Antebellum - Η Εκλεκτή

Antebellum

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2020
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΗΠΑ
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζέραρντ Μπους, Κρίστοφερ Ρεντζ
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Τζέραρντ Μπους, Κρίστοφερ Ρεντζ
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τζανέλ Μονέ, Έρικ Λαντζ, Τζένα Μαλόουν, Τζακ Χιούστον, Κίρσι Κλέμονς
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Πέδρο Λούκε
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Νέιτ Γουόντερ, Ρόμαν ΤζιανΆρθουρ
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 105'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Spentzos Film
    Antebellum - Η Εκλεκτή

Οι ΗΠΑ ως ένα αρρωστημένο θεματικό πάρκο για λευκούς που οφείλει να κατεδαφιστεί, στο αλληγορικό φιλμ μυστηρίου όπου πρωταγωνιστεί η Τζανέλ Μονέ των «Αφανών Ηρωίδων».

Από τον Νεκάριο Σάκκα

Σαν κινηματογραφικό επακόλουθο όσων αναζωπύρωσε η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, το «Antebellum» βρέθηκε να αντικατοπτρίζει το φλέγον ζήτημα φυλετικής ανισότητας και ρατσισμού κατά των μαύρων στις ΗΠΑ με τον αέρα του επίκαιρου. Στο μεγάλου μήκους ντεμπούτο τους, το σκηνοθετικό δίδυμο των Τζέραρντ Μπους και Κρίστοφερ Ρενζ στήνει ένα φιλμ μυστηρίου με ξεκάθαρες αλληγορικές προεκτάσεις που «ταξιδεύει» από τον καιρό του αμερικανικού εμφυλίου στο σήμερα.

Ό,τι ξεκινά ως μια απάνθρωπη ιστορία καταπίεσης και βίας στα πρότυπα του «12 Χρόνια Σκλάβος», μεταπηδά μαγικά στο παρόν, με τους ίδιους βασικούς χαρακτήρες αν και με αλλαγμένα ονόματα, σε μία απόπειρα να αποτυπωθεί το διαχρονικά άλυτο αίτημα για ισότητα που διατρέχει ολόκληρη την αμερικανική ιστορία. Κεντρικό πρόσωπο αυτού που αρχικά φαντάζει ως μια υπερβατική αφηγηματική φόρμα είναι η επιτυχημένη αφροαμερικανή συγγραφέας Βερόνικα Χένλι και το κάτι σαν παρελθοντικό alter ego της ονόματι Ίντεν, μια σκλάβα σε φυτεία των Νοτίων στα χρόνια του εμφυλίου που αναζητά απεγνωσμένα διαφυγή από τα δεσμά της δουλείας. Και οι δύο χαρακτήρες ερμηνεύονται από την τραγουδίστρια και ηθοποιό Τζανέλ Μονέ του «Hidden Figures» («Αφανείς Ηρωίδες») στον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς βρίσκεται αντιμέτωπη με τους λευκούς δυνάστες της τους οποίους υποδύονται μεταξύ άλλων η Τζένα Μαλόουν, ο Έρικ Λάντζ και ο Τζακ Χιούστον.

οι φιλόδοξες προθέσεις των συντελεστών της «Εκλεκτής» θα είχαν εντελώς διαφορετική τύχη αν είχαν επινοήσει μια πιο συνεκτική προσέγγιση στο κομμάτι της υλοποίησης”

«Η Εκλεκτή» ανοίγει με τη ρήση του Γουίλιαμ Φόκνερ «το παρελθόν δεν πεθαίνει ποτέ - δεν είναι καν παρελθόν», πριν μας παραδώσει σε μια δραματική slow motion σεκάνς, φουλ υπογραμμισμένη από μια δυσοίωνη ορχηστρική σύνθεση, κατά την οποία σκλάβοι συλλαμβάνονται, βασανίζονται και εκτελούνται σε απάντηση μιας αποτυχημένης απόπειρας να δραπετεύσουν προς την ελευθερία τους. Κατά τη μετάβαση στο σήμερα, η Βερόνικα, δυναμική ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των μαύρων και των γυναικών, θα βρεθεί από το πολωμένο πολιτικό πεδίο στο οποίο δίνει παθιασμένες μάχες, στο στόχαστρο μιας μυστηριώδους ομάδας που απειλεί να τη σύρει πίσω στο βάναυσο ανελεύθερο παρελθόν των προγόνων της.

Το κομμάτι του μυστηρίου έχει μια εσάνς από «Λάμψη» να αιωρείται στην ατμόσφαιρα, θέλοντας παρεμπιπτόντως να καταδείξει πώς το φυλετικό ζήτημα δε σταμάτησε ποτέ να στοιχειώνει την Αμερική. Στο ενδιάμεσο, υπάρχουν σαφείς αιχμές για τη ρητορική των υποστηρικτών του Τραμπ, ειδικότερα για τις γυναίκες που υποστηρίζουν την πατριαρχία, όταν π.χ. η Μονέ αναμετριέται με την Μαλόουν απευθύνοντάς της ένα οργισμένο ρητορικό «τι σόι γυναίκα είσαι εσύ;». Και φυσικά, η τελική σύγκλιση ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν αποσκοπεί στο να παρουσιάσει την Αμερική ως ένα αρρωστημένο θεματικό πάρκο ψυχαγωγίας για λευκούς που επιβάλλεται να κατεδαφιστεί.

Βλέποντάς το ως κόνσεπτ, οι φιλόδοξες προθέσεις των συντελεστών της «Εκλεκτής» θα είχαν εντελώς διαφορετική τύχη αν είχαν επινοήσει μια πιο συνεκτική προσέγγιση στο κομμάτι της υλοποίησης. Γιατί στην πράξη, καμία από τις δύο πλευρές της ιστορίας δεν λειτουργεί ικανοποιητικά. Πρέπει να φτάσουμε στο φινάλε για να αποκαλυφθεί η πραγματική φύση της πλοκής, ενώ όσα έχουν προηγηθεί γεννούν περισσότερα ερωτηματικά από ενδιαφέρον. Οι torture porn διαθέσεις στις σκηνές βίας, εφάμιλλης exploitation λογικής τύπου «Hostel», δεν αρκούν για να στηρίξουν την όποια εμπλοκή μας με την ηρωίδα ή τους υπόλοιπους διωκόμενους χαρακτήρες. Και το κυριότερο, το σενάριο των Μπους και Ρενζ μοιάζει να μην ξέφυγε ποτέ είτε από τη σημειολογική είτε από τη διαλεκτική του πλευρά, η ισχυρή επίδραση των οποίων επισκιάζει το πρωταρχικό ζητούμενο μιας καλά δομημένης μυθοπλασίας.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Antebellum - Η Εκλεκτή
  • Antebellum - Η Εκλεκτή