Στην πρώτη της μεγάλου μήκους δουλειά η Αμέρισσα Μπάστα καταπιάνεται με ένα είδος που όσο απλό μοιάζει στην υιοθέτησή του σε επίπεδο πλοκής, τόσο μάλλον δεν είναι ή για τους δικούς τους λόγους αρκετοί δημιουργοί επιλέγουν να μην ασχοληθούν μαζί του. Το «Life in a Beat» είναι ένα καθαρόαιμο δράμα καθημερινής πάλης και «οικονομίδιας» οικογενειακής τρέλας, που θέλει στο κέντρο του τη Λένα, μια εικοσάχρονη που εργάζεται σε ένα σούπερ μάρκετ μαζί με τον κολλητό της, ζώντας παράλληλα σε ένα μικρό διαμέρισμα με τον άνεργο πατέρα της (Τσιοτσιόπουλος), την κομμώτρια μητριά της και τον μικρότερο ετεροθαλή αδελφό της. Η καθημερινότητα είναι εκ των πραγμάτων δύσκολη, η οικογένεια με το ζόρι τα βγάζει πέρα (δεν τα βγάζει) και πρόκειται να γίνει ακόμα δυσκολότερη όταν η Λένα απολυθεί. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί και μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη που όμως μοιάζει σαν τη μοναδική σανίδα σωτηρίας προκειμένου η Λένα να μη χάσει τελικά τη δουλειά της.
Όσο κατάμαυρη και ζοφερή μοιάζει η υπόθεση, τόσο επιτυχημένες είναι οι ισορροπίες που κρατά, με τα εύσημα να πηγαίνουν τόσο στη Μπάστα όσο και στον σύζυγό της και επίσης σκηνοθέτη, σεναριογράφο και παραγωγό Δημήτρη Νάκο, με τον οποίο έγραψαν από κοινού το σενάριο.
Η Μπάστα μοιάζει να υιοθετεί το ρεαλιστικό ύφος δημιουργών όπως οι αδελφοί Νταρντέν και η Άντρεα Άρνολντ, σκηνοθετώντας τους ήρωές της με την κάμερα στο χέρι και μια αξιοζήλευτη ρευστότητα ρυθμού που δίνει στην ταινία της μια, σχεδόν, ντοκιμαντερίστικη υφή, σαν να παρακολουθούμε στην πραγματικότητα τα τεκταινόμενα μιας οποιασδήποτε οικογένειας γειτόνων δίπλα μας.
Η συνθήκη του δράματος δεν υπερβαίνει ποτέ τα όρια, ούτε και αποζητά δακρύβρεχτα ξεσπάσματα, δίνοντας έτσι στην ιστορία ένα άλλο επίπεδο ταύτισης με τον κόσμο γύρω μας και φέρνοντας τον θεατή σε θέση να παραδεχτεί πως κάτι από όλα όσα βλέπει, έχει σίγουρα συμβεί και στον ίδιο. Ο λόγος είναι πως από άποψη περιεχομένου οι σεναριογράφοι αντιλαμβάνονται αμφότεροι τον «μικρόκοσμο» της καθημερινότητας – από τα πανάκριβα ενοίκια και τις κακοπληρωμένες δουλειές, μέχρι τις ζόρικες ανθρώπινες σχέσεις και το αβέβαιο μέλλον – βλέπουμε επιτέλους μια ταινία (υπάρχουν μερικές ακόμη ευτυχώς) που αφουγκράζεται θέματα τα οποία άπτονται των ανησυχιών της νεότερης γενιάς.
Η Μπάστα πηγαίνει το σενάριό της ένα βήμα παραπέρα, εγείροντας ερωτήματα γύρω από το θέμα της εγκυμοσύνης και το κατά πόσο μια νέα μητέρα φτάνει στο σημείο να εξαναγκαστεί να κρατήσει το μωρό της προκειμένου να μη χάσει τη δουλειά της. Είναι ένα ερώτημα τόσο βιοποριστικά σκληρό και βάναυσα καπιταλιστικό, που εύκολα θα γινόταν αφορμή για φτηνό μελόδραμα. Αντιθέτως η συζήτηση γύρω από μια πιθανή άμβλωση γίνεται με πιστευτή ψυχραιμία και λογική, κάτι που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην προσγειωμένη και φυσικότατη ερμηνεία της Ελίνας Τσιορμπατζή που διαθέτει κάτι από την μελαγχολία της αδικοχαμένης Εμιλί Ντεκέν στη «Ροζέτα» των Νταρντέν.
Το «Life in a Beat» είναι ωραίο, ελληνικό σινεμά γιατί αφήνει κατά μέρος τις υπερβολές και τα σύμβολα για τα σύμβολα. Κι εδώ η Λένα είναι μια γυναίκα που επωμίζεται τους ταυτόχρονους ρόλους που η κοινωνία την «θέλει» να φοράει, αλλά δεν υπάρχει τίποτα το ηθικοπλαστικό ή διδακτικό σε αυτόν τον χαρακτήρα. Η Λένα είναι μια νέα γυναίκα που προσπαθεί να βρει τον δρόμο της, να ζήσει και να συνεχίσει να ονειρεύεται. Τα έχει πει και ο Λεξ άλλωστε «...μετά μας αφήσαν να πνιγούμε στα βαθιά και φυσικά, γίναμε η χειρότερη γενιά». Αλλά δεν έγιναν.
