Η Μπι κι ο Τόμας υποσχέθηκαν στο τέλος της ταινίας του Πίτερ Ράμπιτ να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Πόσο ανάγκη ήταν να δούμε αυτό το «καλά» σε μια δεύτερη ταινία, που μονάχα δυσφορία προκαλεί για τις περιπέτειες του Πίτερ, που ζει μια περιπέτεια στην πόλη;