Οι Πέντε Διάβολοι

The Five Devils

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2022
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Γαλλία
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λέα Μισιούς
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Λέα Μισιούς, Πολ Γκιγιόμ
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Αντέλ Εξαρχόπουλος, Δάφνη Πατακιά, Σουάλα Εματί, Μουσταφά Εμπένγκ, Σάλι Ντραμέ
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Πολ Γκιγιόμ
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Φλορέντσια Ντι Κονσίλιο
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 103'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Tanweer
    Οι Πέντε Διάβολοι

Ένα αισθαντικό παραμύθι για μεγάλους που έχει περήφανα απωλέσει το κέντρο βάρος του. Ως εκ τούτου κάποιους τολμηρούς θα τους πάει ψηλά κι άλλους θα τους γκρεμοτσακίσει στα arthouse τάρταρα.

Από τον Θοδωρή Καραμανώλη

Σύμφωνα και με την ίδια τη δημιουργό τους, «Οι Πέντε Διάβολοι» δεν είναι άλλοι από τις πέντε αισθήσεις που με τρόπο τους πρωταγωνιστούν στη νέα, απολύτως αισθαντική ταινία της Λέα Μισιούς. Πρόκειται για την ιστορία μιας μικρής «μάγισσας» που μπορεί και αναπλάθει μέσω της εξαιρετικά ευαίσθητης όσφρησής της τη μυρωδιά κάθε ανθρώπου, αντικειμένου και στιγμής, ανάλογα και με το συναίσθημα που τρέφει απέναντί τους. Παράλληλα (και η λέξη χρησιμοποιείται ποιητική αδεία, μιας και τίποτα δεν είναι παράλληλο στο αναπολόγητα μπουρδουκλωμένο σύμπαν της Μισιούς), παρακολουθούμε την ιστορία της μητέρας της (Αντέλ Εξαρχόπουλος) και της αδερφής του πατέρα της (η πρωτοεμφανιζόμενη Σουάλα Εματί). Μεταξύ τους εμφανώς υπάρχει έντονη προϊστορία, η οποία μας αποκαλύπτεται μέσα από μαγικές διαλείψεις.

Διάλειψη είναι ίσως η καλύτερη λέξη για να περιγράψει τον τρόπο και το feeling μιας αφήγησης που μέσα στη δίνη των αισθήσεων, των παραισθήσεων και των υποπλοκών, ξεδιπλώνει ένα περίπλοκο σούρτα φέρτα στο παρόν και το παρελθόν μιας σχέσης, μιας οικογένειας, μιας μικρής κοινωνίας απ' αυτές δεν (συγ)χωρούν το διαφορετικό. Οποιαδήποτε περαιτέρω αναφορά στην πλοκή είναι περιττή αφού μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις σχετικά με τους «Πέντε Διαβόλους» -μια ταινία που οδηγούν αποκλειστικά οι αισθήσεις- είναι να μείνεις συγκεντρωμένος ώστε να ακολουθήσεις τις διαπλεκόμενες ιστορίες σε κάθε τους στροφή.

Μετά την (εξαιρετική) «Ava», η Μισιούς αναδείχθηκε ταχύτατα σε βασικό γρανάζι της μηχανής του Γαλλικού σινεμά.

