ΤΑΙΝΙΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ

Διακριτικό κονταροχτύπημα προβλέπεται στις φετινές υποψηφιότητες των κινουμένων σχεδίων, με δυο ταινίες να βρίσκονται μπροστά έναντι των υπολοίπων τριών, που δεν μοιάζουν ικανές να ανατρέψουν την νίκη ενός εκ των δυο φαβορί.

Δέκα χρόνια μετά την τελευταία του ταινία «The Wind Rises» και έπειτα από πολλαπλές αποφάσεις απόσυρσης για συνταξιοδότηση που – ευτυχώς για εμάς – δεν τηρήθηκαν, ο MVP του ιαπωνικού animation Χαγιάο Μιγιαζάκι επέστρεψε με το καινούργιο του φιλμ «Το Αγόρι και ο Ερωδιός», την ίσως πιο ασυνήθιστη από όλες τις ταινίες της φιλμογραφίας του, ένα μαγικό κληροδότημα για τις γενιές που έρχονται και εκείνες που χάνονται. Η φαντασμαγορική αυτή επιστροφή του Μιγιαζάκι δεν είναι διόλου απίθανο να του χαρίσει το δεύτερό του Όσκαρ, εικοσιένα χρόνια μετά τον θρίαμβο με το «Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων».

Από κοντά στην κούρσα και το «Spider-man: Ακροβατώντας στο Αραχνο-Σύμπαν» το ψυχεδελικό κομψοτέχνημα των Χοακίμ Ντε Σάντος, Κεμπ Πάουερς και Τζάστιν Κ. Τόμσον που διεκδικεί ισάξια το βραβείο καλύτερου animation της χρονιάς. Σύμφωνα με τα προγνωστικά δύσκολα θα χάσει το Όσκαρ, συνεχίζοντας έτσι το σερί των νικών που ξεκίνησε η πρώτη ταινία του franchise το 2019 με το «Spider-man: Μέσα στο Αραχνο-Σύμπαν».

Την πεντάδα για φέτος συμπληρώνουν το Netflix-ικό «Nimona» ένα χαριτωμένο coming of age fantasy με μια shapeshifting πιτσιρίκα, το υπέροχα γλυκό – και βωβό - «Ο Φίλος μου το Ρομπότ» ένα από τα πιο απρόσμενα animation της χρονιάς, βραβευμένο με το βραβείο Καλύτερου Animation Μεγάλου Μήκους στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου, καθώς και το «Στο Στοιχείο τους» ενδεχομένως την πιο αδύναμη, πρόσφατη προσθήκη της Pixar στην κινηματογραφική της φαρέτρα.

Όπως όλα δείχνουν το αποτέλεσμα θα κριθεί μεταξύ Studio Ghibli και Marvel, με την Ακαδημία να καλείται να επιλέξει μεταξύ της επιστροφής ενός θρύλου στην ενεργό δράση από τη μια και ενός ακραία δημιουργικού, κινηματογραφικού αποτελέσματος από την άλλη. Όπως και να έχει, τούτο το Όσκαρ θα το ευχαριστηθούμε πολύ όπου κι αν πάει. Βαρβάρα Κοντονή

Θα νικήσει: «Spider-man: Ακροβατώντας στο Αραχνο-Σύμπαν»
Θα θέλαμε να νικήσει: «Spider-man: Ακροβατώντας στο Αραχνο-Σύμπαν»

ΗΧΟΣ

Η κατηγορία που πριν λίγα χρόνια ξεσήκωσε μια συζήτηση για την ενιαιοποίηση των κατηγοριών του Μιξάζ και του Μοντάζ Ήχου. Εξακολουθούμε να είμαστε υπέρ των δύο κατηγοριών, όσο η Ακαδημία θα καταλαβαίνει ότι η διάρκεια της απονομής δεν είναι πρόβλημά της τότε θα επιστρέψει και η διαίρεση που άδικα ισοπεδώνει δύο διαφορετικές δουλειές.

