To «La Jetée» του Κρις Μαρκέρ είναι μια ταινία (μια μετά-ταινία, σωστότερα) που μπορεί σήμερα να είναι άγνωστη ή, για τους περισσότερους, απωθητικά παράδοξη – τεκμήριο σινεφιλικού εκφυλισμού το τελευταίο – όμως είναι ένα από τα σημαντικότερα και επιδραστικότερα φιλμ μικρού μήκους όλων των εποχών. Διασημότερα, έχει αποτελέσει την πηγή έμπνευσης των «12 Πιθήκων» του Τέρι Γκίλιαμ.

Πρόκειται για ένα μοναδικό έργο που αποτελείται από φωτογραφίες (και μια μόνο κινούμενη εικόνα!), χτισμένη πάνω σε ψιθύρους, μουσική, αφήγηση κα σιωπές. Σαν ένα Πλάσμα από τον Φρανκενστάιν που δεν πρόλαβαν να ράψουν. Σαν μια ταινία που διάλεξε φωτογραφική μηχανή αντί για κάμερα κι έμεινε ημιτελής στη μουβιόλα. Διερωτάται κανείς. Όχι, ο Κρις Μαρκέρ ήθελε να φτιάξει «ακριβώς» αυτό, μια αναφορά σ’ έναν κόσμο που στους αέναους κύκλους και την κλιμακούμενη βαναυσότητά του γεμίζει φαντάσματα κι ερείπια.

Δείτε στο ακόλουθο βιντεο-δοκίμιο μια πρώτη προσέγγιση στο σπουδαίο αυτό αποκύημα της νουβέλ βαγκ, γεμάτη από σινεφιλία, αναφορές, σκιές και μνήμη.