Οι επαναληπτικές προβολές της ταινίας από την ιδιωτική τηλεόραση διατήρησαν τη φήμη του «Φυγά» εντός συνόρων μέχρι σήμερα και, κακά τα ψέματα, όσο τη σκεφτόμαστε, καταλήγουμε στο πικρό συμπέρασμα ότι, αν τα στούντιο έβγαζαν δέκα ταινίες σαν αυτή τον χρόνο, θα ήμασταν ευχαριστημένοι.
Η ταινία έφτασε μέχρι τα Όσκαρ, με 7 υποψηφιότητες, κατακτώντας τελικά ένα, εκείνο του Β’ Ανδρικού Ρόλου, που πήγε στον Τόμι Λι Τζόουνς. Αυτό το «δεν με νοιάζει» στο «είμαι αθώος» του Χάρισον Φορντ, που ήταν, μάλιστα, προϊόν αυτοσχεδιασμού του ηθοποιού, μας δίνει όλα όσα χρειάζεται να ξέρουμε για τον χαρακτήρα του, έναν μεθοδικό, πάντα ετοιμόλογο αστυνομικό που καθορίζεται και αυτοπροσδιορίζεται αποκλειστικά μέσα από τη δουλειά του. Ο σκηνοθέτης Άντριου Ντέιβις, πάντως, δηλώνει βαθύτατα δυσαρεστημένος από την οσκαρική υποδοχή της δουλειάς του, σε πρόσφατη συνέντευξή του, παρά τις επτά υποψηφιότητες και τη μία νίκη.
«Μας σκότωσε η Λίστα του Σίντλερ. Δεν μπορείς να τα βάλεις με τους Εβραίους, το ξέρω γιατί είμαι ένας από αυτούς. Αλλά δεν ήμουν υποψήφιος για σκηνοθεσία και με πλήγωσε πολύ. Και ο Χάρισον δεν ήταν υποψήφιος και ήταν πολύ άδικο. Αλλά συνέβη κάτι πολύ γλυκό. Ο Ρόμπερτ Όλτμαν ήταν υποψήφιος στους σκηνοθέτες για τα Στιγμιότυπα που δεν ήταν ιδιαίτερα καλή ταινία». Στο σημείο αυτό θα μας επιτρέψετε να κάνουμε μια μικρή παρέμβαση και με σύνεση και ψυχραιμία να γράψουμε ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΚΑΚΟΜΟΙΡΗ ΑΝΤΡΙΟΥ ΝΤΕΪΒΙΣ;;; Ωραία, και τώρα που το βγάλαμε από μέσα μας, μπορούμε να συνεχίσουμε. «Ο Όλτμαν λοιπόν δήλωσε στις εφημερίδες ότι κέρδισε την υποψηφιότητα λόγω ηλικίας και ότι θα έπρεπε να είναι υποψήφιος ο Άντι Ντέιβις».
Και τώρα θέλουμε να πάρουμε όλοι μια βαθιά ανάσα και να δούμε την πεντάδα του Όσκαρ Σκηνοθεσίας εκείνης της χρονιάς. Αφού καγχάσαμε με αυτό που δήλωσε περί «Στιγμιοτύπων» ο Ντέιβις, προσέξτε ποιοι άλλοι τέσσερις ήταν υποψήφιοι εκείνη την χρονιά. Ο Τζέιμς Άιβορι για τα «Απομεινάρια μιας Μέρας», η Τζέιν Κάμπιον για τα «Μαθήματα Πιάνου», ο Τζιμ Σέρινταν για το «Εις το Όνομα του Πατρός» και ο νικητής Στίβεν Σπίλμπεργκ για τη «Λίστα του Σίντλερ». Όσο και αν οι χιτσκοκισμοί του Ντέιβις στο έργο είναι αξιέπαινοι, αν και όχι της βιρτουόζικης κλάσης ενός Ντε Πάλμα ας πούμε, με το χέρι στην καρδιά, ποιόν από τους πέντε θα αφήνατε εκτός για να βάλετε στη θέση του τον Ντέιβις; Το φανταστήκαμε.
Πέρα από αυτά πάντως, ο «Φυγάς» παραμένει ένα θρίλερ που ποτέ δεν θα πάψουμε να εκτιμούμε.