Ισόπαλα ως πλήρη outsider η προτελευταία «Επικίνδυνη Αποστολή: Θανάσιμη Εκδίκηση Μέρος Πρώτο» και το «The Creator». Η πρώτη έχει στις τάξεις της 4 οσκαρούχους, οι τρεις στους τέσσερεις (Μάδερ, Μπέρντον, Τέιλορ) ήρθαν πακέτο από το «Top Gun: Maverick» που τους χάρισε το Όσκαρ Ήχου, ο τέταρτος, Κρις Μονρό, έχει δύο βραβεία από το «Gravity» του Αλφόνσο Κουαρόν και το «Black Hawk Down» του Ρίντλεϊ Σκοτ. Έκδηλα σπουδαία δουλειά, χωρίς κάτι που να μπορούσε να την κάνει κάτι καλύτερο από απλή υποψήφια. Το «Creator», με πέντε καλλιτέχνες στις τάξεις του έχει μόνο ένα οσκαρούχο, τον Ίθαν Βαν ντερ Ριν, που πήρε τα βραβεία του στον 2ο «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» και στον «Κινγκ Κονγκ», αμφότερα για τον Πίτερ Τζάκσον. Οι τέσσερεις συνάδελφοί του έχουν όλοι τους υπάρξει υποψήφιοι, ο Ζούπαντσιτς πέντε φορές, ο Άνταλ, ο Όζανιτς και ο Άντααλ από τέσσερεις και ο Βόιτ πρωτάρης παρότι με μια τεράστια καριέρα πίσω του εδώ και πλέον των 40 ετών.

Επόμενος στη σειρά των προβλέψεων ο «Maestro», μια ταινία προφανώς στηριγμένη κι αυτή στον ήχο της και κυρίως στο μιξάρισμα της μουσικής της που είναι δραματουργικά κεφαλαιώδης στην στήριξη του κεντρικού της χαρακτήρα. Εδώ βρίσκουμε ξανά τους Όζανιτς και Ζούπαντσιτς, του εργάτες στο μιξάζ του «Creator», συν τους Μόροου και Ρούντερ (μιξάζ και μοντάζ αντίστοιχα – αμφότεροι μόνο υποψήφιοι στο παρελθόν) και τον Ρίτσαρντ Κινγκ, τον πολυνίκη της φετινής απονομής στην κατηγορία του Ήχου, έναν μοντέρ ήχου με τέσσερα Όσκαρ που θα βρούμε ξανά πιο κάτω.

Δεύτερο φαβορί, η «Ζώνη Ενδιαφέροντος», με δύο (μόλις!) πρωτοεμφανιζόμενους στα Όσκαρ, τους Ταρν Βίλερς (μιξάζ) και Τζόνι Μπερν (σχεδιασμός, μιξάζ και μοντάζ), που είναι φέτος και στο «Poor Things» και μόνιμος γενικά του Λάνθιμου. Για όποιον έχει δει την ταινία η συμβολή του ήχου είναι ίσως η χαρακτηριστικότερη δραματουργικά στην ιστορία του σινεμά, αφού όπως έχει πει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης της, Τζόναθαν Γκλέιζερ, και παραφράζουμε, υπάρχει μια ταινία που βλέπεις και μια εντελώς άλλη ταινία που ακούς.

Φαβορί, ισχυρό μα όχι αμετακίνητο, η δουλειά των Μπέρτον, Κινγκ, Ρίτσο, Ο’ Κόνελ στο «Oppenheimer», όλοι τους, λιγότερο ή περισσότερο, με προϋπηρεσία στο νολανικό σύστημα, και όλοι τους οσκαρούχοι: ο σπουδαίος Μπέρτον με δύο Όσκαρ Μιξάζ για το «Bird» του Ίστγουντ και το «Dreamgirls» του Κόντον, ο Κινγκ όπως είπαμε παραπάνω με τέσσερα («Δουνκέρκη», «Inception», «Σκοτεινός Ιππότης» και «Master and Commander»), ο Ρίτσο με δύο («Δουνκέρκη» και «Inception») και o θρυλικότερος όλων των παρισταμένων στον Ήχο φέτος, Κέβιν Ο’ Κόνελ, με «μόνο» ένα μεν βραβείο («Αντιρρησίας Συνείδησης»), αλλά 22 συνολικά υποψηφιότητες σε μια εκπληκτική καριέρα σχεδόν 300 credits από το 1978! Και ναι, είναι εντυπωσιακή δουλειά αυτή στον Ήχο του «Oppenheimer», πανταχού παρούσα και υποβλητική στο δέσιμο μουσικής, σάουντρακ και ηχητικών στοιχείων, είναι και τρομερή δουλειά στον κόπο της σύνθεσής της όπως διαπιστώνει κανείς…ακούγοντας. Αλλά «Ζώνη Ενδιαφέροντος», σε δύναμη και σημασία δεν μπορεί να είναι. Ηλίας Δημόπουλος

