Η Δίκη
Le Procès
Στα μέσα της παγκόσμιας περιπλάνησής του, και μετά την αποτυχία του στο Χόλιγουντ, ο Όρσον Γουέλς, με απόλυτη πλέον καλλιτεχνική ελευθερία, συλλαμβάνει στις αρχές του ’60 την πιο φιλόδοξη μεταφορά σε ταινία του ανολοκλήρωτου μυθιστορήματος του Φραντς Κάφκα, πετυχαίνοντας να το εντάξει στο δικό του ασπρόμαυρο εξπρεσιονιστικό σύμπαν.
Ο Τζόζεφ Κ. θα ξυπνήσει ένα πρωί για να βρει την αστυνομία στο δωμάτιό του. Θα του ανακοινώσουν ότι επίκειται η δίκη του, αλλά κανείς δεν θα του πει γιατί δικάζεται. Προσπαθώντας να μάθει την ακριβή κατηγορία που του έχουν προσάψει, ταλαιπωρείται σε μία αέναη δίκη και περιπλανιέται χωρίς ελπίδα στο δαιδαλώδες σύμπαν ενός γραφειοκρατικού εξουσιαστικού μηχανισμού.
Το φιλμ νουάρ βαδίζει χέρι χέρι με τον γερμανικό εξπρεσιονισμό στην ασπρόμαυρη, μετα-Αποκαλυπτική μεταφορά της «Δίκης» του Κάφκα και ο Όρσον Γουέλς εγκλωβίζει στο σελιλόιντ τις εικόνες που οι ανά τον κόσμο αναγνώστες είχαν σχηματίσει στο μυαλό τους διαβάζοντας το περίφημο βιβλίο. Ο Αντονι Πέρκινς στον πιο αντιεμπορικό ρόλο της ζωής του δείχνει τη μεγάλη του υποκριτική κλάση σε μία ταινία-ωδή στην αδυναμία του υποκειμένου μπροστά στα απρόσωπα εξουσιαστικά συστήματα.
Μπορεί ο «Πολίτης Κέιν» να είναι για πολλούς η καλύτερη ταινία του Γουέλς, ο ίδιος πάντως υποστήριζε πως είναι η «Δίκη».