Όταν ο Ντάνιελ Κρεγκ επελέγη για τον ρόλο του 007 οι γνώμες ήταν διχασμένες ανάμεσα στο πόσο άγνωστος ήταν και στο πόσο φαινομενικά ακατάλληλος για τον ρόλο. Μετά βγήκε το «Καζίνο Ρουαγιάλ» και οι περισσότεροι έπαθαν λόξυγγα, παραδεχόμενοι ότι με μια μόνο ταινία μπορεί και να έγινε ο καλύτερος Μποντ.

Ακόμα όμως και αν ξεπεράσουμε την ενδεχόμενη υπερβολή (άλλωστε οι Μποντ είναι παράγωγα της εποχής τους, δεν είναι αναγκαστικά συγκρίσιμα μεγέθη), ο Κρεγκ, ο... κοντύτερος και λιγότερο αριστοκρατικός ερμηνευτής του υπερ-πράκτορα, απέδειξε ότι συνδέθηκε με τον ρόλο για περισσότερα συνεχόμενα χρόνια (16) από κάθε άλλον (ο Κόνερι ούτε δέκα, ο Μουρ 12, οι υπόλοιποι δεν μπαίνουν στην κουβέντα) και έφτασε τις πέντε ταινίες στο παλμαρέ του (ισοψηφεί με τον Μπρόσναν, υπολείπεται των Κόνερι-Μουρ), που για πολλούς μπορεί να είναι και οι καλύτερες συνολικά της σειράς.

Πριν όμως έρθει στην υπηρεσία της ΜΙ6 ο Άγγλος πλήρωσε ακριβά και μακροχρόνια διόδια για να φτάσει στο 2006 του «Καζίνο». Πέρασαν από την πλάτη του δεκάδες credits απλά και μόνο για την επιβίωση στη δουλειά, κατάπιε πολλούς δεύτερους ρόλους και πολλά έργα κάθε άλλο από αξιομνημόνευτα, όχι λίγη τηλεόραση, αρκετή ανυποληψία που ίσως άλλος θα λύγιζε.

Όμως τα κατάφερε, είναι εδώ, είναι πρώτης γραμμής και τάξης ηθοποιός (δες τον στον «Δρόμο της Απώλειας», στο η «Αγάπη είναι ο Διάβολος» και μετά σε ένα Μποντ), δεν είναι (και δεν θα γινόταν ποτέ) αστέρι πρώτου μεγέθους, αντικαθιστά καλύτερα όμως με ερμηνεία και στέρεη παρουσία, που ακόμα και μετά το ξέσπασμα του 2006 δεν έπαψε να συστήνει μια καριέρα, ίσως ανώτερη από κάθε άλλον 007. Ο Κρεγκ, με την εξαίρεση του Κόνερι (και βέβαια του Τίμοθι Ντάλτον που ποτέ τελικά δεν σχετίστηκε με τον 007), είναι αυτός που κατάφερε και να γίνει μέντιουμ του larger than life 007, αλλά και να πραγματοποιήσει το πέρασμα στην ερμηνευτική κανονικότητα.

Να είναι γερός, τον περιμένουμε με ανυπομονησία στο «Queer» του Λούκα Γκουαντανίνο.