Θα νικήσει: «Oppenheimer»
Θα θέλαμε να νικήσει: «Ζώνη Ενδιαφέροντος»

ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ

Το Όσκαρ που τόσο εσφαλμένα εξακολουθούν τόσοι πολλοί να ονομάζουν «σχεδιασμό παραγωγής» είναι η αγαπημένη κατηγορία που ευθύνεται, τουλάχιστον όσο η Φωτογραφία, για την όψη μιας ταινίας, για την αιώνια (ή ολιγόλεπτη) εντύπωση που αφήνει στον θεατή της. 

Τις πιο απόμακρες πιθανότητες έχει ο αξιολησμόνητος «Ναπολέων» του Ρίντλεϊ Σκοτ με τον «δικό του» Άρθουρ Μαξ (τέσσερεις υποψηφιότητες, όλες σε ταινίες του Σκοτ) και την Έλι Γκριφ, πρωτάρα στα Όσκαρ, διακοσμήτρια ντεκόρ. Ξοπίσω του άλλη μια ταινία που συμπληρώνει πεντάδα (εκπληκτικό ότι λείπει η «Ζώνη Ενδιαφέροντος» από την κατηγορία – ενδεικτικό του more is more των μελών), «Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού» με Τζακ Φισκ (τρις υποψήφιος) και Άνταμ Γουίλις στην πρώτη του φορά – είναι και στο σκηνογραφικό καστ του «Oppenheimer» φέτος. H ταινία του Νόλαν είναι το τρίτο outsider με δύο πρωτάρες στα Όσκαρ την Ρουθ Ντε Γιονγκ και την Κλερ Κάουφμαν. Και τα τρία παραγωγές μεγέθους – και το μέγεθος μετράει καθώς φαίνεται.

Και μετά, η μάχη. Και το χαριτωμένο είναι ότι εξυπηρετούν ιστορίες γυναικών και, για φαντάσου, το μέγεθος (που δεν λείπει) αντικαθίσταται από την δραματουργική ουσία, από την σκηνογραφία που προσδένεται στην χαρακτηρολογία αντί στην γενικόλογη «απεικόνιση εποχής».

Επιλαχόν αυτή τη στιγμή το παστέλ έπος της Γκρέτα Γκέργουιγκ, η «Barbie», με δύο πρόσωπα βεληνεκούς σε σχεδιασμό και διακόσμηση ντεκόρ για να καλυφθεί το σκηνογραφικό όργιο της ταινίας. Και αποτελούν συνεργατικό δίδυμο μάλιστα, λύνει προβλήματα η συνοχή στους ρόλους. Η Σάρα Γκρίνγουντ έρχεται με 7 υποψηφιότητες, όσες και η Κέιτι Σπένσερ, όλες για τις ίδιες ταινίες. Η σημασία της σκηνογραφίας εδώ αυτονόητη, ιδίως βέβαια στην Barbieland, ακόμα και για το άπειρο βλέμμα.

Ελαφρό φαβορί ωστόσο παραμένει εδώ και καιρό το «Poor Things», με δίδυμο πρωτάρηδων στα Όσκαρ, τους Τζέιμς Πράις και Σόνα Χιθ, σε μια μπαρόκ οπτασία, που άλλοτε έχουμε πολλάκις ξαναδεί (σε Μπέρτον και Γκίλιαμ, εύλογα) κι άλλοτε σε αποστομώνει με την λειτουργία της στο έργο. Είναι ωραίο να υπάρχουν ακόμα ταινίες που στην οφθαλμοφανή κατασκευή τους κρύβουν πολλά από τα μυστικά τους. Ηλίας Δημόπουλος

Θα νικήσει: «Barbie»
Θα θέλαμε να νικήσει: «Poor Things»

