο Τζον Γουότερς είναι οι εξής...11 - αφού υπάρχει μια ισοβαθμία στο τέλος. Για την αντιδιαστολή με την μέση επίσημη κριτική γνώμη, σε παρένθεση η βαθμολογία του metactiric. Ας ξεκινήσει η απενοχοποίηση:

«Butt Boy» του Τάιλερ Κόρνακ (56)

«Κατάποση» του Κάρλο Μιραμπέλα-Ντέιβις (65)

«Το Κυνήγι» του Κρεγκ Ζόμπελ (50)

«Why Don't You Just Die» του Κίριλ Σοκόλοφ (69)

«The Audition» της Ίνα Βάισε (64)

«Deerskin» του Κεντέν Ντιπιέ (65)

«Ανθρώπινη Φωνή» του Πέδρο Αλμοδόβαρ (89)

«Νεντ Κέλι: Ο Νο 1 Καταζητούμενος» του Τζάστιν Κερζέλ (75)

«Αμερικανικός Φόνος: Η Οικογένεια της Διπλανής Πόρτας» της Τζένι Πόπλγουελ (67)

«Mangrove» του Στιβ ΜακΚουίν (90) και «Η Δίκη των 7 του Σικάγου» του Άαρον Σόρκιν (76) - η ισοπαλία.