«Θα είναι σαν σαπουνόπερα πολυτελείας», λέει ο φωτογράφος του «House of Gucci», Ντάριους Βόλσκι

Δεν την λες βέβαια ακριβώς «διαφημιστική» τη δήλωση του υποψηφίου φέτος για Όσκαρ Πολωνού Διευθυντή Φωτογραφίας. Το σινεφίλ ενδιαφέρον πάντως εξακολουθεί άκαμπτο, ενώ ο Φωτογράφος μιλά και για το ακόμα πιο αναμενόμενο «The Last Duel», επίσης του Σκοτ.

Από τον Ηλία Δημόπουλο
«Θα είναι σαν σαπουνόπερα πολυτελείας», λέει ο φωτογράφος του «House of Gucci», Ντάριους Βόλσκι

Βέβαια αν κάποιος θέλει να είναι διασκεδαστικά «κακός» (όχι και τόσο ανακριβής πάντως), οι περισσότερες ταινίες του Άγγλου διαθέτουν κοιτάσματα αυτού του glossy χαρακτήρα. Άλλωστε προέρχεται από την new wave γενιά των Βρετανών που έφεραν την διαφήμιση και το βιντεοκλίπ στο σινεμά. Άλλοτε χρήσιμο, άλλοτε παντελώς επιβλαβές, αυτό είναι το σινεμά του Ρίντλεϊ Σκοτ, και κατά τις δηλώσεις του Πολωνού Φωτογράφου (πρώτη φορά φέτος υποψήφιος για Όσκαρ με «Του Κόσμου τα Νέα») αυτό είναι και το ζητούμενο στην σκανδαλοθηρική νέα ταινία με θέμα την δολοφονία του γνωστού επιχειρηματία, από την πρώην σύζυγό του, Πατρίτσια Ρετζιάνι.

Στο podcast του The B-Side ο συχνός συνεργάτης πλέον του Ρίντλεϊ Σκοτ μίλησε για την καριέρα του, αλλά και για της επικείμενες δουλειές του εκ των οποίων επιφανές φέρεται να είναι το «House of Gucci». «Πρόσφατα είναι πολύ απλά διότι ο Ρίντλεϊ δεν θέλει να γυρίζει τη νύχτα και όλα είναι πολύ άνετα και πολύ οργανωμένα, 10ώρες μέρες αρκούν. Το «Last Duel» (σ.σ. η ταινία με τον Μπεν Άφλεκ, τον Άνταμ Ντράιβερ και τον Ματ Ντέιμον, με τίτλο που κλείνει το μάτι στην πρώτη ταινία του Σκοτ, «The Duellists» - 1977) μου χαρίζει γιγάντιες ελπίδες, αν και δεν έχω δει το τελικό αποτέλεσμα», λέει ο Πολωνός. «Αφηγείται την ιστορία ενός βιασμού στον 14ο αιώνα, κάπως σαν το 'Ρασομόν', από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες - του συζύγου, του βιαστή και της βιασθείσας. Νομίζω ότι φωτογραφικά είναι καλύτερή μου δουλειά».

Για το «House of Gucci» ο Βόλσκι λέει: Κάθε ταινία είναι διαφορετική. Ξεκινάς μια ταινία να την πραγματοποιήσεις όπως καμμιία άλλη νωρίτερα και αυτό είναι ο σωστός τρόπος σκέψης.[...] Επειδή το έργο αναφέρεται στον κόσμο της υψηλής ραπτικής του '80 και του '90, θα είναι ανάλογο. Ψάχνω να βρω ένα στυλ για αυτό. Το '80 δεν ήταν μια ιδιαίτερα ευπαρουσίαστη περίοδος, το ίδιο και η μόδα και τα ντεφιλέ της. Οπότε θα είναι λίγο κιτς, λίγο αστεία, οπωσδήποτε λόγω θέματος τραγική - κάπως σαν σαπουνόπερα πολυτελείας. Με τρελό καστ επίσης».

Μπορείτε να ακούσετε το podcast εδώ: https://soundcloud.com/tfsbside/ep-71-dariusz-wolski