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ

Αν ρωτούσες οσκαρικούς αναλυτές, ανθρώπους του χώρου και κριτικούς κινηματογράφου (με αυτή τη σειρά) μέχρι πριν από λίγους μήνες ποιος θα κερδίσει την κατηγορία, θα απαντούσαν «η Barbie» όλοι μαζί, σαν χορός τραγωδίας. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο «αλλά». Παρά τον καταιγισμό ενδυματολογικών επιλογών που θυμόμαστε μήνες μετά, όπως η γούνα αλά Σταλόνε στο «Ρόκι ΙΙ» του Ράιαν Γκόσλινγκ, τα κοστούμια της δεν παύουν να βασίζονται σε μια σειρά παιχνιδιών, να βασίζονται δηλαδή σε προϋφιστάμενα πατρόν κι αυτό ίσως μετρήσει σε βάρος της ταινίας. Έτσι, νικητής θα αναδειχθεί το «Poor Things» με κοστούμια που υπηρετούν το σουρεαλιστικό όραμα του Λάνθιμου, που συνδράμουν τον ρετροφουτουρισμό της ταινίας, κοστούμια που επίσης θυμόμαστε ακόμα - έχω ακούσει κόσμο να αναστενάζει για το κίτρινο φόρεμα της Μπέλα Μπάξτερ και να το λαχταρά. 

Απέναντί τους έχουν τρεις ταινίες όπου οι αρμόδιοι κλήθηκαν να βοηθήσουν στην αναπαράσταση της εκάστοτε εποχής, τρεις υποψηφιότητες οι οποίες έχουν ως ισχυρό χαρτί την μελέτη της περιόδου. Έτσι, έχουμε την ενδυματολογική αντιπαραβολή λευκών και αυτοχθόνων των «Δολοφόνων του Ανθισμένου Φεγγαριού», την δραματική υποστήριξη του ήρωα και το ντύσιμο ενός πολυπληθούς καστ στον «Οπενχάιμερ» του Κρίστοφερ Νόλαν και, βέβαια, τον «Ναπολέοντα» που έχει να αντιπροτείνει (και) το μέγεθος της δουλειάς που απαιτήθηκε. 

Είπαμε, οι βασικοί διεκδικητές του βραβείου είναι οι δύο πρώτοι, στην απίθανη περίπτωση που κάνει την έκπληξη ο «Οπενχάιμερ» και κερδίσει κι εδώ, η ταινία του Νόλαν πάει για οσκαρικές επιδόσεις άλλων εποχών. Γιάννης Βασιλείου

Θα νικήσει: «Poor Things»
Θα θέλαμε να νικήσει: «Poor Things»

ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ

Αν πιστέψουμε μπουκμέικερς και αναλυτές ο νικητής στην κατηγορία των Οπτικών Εφέ φέτος θα εξαρτηθεί από την εκτίμηση (και την προτίμηση) στην αναλογία κόστους και ποιότητας-λειτουργίας των οπτικών εφέ. Το ένα φαβορί είναι το «Creator» του Γκάρεθ Έντουαρντς, μια ταινία που κόστισε 80 εκατομμύρια δολάρια, μα φαίνεται σαν να έχουν επενδυθεί πάνω της 300 εκατομμύρια. Κι αν οι τεχνικοί του «Creator» μπορούν να παινεύονται γι’αυτό, τι να πουν κι εκείνοι του «Godzilla: Minus One», που με μόλις 15 εκατομμύρια δολάρια έβαλαν τα γυαλιά στους Αμερικανούς ομολόγους τους. Βάλτε δίπλα διπλα τον Γκοτζίλα αυτής της ταινίας με εκείνον του «Godzilla vs Kong» για παράδειγμα, κι ελάτε να μας πείτε ποιος φαίνεται αναπόσπαστο μέρος του περιβάλλοντος της ταινίας και ποιος ψηφιακό…ένθετο. 

