Μπορεί το «Uncut Gems» να παρακάμφθηκε στα φετινά Όσκαρ, δεν παύει ωστόσο να πιστοποιεί την ανοδική τροχιά των Τζος και Μπένι Σαφντί που δημιούργησαν ένα φοβερά αγχωτικό επεισόδιο (και κάτι παραπάνω...) από την ζωή ενός κοσμηματοπώλη που αγωνιά να πιάσει την καλή και, εντελώς σκορσεζικά, κάθε του κίνηση τον στέλνει όλο και βαθύτερα.

Ο Άνταμ Σάντλερ, αν είχε αυτή την ανάγκη, έκλεισε ξανά στόματα επιδερμικών αποτιμητών καλλιτεχνικής αξίας και απ' ότι φαίνεται ταίριαξε πολύ με τους συζητούμενους αδελφούς. Έτσι λοιπόν έστησαν μια μικρού μήκους στη μέση της Νέας Υόρκης, περισσότερο παιγνιώδη παρά αινιγματική, μελαγχολική κι ενδεικτική μια «αμερικάνικης» μοναξιάς, με μια σπόντα, ίσως, στην μοναχική διαδρομή του καλλιτέχνη που αντιμάχεται τους ομοίους του χωρίς κανέναν ιδιαίτερα σοβαρό λόγο.

Το λες και «αντιοσκαρική» βολή λοιπόν, αν πρέπει καλά και σώνει να δώσεις βαθύτερο νόημα σ' αυτήν την άσκηση που, ωστόσο, βάζοντας τον μασκαρεμένο «χρυσάνθρωπο» Σάντλερ (και τον «ασημάνθρωπο» Μπένι Σαφντί) σε ρόλο βωβού μίμου στην Times Square, τονίζοντας τα χρώματα και παραθέτοντας ενσταντανέ καθημερινότητας, βγάζει και πάλι μια βαθύτερη θλίψη ενός κόσμου ανθρώπων παγιδευμένων στις μικρές τους αποκλειστικές διαδρομές.