Για να σε ξελογιάσει η πλανεύτρα Μισιούς επιστρατεύει τη σαγήνη ενός καλλιγραφημένου διάκοσμου, προσεγμένου σε κάθε του επίπεδο. Κάθε επιλογή ωστόσο κρύβει κάτι το παράδοξο. Ας πούμε η σκηνογραφία και οι φωτισμοί επενδύουν στις πιο θερμές αποχρώσεις του μπλε που μπορεί να συλλάβει ο φακός. Για την ακρίβεια υπάρχει ένα συνεχές παιχνίδι με το ζεστό και το κρύο στην ταινία, είτε πρόκειται για χρώμα, είτε για απτές θερμοκρασίες ή ακόμη και για την καρδιά των τριών γυναικών που καθορίζουν ισόποσα τη δράση. H μουσική που αξιοποιείται, τυράκι βουτυρόκρεμα για τα αυτιά (αρκεί να αναφέρουμε πως «πρωταγωνιστεί» το «Total Eclipse of the Heart», το οποίο ακούγεται τρεις φορές στην ταινία), η φύση που περιβάλλει την κωμόπολη των «Πέντε Διιαβόλων» δημιουργεί από μόνη της μια εξαιρετικά επιβλητική συνθήκη, ενώ αμέτρητα είναι τα ιδιάζοντα πλάνα (καλειδοσκοπικά, χεράτα, στραφταλιζέ, με 12 βιταμίνες και σίδηρο κτλ) που παρεμβάλλονται στην κινηματογράφιση κι εντείνουν την αίσθηση του μη φυσιολογικού. Φυσικά και τον παραμυθένιο τρόπο με τον οποίο βιώνει η μικρή πρωταγωνίστρια μια ερωτική ιστορία απ' τον κόσμο των μεγάλων.

Και θα πει κανείς γιατί να έχουμε παράπονο για μια ταινία όπου όμορφοι άνθρωποι ζούνε τον ημιπαράνομο σεβντά τους σε ένα ελεβέ περιβάλλον; Για δύο βασικούς λόγους. Αφενός γιατί όλα αυτά τα καλολογικά στοιχεία σπανίως συναντούν την ουσία και η υπερέκθεση απέναντί τους τα κάνει να μοιάζουν κενά ή συμπληρωματικά σε μια προβλέψιμη πλοκή που ξεμένει από εκπλήξεις πάρα πολύ νωρίς. Αφετέρου γιατί όσο περνάει η ώρα κι οι δύο βασικές γραμμές της ιστορίες φτάνουν στο σημείο που λογικά θα έπρεπε να συμβαδίσουν χεράκι χεράκι, τόσο πιο πολύ απομακρύνονται συναισθηματικά (με εξαίρεση το τελευταίο πλάνο, μια απ' ευθείας επίκληση στην καρδούλα του θεατή). Αλλά είπαμε, στην ταινία επικρατεί το ένστικτο και σε καμία περίπτωση η λογική. Γι' αυτό και δεν θα πρέπει να σας αποθαρρύνει ο βαθμός με τον οποίο τη στολίζουμε βάσει της προσωπικής μας, ομολογουμένως δυσβάσταχτης εμπειρίας.

«Οι Πέντε Διάβολοι» έχουν τόσες, και σε τέτοιο βαθμό ιδιαίτερες επιλογές που είναι φτιαγμένοι για να διχάσουν. Το έκαναν άλλωστε με μεγάλη επιτυχία από την πρεμιέρα τους κιόλας, στο Φεστιβάλ των Καννών, όπου έφτασαν σαν μια απ' τις πλέον αναμενόμενες ταινίες της επιλογής κι έφυγαν ταυτόχρονα γραμμένοι στις λίστες με τα καλύτερα και τα χειρότερα της διοργάνωσης. Αν λοιπόν λογίζετε εαυτόν εραστή του εκράν, αν το στομάχι σας αντέχει τα ανελέητο μπρος πίσω μέσα από τις σκουληκότρυπες του φιλμικού χωροχρόνου, αν σας τραβάει η παραμυθένια ατμόσφαιρα κι η κακιά μάγισσά σας μοιάζει με τη Δάφνη Πατακιά, αν τέλος πάντων είστε απ' αυτούς που χορεύανε στα πάρτι Μπόνι Τάιλερ όσο εμείς οι αναίσθητοι γυρνάγαμε με το πορτοκαλί Bic την κασέτα, ε τότε είναι πολύ πιθανό αυτή η ταινία να είναι για σάς.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Οι Πέντε Διάβολοι
  • Οι Πέντε Διάβολοι