Η εναλλακτική πρόταση από τον χώρο της φαντασίας είναι το «Guardians vs Galaxy vol.3», o διαστημικός κόσμος του οποίου ίσως να μην ξεχωρίζει σε σχέση με τις δυο προηγούμενες ταινίες, αλλά εδώ έχουμε περισσότερα ψηφιακά «ζωάκια». Όσο για την όγδοη ταινία των «Επικίνδυνων Αποστολών» τα οπτικά εφέ έπαιξαν νευραλγικό και όχι και τόσο προφανή ρόλο στο στήσιμο αυτού του ξέφρενου, βιρτουόζικου ρόλερ-κόστερ δράσης και σινεφιλίας, με αποκορύφωμα την εντελώς σπιμπεργκικής λογικής σεκάνς του τρένου. Αντίστοιχα «αφανή» πλην απαραίτητα για την ταινία είναι και τα εφέ του «Ναπολεόντα», την έτερη πρόταση της κατηγορίας που δεν ανήκει στο είδος του φανταστικού. Η ανέλπιστη εισπρακτική επιτυχία του «Godzilla:Minus One» στις ΗΠΑ και η αποδοχή του νομίζουμε ότι θα παίξει και αυτή έναν ρόλο στην τελική νίκη του κι ας προτιμούμε τις «Επικίνδυνες Αποστολές», και μόνο για να αναγνωριστεί ακαδημαϊκά μια σημαντική σειρά ταινιών για το σινεμά δράσης, η οποία με αυτό το κεφάλαιο άγγιξε το ζενίθ της. Γιάννης Βασιλείου

Θα νικήσει: «Godzilla Minus One»
Θα θέλαμε να νικήσει: «Mission Impossible: Dead Reckoning»

ΜΑΚΙΓΙΑΖ και ΚΟΜΜΩΣΕΙΣ

Εύκολη υπόθεση για το «Maestro» του Μπράντλεϊ Κούπερ η κατηγορία Μακιγιάζ και Κομμώσεις, μετά και την επικράτησή του στα βραβεία MUAHS (Make-Up Artists and Hair Stylists Guild Awards) σε δυο κατηγορίες, μεταξύ των οποίων και αυτής για τα καλύτερα special makeup εφέ. Η βράβευση του Κάζου Χίρο - πολλάκις οσκαρικού νικητή – αποτελεί μονόδρομο και ίσως το ιδανικό επιστέγασμα του προσωπικού ονείρου που είχε από νεαρή ηλικία, να καταφέρει να ανακατασκευάσει, για το μεγάλο πανί, το πρόσωπο του διάσημου συνθέτη και διευθυντή ορχήστρας Λέοναρντ Μπερνστάιν.

Το «Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου μπορεί να έφυγε από τα BAFTA με το βραβείο για Μακιγιάζ και Κομμώσεις, όμως δύσκολα θα αποτελέσει σοβαρή απειλή για το «Maestro», παρά το γεγονός ότι η δουλειά που έγινε στον Γουίλεμ Νταφόε για την τελική του μεταμόρφωση (και παραμόρφωση) σε Φρανκενστάιν-ικό Γκόντγουιν Μπάξτερ, ήταν το ίδιο καλή (και επίπονα πολύωρη) όπως και αυτή του Κούπερ, με τη διαφορά πως ο Χίρο και η ομάδα του κλήθηκαν να αποδώσουν αλλαγές διαφορετικών δεκαετιών στους ήρωές τους, γεγονός από μόνο του ιδιαιτέρως εντυπωσιακό.

Εξαιρετική η δουλειά που έχει γίνει και στο «Oppenheimer» του Κρίστοφερ Νόλαν με τους χαρακτήρες του Κίλιαν Μέρφι (Οπενχάιμερ) και Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ (Στράους) να ξεχωρίζουν περισσότερο σε σχέση με την aging απόπειρα που έχει γίνει στο υπόλοιπο cast, αν και δύσκολα θα ανατρέψουν την πρωτιά του «Maestro» 

Τις υποψηφιότητες συμπληρώνουν το «Golda» με την Έλεν Μίρεν που μάλλον βρέθηκε από σπόντα εδώ, παρά το τίμιο προσθετικό μακιγιάζ της, καθώς και το «Society of the Snow» του Τζ. Α Μπαγιόνα με την ομάδα να επιδεικνύει μοναδικό ταλέντο (με μπροστάρισσα στα special makeup εφέ τη βραβευμένη με Όσκαρ για τον Λαβύρινθο του Πάνα, Μόντσε Ριμπέ) στην απόδοση του απαιτούμενου ρεαλισμού, άμεσα σχετιζόμενου με ένα αεροπορικό δυστύχημα και τις επακόλουθες συνέπειες της έκθεσης του ανθρώπινου σώματος σε ακραίες συνθήκες κρύου, πείνας και κακουχίας. Βαρβάρα Κοντονή

Θα νικήσει: «Maestro»
Θα θέλαμε να νικήσει: «Society of the Snow»

ΜΟΥΣΙΚΗ

Στη φετινή κατηγορία μουσικής επένδυσης οι υποψηφιότητες μαρτυρούν το πόσο ιδιαίτερη ήταν η κινηματογραφική χρονιά. Βετεράνοι συνθέτες, οσκαρικοί νικητές, τζαζ, μαθηματικά και ασυγχρονίες έχουν την τιμητική τους, αναδεικνύοντας το εναλλακτικό μελωδικό τοπίο των οσκαρικών τίτλων.

