Μόλις γεννήθηκε ένα οσκαρικό φαβορί; Οι πρώτες κριτικές αντιδράσεις για το «Mank» παραληρούν

Ύμνοι περί τεχνικού και καλλιτεχνικού θριάμβου πλημμυρίζουν τις πρώτες κριτικές εντυπώσεις πέρα από τον Ατλαντικό για την επιστροφή του Ντέιβιντ Φίντσερ. Ελπίζουμε, στις αίθουσες του κόσμου.

Από τον Ηλία Δημόπουλο
Μόλις γεννήθηκε ένα οσκαρικό φαβορί; Οι πρώτες κριτικές αντιδράσεις για το «Mank» παραληρούν

Μπορείς να καταλάβεις πολλά για την νοοτροπία στα σημερινά κινηματογραφικά στούντιο, όταν το διαμέτρημα ενός Ντέιβιντ Φίντσερ έχει να παραδώσει έργο για την αίθουσα έξι ολόκληρα χρόνια. Μπορεί να μην ακούγεται ευχάριστα, ιδίως σε όσους από εμάς είναι θιασώτες της σκοτεινής αίθουσας και όχι του ταπεινού σαλονιού, όμως η έλλειψη παραγωγικής γενναιότητας (και καλλιτεχνικής ενάργειας) των στούντιο είναι κέρδος της πλατφόρμας - εδώ του Netflix.

Που όλα αυτά τα χρόνια δίνει στέγη στον Φίντσερ, τηλεοπτική (House of Cards, Mindhunter) κι αυτός ανταποδίδει και κύρος και χρήμα. Άλλωστε, τόση είναι η έλλειψη κοινής λογικής στα σημερινά majors: Ο Φίντσερ δεν έκανε ποτέ ταινία ούτε ιδιαίτερα ακριβή, ούτε ζημιογόνα.

Πρόβλημά τους. 

Διότι το «Mank», κατά τα πρώτα κριτικά φαινόμενα, φαίνεται όχι μόνο να αντέχει το βάρος της προσδοκίας - μην ξεχνάμε ότι είναι ένα σχέδιο που ο Φίντσερ κουβαλά σχεδόν 30 χρόνια - αλλά και να δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη. «Εξαίρετη λεπτοδουλειά και εμμονή με την διαλογή και επιλογή ιστορικών σημείων που θα διεγείρουν τους κινηματογραφόφιλους», από τη μια. «Είσαι λάτρης των προκλητικών ιστοριών για το Χόλιγουντ; Αυτό είναι για σένα», από την άλλη. «Ένας αλλόκοτος λαβύρινθος, μια συναρπαστική και απρόβλεπτη προσέγγιση στην αποδόμηση του Χόλιγουντ με την δική του γλώσσα», από την τρίτη.

Οι Αμερικανοί κριτικοί παραληρούν - και προβλέπουν θύελλα υποψηφιοτήτων, σε ρόλους (Όλντμαν, Σέιφριντ), σε Ταινία, Σκηνογραφία, Φωτογραφία, Κοστούμια, Ήχο, Κοστούμια, Μοντάζ και φυσικά Σκηνοθεσία. (Σενάριο; Η εύλογη ερώτηση). Αν ευοδωθούν αυτές οι προβλέψεις, το Netflix έχει στα χέρια έναν «Ιρλανδό» (από πλευράς αριθμού υποψηφιοτήτων), μιας και φαίνεται να πηγαίνει για διψήφιο αριθμό, έναν «Ιρλανδό» που ίσως δεν μείνει με τα χέρια άδεια.

Βέβαια ας σημειωθεί ότι ο υπερθεματισμός αυτός συχνότατα έχει εκτοπιστεί και βγει άκυρος στο τέλος. Όχι για κάποιον μυστηριώδη λόγο - ή για τα «συμφέροντα» και τις κακοήθειες που σκέπτεται το συνωμοτικό μυαλό - αλλά απλά γιατί η Ακαδημία δεν είναι Κριτική, είναι άλλο συλλογικό μυαλό, με άλλες προτεραιότητες, που συχνά πρυτανεύουν. Ο «Mank», μπορεί να διαφαίνεται πως είναι μια ταινία για το Χόλιγουντ, θεωρητικά αγαπώνται αυτές οι ταινίες από την βιομηχανία, όμως απορρέει επίσης ότι είναι ασυμβίβαστα λαβυρινθώδης και πολυεπίπεδη. Κι επειδή έτσι περιγράφονται συχνά μεγάλες ταινίες που ΔΕΝ αρέσουν στην Ακαδημία, κρατάμε μικρό καλάθι.

Ως τότε, ορίστε η μελετημένη θριαμβολογία των πρώτων εντυπώσεων κι εμείς στην φλεγόμενη αναμονή - μια από τις μικρές/μεγάλες χαρές που έχουν απομείνει στην δύσκολη εποχή μας.