Μια εβδομάδα έμεινε πριν την συνέντευξη Τύπου των 77ων Καννών για την Επίσημη Επιλογή τους. Ο Νο.1 του φεστιβάλ, Τιερί Φρεμό, ένας άνθρωπος-κλειδί στην παγκόσμια κινηματογραφία, αλλά και κάποιος που τραβάει πάνω του ένα τεράστιο βάρος για τις αποφάσεις και τις «παραλείψεις» του φεστιβάλ, μιλά στο Variety για τα πάντα - αν και από μια πλευρά είναι τόσο ψύχραιμος στο χαρτί που δεν θα ικανοποιήσει τους εξωκινηματογραφικούς που απαιτούν να πάρεις θέση (την δική τους, κατά προτίμηση) και μένει ουδέτερος - πάλι κατά την δική τους, ίσως, αντίληψη.
Μιλά για το 2023 που ήταν μια ακόμα μεγαλύτερη χρονιά από το ήδη καλό 2022, μιλά για τις αμερικανικές ταινίες που φέτος θα πληρώσουν ένα τίμημα πιο περιορισμένης παρουσίας, λόγω βέβαια των απεργιών, μιλά και για τις ταινίες. Εξ αυτών το φεστιβάλ έχει πρεμιέρα της «Furiosa», έχει αυξήσεις στις αιτήσεις διαπίστευσης 20%, οι ταινίες απ΄τις οποίες πρέπει να γίνει η διαλογή είναι 2000 (!), ενώ το «A Second Act» του Κεντέν Ντουπιέ ανοίγει το φεστιβάλ - στην ταινία που ως γνωστόν πρέπει ταυτόχρονα να ανοίξει και στις γαλλικές αίθουσες.
Μιλά για την Γκρέτα Γκέργουιγκ («έχει την δημιουργικότητα και την ευρύτητα μιας γενιάς που πειράζει τους κώδικες»), μιλά για τον Κόπολα και το «Megalopolis» «έχει χτίσει τον μύθο των Καννών και είναι τιμή να τον καλωσορίσω ως δημιουργό που θα παρουσιάσει τη νέα του ταινία», μιλά για τον Λάνθιμο και το «Kinds of Kindness», «τον καλωσορίσαμε νωρίς με τον 'Κυνόδοντα', θα ήθελα πολύ να είναι εδώ ξανά».
Ως προς τα Όσκαρ προκύπτει, όπως αυτοαποκαλείται, «συντηρητικός». «Θα ήθελα το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας να πηγαίνει σε αμερικανικές ταινίες, όπως τα Σεζάρ πηγαίνουν σε γαλλικές και τα Γκόγια σε ισπανικές. [...] Θαυμάζω απεριόριστα τις πολιτικές στάσεις της Ακαδημίας και την προθυμία τους να ανοιχτούν στον κόσμο. Αλλά για τις μη αμερικαικές ταινίες υπάρχει το Διεθνές Όσκαρ που είναι ένα επίζηλο βραβείο.» Είναι σαφές ότι ο Φρεμό θέλει έναν με την καλύτερη έννοια εθνικό κινηματογραφικό κόσμο. Ως σημαντικός «αντίπαλος» όγκος δεν θα μπορούσε να δεχθεί έτσι απλά την παγκοσμιοποίηση των Όσκαρ.
Μιλά και για την στάση του φεστιβάλ να παίζει ταινίες που προβάλλονται στην αίθουσα, κάτι που βέβαια εμμέσως αποκλείει το Netflix από τη νότια Γαλλία. Και εδώ ρεσιτάλ διπλωματίας, και παραφράζουμε: Αν μια ταινία δεν βγαίνει σις αίθουσες τότε λέμε πως πρέπει να έχει διαφορετική μεταχείριση από αυτήν που βγαίνει. Όλες ταινίες είναι, ασφαλώς. Και το να είσαι εκτός διαγωνιστικού είναι ένας εξίσου θεαματικός τρόπος να είσαι στις Κάννες. Είμαστε διαρκώς σε συνομιλία με τις υπηρεσίες streaming, με την Amazon, την Apple και καλώ εκ νέου τον φίλο μου τον Τεντ (σ.σ. Τεντ Σαράντος, Netflix): «Έλα πίσω!».
Μιλά για το ρίσκο στην επιλογή των ταινιών, αναφέροντας το πολύ σημαντικό κριτήριο που πρέπει να έχει ένας καλλιτεχνικός διευθυντής και η ομάδα του: «Τι σημαίνει η επίσημη επιλογή των ταινιών για την κατάσταση του παγκόσμιου σινεμά;»
Στο «ακανθώδες», λόγω στάσεων του παρελθόντος που έχουν εγείρει αντιδράσεις από τα media, περί «γυναικείων υπογραφών», νέας φάσης #MeToo στην Γαλλία (και τον κόσμο), ο Φρεμό απαντά απολύτως ψύχραιμα: «Αν πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο ταινίες και η μία είναι γυναίκας θα διαλέξουμε αυτή διότι δεν είναι τόσες πολλές σε σχέση με τους άνδρες. Όμως εδώ είναι απλώς μια αντανάκλαση του τι συμβαίνει έξω από εδώ, και ειδικά στις κινηματογραφικές σχολές», προσθέτει με νόημα.
Στην ερώτηση του Variety για το αν θα ληφθούν μέτρα ώστε να μην επιλέγονται ταινίες από ανθρώπους που έχουν κατηγορηθεί για σεξουαλικά αδικήματα, ο Φρεμό είναι σαφής: «Μια ταινία είναι μια συλλογική δουλειά. Θα πρέπει επειδή κάποιος αντιμετωπίζει μια κατηγορία να τιμωρηθεί ο όμιλος των ανθρώπων που έφτιαξε μια ταινία; [...] Ένα φεστιβάλ μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, αλλά δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντικαθιστά την Δικαιοσύνη. Η αθωότητα μέχρι αποδείξεως του εναντίου είναι θεμελιώδης αρχή, όπως θεμελιώδης είναι η προσοχή μας στις καταθέσεις των θυμάτων.»
Στην ερώτηση κατηγοριών που έχει δεχθεί ως «μη πολιτικά ορθός» σε αποφάσεις του, απαντά δεόντως: «Δεν ξέρω σε τι αναφέρεστε όλα αυτά τείνουν να είναι πολύ υποκειμενικά. Οι Κάννες έρχονται από μια κουλτούρα και μια ιστορία με δικές της ρίζες. Δεν παίρνω αποφάσεις μόνος μου. Όπως κάθε άνθρωπος με αίσθηση ευθύνης εργάζομαι συλλογικά. Ο πλούτος των Καννών είναι η θαυμάσια ομάδα και η διοίκηση, που είναι ενεργές και επιμελείς. Δεν έχουμε καμμία επιθυμία να είμαστε 'μη πολιτικά ορθοί'. Κάθε διοργάνωση είναι ταραχώδης, αφού η ζωή είναι ταραχώδης, αλλά δεν επιδιώκουμε την πρόκληση- εκτός των από της οθόνης προκλήσεων.»
Αυτά και άλλα ακόμα μπορείτε να βρείτε εδώ, στο πλήρες άρθρο του Variety που φιλοξενεί και την συνέντευξη.