Η Λόρα Κάρπμαν, εκπαιδευμένη στο περίφημο Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης, ακολουθεί με τζαζ αυτοσχεδιασμούς το έξυπνο, σατιρικό μονοπάτι του «American Fiction» και συνδυάζει Μορίς Ραβέλ και Χέρμπι Χάνκοκ με έμπνευση που γεφυρώνει το τρυφερό, όσο και δηκτικό, κόσμο της ταινίας του Τζέφερσον. Ο εκλιπόντας και στενός συνεργάτης του Μάρτιν Σκορσέζε, Ρόμπι Ρόμπερτσον, δίνει έμφαση στη μουσική των αυτοχθόνων της Αμερικής με φυσικά όργανα και κιθαριστικά σόλο στους «Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού», ο Τζέρσκιν Φέντριξ συντονίζεται ιδανικά, όσο και δραματουργικά, με το ταξίδι ενηλικίωσης της Μπέλα Μπάξτερ στο «Poor Things» προσφέροντας ανατρεπτικά ασυγχρόνιστες συνθέσεις και ιδιομορφίες στην ενορχήστρωση στο πρώτο original score για ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, ενώ ο μυθικός Τζον Γουίλιαμς με την 54η - ρεκόρ - υποψηφιότητά του, επιστρέφει σε έναν χαρακτήρα «θρύλο» της μεγάλης οθόνης και νοσταλγεί το φιλμ νουάρ με το «Helena’s Theme».

Το φαβορί, όμως, είναι ένα. Το τρικυμιώδες μυαλό του «Οπενχάιμερ» αποδίδεται στις συνθέσεις του Λούντβιγκ Γκόρανσον ως μία απαιτητική παρτιτούρα, που μπορεί ενδεχομένως να φαντάζει φορτική (η μουσική είναι παρούσα σχεδόν σε όλη την ταινία), εξυπηρετεί όμως με συνέπεια το μαξιμαλιστικό όραμα του Νόλαν. Τα κλασικά βιολιά, τα ηλεκτρονικά συνθεσάιζερ και η κακοφωνία της ορχήστρας, είναι εδώ τα εργαλεία που περιγράφουν με ήχο τις διαφορετικές πτυχές της προσωπικότητας του Οπενχάιμερ. Ο Γκόρανσον, ένας από τους πιο ενδιαφέροντες νέους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής με ένα Όσκαρ ήδη στην κατοχή του (για το «Black Panther») επιχειρεί μία διανοητική εμβάθυνση στην προσέγγισή του. Όσοι αντιλαμβάνονται την δυσκολία στη σύλληψη, γραφή κι εκτέλεση του κομματιού «Can You Hear the Music», με τις 21 διαφορετικές αλλαγές στο tempo, δεν χρειάζονται να πειστούν για το ποιος αξίζει το φετινό Όσκαρ μουσικής. Πάνος Γκένας

Θα νικήσει: «Οπενχάιμερ», Λούντβικ Γκόρανσον
Θα θέλαμε να νικήσει: «Οπενχάιμερ», Λούντβικ Γκόρανσον

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Life in plastic, it's fantastic! Μπορεί η Dua Lipa να μην βρέθηκε υποψήφια (άδικα) για το «Dance The Night», αλλά μην ανησυχείτε: το Όσκαρ τραγουδιού φέτος βάφεται ροζ. Το μελαγχολικό «What Was I Made For» της Μπίλι Άιλις είναι η μπαλάντα που θα φέρει ένα ακόμη Όσκαρ (μετά το «No Time to Die») στη νεαρή τραγουδοποιό, παρότι το μεγάλο σουξέ της ταινίας ακούει στον τίτλο «I'm Just Ken». Ο αυτοσαρκαστικός, power rock ύμνος του αφελή Κεν είναι η στιγμή που όλοι/-ες θα περιμένουν να δουν/ακούσουν στην Τελετή Απονομής. More than Kenough, το τραγούδι του Ράιαν Γκόσλινγκ έχει πλέον τη δική του θέση στο πάνθεον των ποπ κινηματογραφικών αναφορών ανεξαρτήτως βραβείων.

