«Μια ταινία πρέπει κατά προτίμηση να είναι δύο ώρες. Τότε είναι στα καλύτερά τους. I've missed that mark, αλλά αυτός είναι ο στόχος». Και βέβαια ο PTA μας αστειεύεται με το διπλά εννοούμενο missed (μου έχει λείψει/το έχω χάσει), μιας και η αλήθεια είναι ότι οι διάρκειες των ταινιών του έχουν έναν μέσο όρο τα 138.5 λεπτά - ναι το μετρήσαμε.
Αλήθεια όμως τι παίζει με τις διάρκειες; Βλέπεις τελευταία να έχει κατακτηθεί το δυομισάωρο και να φλερτάρεται ανοιχτά και ξεδιάντροπα πια το τρίωρο. Γιατί 156 λεπτά το Eternals, γιατί 157 το Gucci, γιατί 152 η Τελευταία Μονομαχία, 163 o Μποντ, ακόμα και το Μην Κοιτάτε Πάνω χτυπάει στα 145 λεπτά διαβάζουμε. Κι αυτά μόνο από την φετινή σοδειά.
Θα πει κανείς και τι σας κόφτει, άμα είναι καλή η ταινία. Ο Πολ Τόμας Άντερσον όμως έχει ένα δίκιο. (Βέβαια πολύ απλά μπορείς να πεις στην Κλόε Τζάο ή τον Ρίντλεϊ Σκοτ ότι ο «Πολίτης Κέιν» είναι 119 λεπτά και να καθαρίσεις, αλλά ας μην είμαστε παλαιϊκοί...). Μια ιστορία έχει μια δομή, προλόγου, κυρίως θέματος, επιλόγου, υπάρχουν κάποιες αρχές, μια ιστορία λογικής στην παρουσίαση, την ανάπτυξη και το κλείσιμο μιας ταινίας. Ψιλά γράμματα. Οι αρχές είναι για να καταλύονται, λένε κάποιοι, και πάρε τους Αιώνιους δυόμισι ώρες για να αναπαρασταθεί η αιωνιότητα. Μια συρροή μεγάλων ήταν ηλίθιοι που σε μιάμισι-δύο ώρες είχαν περισσότερα και καλύτερα. Η «Οδύσσεια του Διαστήματος», που δεν τη λες και θεματικά ελάσσονα ή περιορισμένη ταινία, είναι συντομότερη από όλες τις προαναφερθείσες - πλην αυτής του ΜακΚέι. Είναι θέμα οικονομίας και ικανότητας να κόβεις/μοντάρεις την ιστορία σου. Το λέει και ο Πολ Τόμας Άντερσον, που στο κάτω-κάτω κάνει και έργα που και 7 ώρες να ήταν πάλι θα είχες ξεχάσει να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου.
Ο σκηνοθέτης ρωτήθηκε και για την τηλεόραση που είναι ένα φορμά που δεν έχει καταπιαστεί. «Η μίνι σειρά είναι τέλειο φορμά, όταν λειτουργεί. Αλλά το ίδιο και οι μεγαλύτερες σειρές, όπου ποτέ δεν μπήκα γιατί βρίσκω τρομερά δύσκολο να διατηρήσεις το ενδιαφέρον μιας ιστορίας για 2-3-4 σεζόν. Εκτός αυτού κανείς δεν μου ζητάει, με έχουν αφήσει στη γωνιά μου με το κουβαδάκι μου». Μείνε εκεί, έναν σε έχουμε.
Τέλος, με το «Πίτσα Γλυκόριζα», παρά την αναμενόμενη κριτική παράκρουση, κάποια σχόλια έχουν ακουστεί για μια συζητήσιμη εξέλιξη στην σχέση του 15χρονου με την 20χρονη (Κούπερ Χόφμαν και Αλέινα Χάιμ). «Δεν υπάρχει τίποτα creepy στην ταινία, δεν υπάρχει ούτε ένα προβοκατόρικο κόκαλο στο σώμα του έργου αυτού», απαντά ο Άντερσον. Στις 26 Νοεμβρίου βγαίνει σε επιλεγμένες αίθουσες στις ΗΠΑ και τα Χριστούγεννα ευρέως, ενώ στις 7 Ιανουαρίου θα μάθουμε κι εμείς στην χώρα μας.
