Αν ο Ζαν Γκαμπέν είναι ο θρύλος και η φιγούρα, ο Ντελόν το πρόσωπο και η ραχοκοκκαλιά του γαλλικού σινεμά, ο Τρεντινιάν ήταν ο πρωταγωνιστής για όλες τις δουλειές, ένας άνετος ρολίστας που διαπέρασε το ευρωπαϊκό σινεμά του '60 και του '70, παραμένοντας ως σήμερα η γέφυρα με το χθες ενός ολόκληρου σινεμά

Μαραθώνια καριέρα που συμπλήρωσε τις επτά δεκαετίες, ξεκίνησε από το θέατρο, μπήκε στο σινεμά στα μέσα του '50, έπαιξε δίπλα στην Μπαρντό στο «Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα» (1956), υπηρέτησε στην Αλγερία, για να βρεθεί επιστρέφοντας σε μια οργιώδη αριθμητικά φιλμογραφία από τις αρχές του '60 ώς τα μέσα του '90 που ξεπέρασε τις 130 ταινίες.

Καταγόμενος από πλούσια οικογένεια, με δαφνοστεφές παρελθόν αγωνιστικής οδήγησης (είχε και ο ίδιος το μικρόβιο), ο Τρεντινιάν υπηρετούσε το θεατρικό σανίδι, ακόμα και κατά την μακρά του αποχή από το σινεμά από τα τέλη του '90 ως την «Αγάπη» του Χάνεκε το 2012, νυμφεύθηκε τρις - την πρώτη φορά με την Στεφάν Οντράν - ενώ η οικογενειακή τραγωδία δεν του είναι άγνωστη καθώς έχει χάσει πρόωρα δύο από τα τρία παιδιά του (όλα από τον δεύτερο γάμο του).

«Μετά τον Μπελμοντό, φεύγει άλλος ένας αδελφός και είμαι συγκλονισμένος», δήλωσε ο Αλέν Ντελόν στο Γαλλικό Πρακτορείο. Tον σεβόμαστε απεριόριστα τόσο, εύλογα, για την συνεισφορά του και κάποιες μεγάλες ταινίες, όσο και για το αποδραματοποιημένο στυλ των ερμηνειών του που ποτέ δεν εξέπεσε στον ψυχολογισμό και την «συμπάθεια» με την κάμερα.