Στοιχειωμένη Καρδιά

Σπάνια θα δεις το όνομα του να αναφέρεται σε κινηματογραφικά κείμενα ή τις ταινίες του σε previews της σεζόν, μα ο Φερνάντο Τρουέμπα του οσκαρικού «Belle Epoque» παραμένει δημιουργικά ανήσυχος μέχρι σήμερα. Πέρασε και μια καλή περίοδο στα ‘00s μάλιστα, που ξεκίνησε με το ευφάνταστο και παντελώς αγνοημένο «The Dancer and the Thief» (2009) με τον Ρικάρντο Νταρίν και σταμάτησε όταν αποφάσισε να κάνει σίκουελ παλιάς του επιτυχίας και προέκυψε η ανυπόφορη «Βασίλισσα της Ισπανίας»(2016).

Στη «Στοιχειωμένη Καρδιά» ο Τρουέμπα θυμάται την απρόσφορη απόπειρα του στο ερωτικό θρίλερ με το «Μad Monkey» (1989). Εκεί ο ήρωας, πληγωμένος από την πρώην σύζυγο του, ταξιδεύει μέχρι το Παρίσι, ερωτεύεται την αδερφή του σκηνοθέτη και πασχίζει να ανακαλύψει τα μυστικά της. εδώ η ηρωίδα, πληγωμένη από τον πρώην σύντροφό της, ταξιδεύει μέχρι το Τρίκερι, ερωτεύεται τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας όπου εργάζεται και πασχίζει να ανακαλύψει τα μυστικά του.Το Παρίσι του Τρουέμπα σε εκείνο το φιλμ ήταν φαντασματικό, το Tρίκερι σε τούτο είναι ειδυλλιακό κι ας μιλά το έργο για καρδιές στοιχειωμένες από το παρελθόν τους. Αν η ίντριγκα εκεί φάνταζε υπερφορτωμένη, εδώ είναι απλή και συνηθισμένη, με τη βραδυφλεγή αφήγηση να μην βοηθά ιδιαίτερα την κατάσταση.

Δεν ξέχασε το σινεμά που ήξερε ο Τρουέμπα, θα φροντίσει για παράδειγμα οι στιχομυθίες ανάμεσα στους δύο ήρωες να ερμηνευτούν με χαμηλά ντεσιμπέλ, έτσι ώστε όταν ο ένας έχει το πρώτο του ξέσπασμα, ο αντίκτυπος να είναι μεγαλύτερος και να προβληματίσει περισσότερο τον θεατή. Το σασπένς, όμως, δεν φαίνεται να το γνωρίζει και από τη μέση κι έπειτα σε τέτοιο στοχεύει. Το ερωτικό δράμα πάλι το ξέρει καλύτερα, μα η ερωτική τραγωδία του φινάλε δεν κατακτήθηκε με αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα, όσο κι αν παλεύουν η Αϊντα Φολκ και ο Ματ Ντίλον, όσο κι αν ο Ζμπίγκνιου Πράισνερ γράφει μουσική για μια πολύ καλύτερη ταινία από αυτή που παρακολουθούμε.

Δυστυχώς για την παραγωγή, οι εποχές που ενθουσιαζόμασταν μόνο με την έλευση γνωστών σταρ του εξωτερικού για γυρίσματα στη χώρα μας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Χρειάζεται να έχει κάτι να πει και η ταινία.