Μετά το «Promising Young Woman» και το «Saltburn», η Έμεραλντ Φενέλ έρχεται στο τρίτο και φαρμακερό της χτύπημα με μια «σεξουαλική και πρωτεϊκή», όπως λέει, διασκευή στο βιβλίο της Έμιλι Μπροντέ. Κατά το (τρισάθλιο) άρθρο του IndieWire, από όπου δεν αντλούμε το άρθρο μας, μοιάζει με μια διασκευή που παραλείπει το πιο σημαντικό (κατά το IW), ότι «και οι δυο χαρακτήρες είναι μαλάκες». Απλησίαστη δημοσιογραφία.

Τέλος πάντων, εδώ έχουμε την ταινία που θα πρέπει να κρατήσει την καριέρα της Ρόμπι, να επικυρώσει την άνοδο του Ελόρντι και να σημάνει την εγκαθίδρυση της Έμεραλντ Φενέλ. Δεν αποκλείεται να είναι και η μόνη που θα την πατήσει από τούτο εδώ.

Οι εικόνες, πάντως (και όσο πιο αντικειμενικά δύναται κανείς) είναι εντυπωσιακές, φορμαλιστικές, goth ρομαντικές και κάμποσο δευτερογενείς, βγαλμένες από την εποχή τους (και λιγότερο από την εποχή πρότερων αναπαράστασεων του βιβλίου), οπότε υπάρχει και μια...Ασιάτισσα μέσα (η Χονγκ Τσάου - ωστόσο η μελέτη της φυλετικότητας στο κείμενο της Μπροντέ είναι ανοιχτή σε αναγνώσεις), υπαινίσσονται σεξ και αυτό όσο...αταίριαστο είναι στην εποχή μας άλλο τόσο είναι επιτέλους ευπρόσδεκτο στο παθιασμένο βιβλίο. Φωτογραφίζει ο Λίνους Σάντγκρεν, είναι εγγύηση ο άνθρωπος, γνωρίζει και την Φενέλ από την προηγούμενη δουλειά της, το «Saltburn».

Γενικώς υποβόσκει μια πιθανότητα να προκύψουν συζητήσεις από το έργο και ως προς το σκέλος «η μεγαλύτερη ερωτική ιστορία όλων των εποχών» της διαφήμισής του και ως προς το ότι κάποιοι ήδη γκρίνιαξαν γιατί ο Χίθκλιφ να είναι ο πάλλευκος Ελόρντι. Η Φενέλ μπορεί να σκέφτηκε ότι αν είναι να τηρήσουμε αυτά που κάνει στο βιβλίο ο Χίθκλιφ καλύτερα να μην τον κάνουμε φυλετικά ακαθόριστο, όπως στο βιβλίο, διότι μπορεί να μας την πέσουνε χειρότερα. Πλάκα δεν έχουμε;

Στις 14 Φεβρουαρίου του 2026 βγαίνει αυτό, date movie κατά την Warner, μην κάνει 10 εκατομμύρια όλα κι όλα στο τέλος και μείνουμε με τον απόηχο και τις συζητήσεις στο χέρι.