Πρώτιστη δουλειά του δημοσιογράφου είναι η ασχολίαστη καταγραφή μιας είδησης, όσο κι αν το διαμορφωμένο κοινό διψά για τον σχολιασμό της - ώστε να αντληθεί από εκεί το σοσιομιντιακό του περιεχόμενο.
Η είδηση λοιπόν θέλει τον Φράνσις Φορντ Κόπολα, κατά την παραλαβή του βραβείου Prix Lumiere στην πόλη της Λυόν για το σύνολο του έργου του, να απαντά σε σχετική ερώτηση για τις δηλώσεις του Σκορσέζε:
«Όταν ο Μάρτιν Σκορσέζε δηλώνει πως οι ταινίες της Μάρβελ δεν είναι σινεμά έχει δίκιο διότι περιμένουμε να μάθουμε κάτι από το σινεμά, να αποκομίσουμε μια επιφοίτηση, μια γνώση, μια έμπνευση. Δεν νομίζω κάποιος να παίρνει κάτι από όλα αυτά παρακολουθώντας επανειλημμένα μια ίδια ταινία γυρισμένη ξανά και ξανά. Ο Μάρτιν ήταν ευγενικός. Δεν είπε πως είναι άξιες περιφρόνησης, που προσωπικά θεωρώ πως είναι».
Ο Κόπολα δεν είπε κάτι καινούργιο, τουλάχιστον όχι για εκείνους που τηρούν μια κινηματογραφικά επιφυλακτική στάση απέναντι στη δουλειά της Μάρβελ. Από τον σκηνοθέτη της «Αποκάλυψης» δεν ξέρω αν κάποιος θα περίμενε και μια πιο «στρογγυλεμένη» στάση. Η Μάρβελ κάνει ένα καλοφτιαγμένο μα ομογενοποιημένο σινεμά, στο οποίο ο δημιουργός κρύβεται πίσω από συλλογικά ειλημμένες (από το στούντιο δηλαδή) αποφάσεις.
Στην δήλωση των δύο πολιορκητικών κριών του σινεμά του '70, των δύο που πάνω τους στηρίχθηκε η αμερικανική πολιτική του δημιουργού μιας ολόκληρης δεκαετίας, δεν θα ήταν εφικτό μάλλον να αναμένει κανείς μια λιγότερο αντισυμβατική θέση. Το σινεμά της Μάρβελ, μπορεί να έχει τις τεχνικές αρετές του, συμβολίζει όμως την διαμετρκά αντίθετη λογική σινεμά αυτού που πρέσβευσαν οι δυο τους δεκαετίες πριν.
Πέραν τούτου, που αναπόφευκτα θα κεντρίσει για λίγες μέρες τους θιασώτες της Μάρβελ και τον ένθεν κι ένθεν οπαδισμό, ο Κόπολα στη Λυόν αναφέρθηκε και στο «Megalopolis», την ταινία που εδώ και πάνω από 20 χρόνια προσπαθεί να γυρίσει. «Είναι κάτι φιλοδοξότερο από οτιδήποτε έχω γυρίσει, ακριβότερο επίσης εξού και η δυσκολία να βρεθούν τα χρήματα».
Πέρα από λογισμούς και αντιλογισμούς εξαιτίας των πρόσφατων δηλώσεων, που στο κάτω-κάτω είναι και μήτρες συζητήσεων, εμείς θέλουμε τον Κόπολα πίσω από την κάμερα εκεί που ανέκαθεν ανήκε, εκεί που (ανέκαθεν επίσης) συναρπάζει.