Τα υπόλοιπα τρια τραγούδια, το «Wahzhazhe (A Song For My People)» από τους «Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού» έχει περισσότερο ενδιαφέρον να εξεταστεί ως πολιτική επιλογή της Ακαδημίας, το «It Never Went Away» υπογραμμίζει την αξία του (ήδη οσκαρούχου για το «Soul») τραγουδιστή, συνθέτη, ενορχηστρωτή Τζον Μπατίστ και το «The Fire Inside» από την ταινία «Flamin' Hot» αποτελεί την ετήσια (σχεδόν ανέκδοτο πια) πρόκριση της Νταϊάν Γουόρεν στην κατηγορία. Η Ακαδημία την προτείνει κάθε χρόνο (κάπως σαδιστικά) μόνο και μόνο για να προσθέτει αριθμούς στο αρνητικό ρεκόρ της (15 υποψηφιότητες - 0 νίκες). Πάνος Γκένας

Θα νικήσει: «What Was I Made For» από την «Barbie»
Θα θέλαμε να νικήσει: «I’m Just Ken» από την «Barbie»

ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ και ANIMATION ΜΜ

Μήπως ήρθε η ώρα για ένα Όσκαρ στον Γουές Άντερσον; Ο αγαπημένος δημιουργός των παστέλ κόσμων και της σχολαστικής λεπτομέρειας είναι υποψήφιος στην κατηγορία ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ με την διασκευή του στο «The Wonderful Story of Henry Sugar» του Ρόαλντ Νταλ. Τα μέλη της Ακαδημίας δύσκολα θα προσπεράσουν το όνομα-σφραγίδα ενός δημοφιλούς, σύγχρονου σκηνοθέτη που δεν έχει κερδίσει (ακόμα) προσωπικό Όσκαρ παρά τις προηγούμενες 7 υποψηφιότητές του σε Σκηνοθεσία, Σενάριο και Ταινία Κινουμένων Σχεδίων. Από την άλλη, αν η φήμη του Άντερσον δράσει ανασταλτικά στην ψηφοφορία, το πένθιμο «The After» με πρωταγωνιστή τον Ντέιβιντ Ογιέλογουο συγκεντρώνει τις μεγαλύτερες πιθανότητες ως αουτσάιντερ.

Για την κατηγορία ANIMATION ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ η ταινία του Ντέιβ Μάλινς «War is Over! Inspired by the Music of John & Yoko» με την επιμέλεια του Σον Λένον, είναι ένα οπτικοακουστικό επίτευγμα με ηχηρό αντιπολεμικό μήνυμα, μία εμπνευσμένη πρόσμιξη του «1917» με το «Βαλς με το Μπασίρ» που έχει κρυμμένο άσσο την πρωτότυπη μουσική του Τόμας Νιούμαν και τον (όχι τόσο κρυφό) φόρο τιμής στη φιλειρηνική παρακαταθήκη των Τζον Λένον και Γιόκο Όνο. Λογικά η ταινία κερδίζει το Όσκαρ από… Yesterday, με πιθανή «απειλή» το «Ninety-Five Senses» των Τζερούσα και Τζάρεντ Χες της φήμης του «Napoleon Dynamite». Πάνος Γκένας

Θα νικήσει (μικρού μήκους): «The Wonderful Story of Henry Sugar»
Θα νικήσει (μικρού μήκους animation): «War is Over! Inspired by the Music of John & Yoko»

Μείνετε συντονισμένοι στο ΣΙΝΕΜΑ! Την Κυριακή 10 Μαρτίου οι συντάκτες του cinemagazine.gr θα παρακολουθήσουν την 96η Τελετή Απονομής των Όσκαρ και θα ενημερώνουν διαρκώς σάιτ και σελίδες των social media με νέα και νικητές. Βάλτε κανάτες καφέ και ξενυχτήστε μαζί μας!