[update αρθρου] Το «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» επέστρεψε στο HBO Max συνοδεία δυο επεξηγηματικών βίντεο που ορίζουν το ιστορικό πλαίσιο της ταινίας.

Στο πρώτο η Καθηγήτρια του τμήματος κινηματογραφικών σπουδών του Πανεπιστημίου του Σικάγο και συγγραφέας αρκετών βιβλίων για την συμμετοχή των Αφροαμερικανών στην κινηματογραφική παραγωγή, Ζακλίν Στιούαρτ, υπογραμμίζει την μονομερή απεικόνιση του αμερικανικού νότου στην ταινία «η οποία αποφεύγει την επισήμανση της κτηνωδίας του συστηματικού δουλεμπορίου», ενώ το δεύτερο αποτελεί τη μαγνητοσκοπημένη, ωριαία συζήτηση «Η περίπλοκη κληρονομιά του "Όσα Παίρνει ο Άνεμος"» που είχε διεξαχθεί στο Φεστιβάλ κλασικών ταινιών του TCM (Turner Classic Movies) τον Απρίλιο 2019.

Στα επεξηγηματικά βίντεο, οι θεατές μπορούν να μάθουν περισσότερα για το μυθιστόρημα και την παραγωγή της ταινίας, να πληροφορηθούν πως οι μαύροι/-ες ηθοποιοί του καστ δεν είχαν την δυνατότητα να παρευρεθούν στην πρεμιέρα της στην Τζόρτζια, και πως στη Χάτι ΜακΝτάνιελ δεν είχε επιτραπεί να κάτσει δίπλα στους λευκούς συναδέλφους της στα Όσκαρ. Το ίδιο βράδυ η ΜακΝτάνιελ έγινε η πρώτη Αφροαμερικανίδα που κέρδισε Όσκαρ (Β' Γυναικείου) για τον ρόλο της Μάμι.

[άρθρο, δημοσίευση 10 Ιουνίου]: Σε μια Αμερική που σείεται από τις φωνές για κοινωνικές αλλαγές αλλά και μια προσεκτικότερη ανάγνωση της αιματοβαμμένης ιστορίας της , η Warner αποφάσισε να αφαιρέσει την ταινία και να την επαναφέρει αργότερα συνοδευόμενη από επεξηγήσεις για τις ρατσιστικές απεικονίσεις της.

Στις δυο εβδομάδες περίπου που βρίσκεται online το HBO Max στις ΗΠΑ, έχει συζητηθεί πολύ για το πλούσιο περιεχόμενό του. Από χθες συζητιέται για κάτι που δεν έχει πλέον, καθώς η πλατφόρμα έβγαλε από το  περιεχόμενό της το «Όσα Παίρνει ο Άνεμος», βάζοντας στην πλάστιγγα τα 8 Όσκαρ του και το ρατσιστικό υπόβαθρο που το συνοδεύει εδώ και χρόνια και βλέποντας ότι ειδικά αυτή την περίοδο γέρνει σαφώς προς τη δεύτερη μεριά. 

Η συζήτηση γύρω από το έπος του παραγωγού Ντέιβιντ Σέλζνικ δεν είναι ξαφνική αλλά συνεχής τα τελευταία χρόνια και επικαιροποίηθηκε με ένα κομμάτι που έγραψε στους LA Times ο σεναριογράφος της ταινίας «Δώδεκα Χρόνια Σκλάβος» Τζον Ρίντλεϊ και εκπροσωπεί μια Αμερική που θέλει να ξεγράψει την αιματοβαμμένη ιστορία της, κοιτώντας προς το μέλλον μέσω μια γενικότερης επανεκκίνησης - οικονομικής, κοινωνικής, φυλετικής, πολιτιστικής. Ο Ρίντλεϊ δεν αρνήθηκε την τεχνική υπεροχή της ταινίας, θεωρεί όμως πως αυτό είναι αμελητέο σε σχέση με την ανακύκλωση ρατσιστικών στερεοτύπων και κυρίως με το εγκώμιο που πλέκει στον προ-εμφυλίου αμερικανικό Νότο.

Η Warner Media σε ανακοίνωσή της σχετικά με το θέμα ανέφερε: «Η ταινία (γυρισμένη το 1939) είναι προιόν της εποχής της και περιέχει φυλετικές προκαταλήψεις που ήταν, δυστυχώς, συχνό φαινόμενο στην αμερικανική κοινωνία. Οι ρατσιστικές περιγραφές ήταν λανθασμένες τότε και παραμένουν έτσι ως σήμερα , οπότε σκεφτήκαμε ότι να κρατήσουμε την ταινία χωρίς κάποια εξήγηση ή αποκύρηξη θα ήταν ανεύθυνο. Η ταινία θα επιστρέψει στην πλατφόρμα συνοδευόμενη από κάποιο κείμενο ή βίντεο που εξηγεί την ιστορική περίοδο που διαδραματίζεται και θα σημειώνει ξεκάθαρα τις ρατσιστικές απεικονίσεις της.»

Κι εμείς κρατάμε την ατάκα του Φρεντ Κλαρκ από τη «Λεωφόρο της Δύσης».