Βίντεο: Γιατί η επιστημονική φαντασία αγαπά τη δυστοπία;

Ανακριβές, αλλά πιασάρικο, ερώτημα, καθώς ένα μέρος του αγαπημένου κινηματογραφικού είδους μοιάζει να προτιμά τη δυστοπία, ένα άλλο, τη μεταμορφώνει σε ενδεχόμενο ουτοπίας. Το αυτό διαπιστώνει και το ακόλουθο βίντεο του cinefix.

Από τον Ηλία Δημόπουλο
Βίντεο: Γιατί η επιστημονική φαντασία αγαπά τη δυστοπία;

Το είδος της επιστημονικής φαντασίας παρουσιάστηκε, κατά κάποιο τρόπο έστω, στη δεκαετία του '50. Ήταν λιγότερο επιστημονική και περισσότερο πολιτική, φοβική φαντασία, που απαντούσε στο έντονο ψυχροπολεμικό κλίμα μιας εποχής.

Όσο όμως περνούσαν τα χρόνια, η συντελούμενη επιστημονική επανάσταση άρχιζε να γίνεται μέρος της καθημερινότητας, άρα και της συγγραφικής/σεναριογραφικής πραγματικότητας. Και μέρος της επανάστασης αυτής ήταν η κατανόηση εκ μέρους ημών πως το βάρος της ευθύνης της ζωής και τους τρόπου της στο μέλλον αποτελεί επιλογή, οπότε και ενεργή ηθική στάση εκ μέρους μας. Και τότε αρχίζουν τα προβλήματα.

Από τον «Γκοτζίλα» και τον «Πλανήτη των Πιθήκων», μέχρι το «Άλιεν» και τον «Εξολοθρευτή» με πολυμελές μεσοδιάστημα ταινιών όπως το «2001», το «Blade Runner», τους «12 Πιθήκους», τις «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου», την «Επαφή» και πολλές-πολλές ακόμα ταινίες (όχι, όπως ορθά λέει και το βίντεο, τον «Πόλεμο των Άστρων» - που είναι μια απλή φαντασία), το σινεμά είδους διερεύνησε τον τρόμο λανθασμένων ή και ανήθικων επιλογών, με μοναδικά σωσίβια τον ανθρωπισμό και τη γνήσια τάση μας για εξερεύνηση (enter Σταρ-Τρεκ) και κατανόηση πέραν του ανθρώπινα γνωστού.