Δεν έχει περάσει ούτε μισή ευκαιρία εδώ και 8 χρόνια, από τον καιρό του αριστουργηματικού «Phantom Thread», που να μην έχουμε πιάσει από τα μαλλιά για να αναφερθούμε στην απουσία του Ντέι Λιούις. Όταν είσαι τόσο μεγάλος, όταν δηλαδή η ενεργητική σου παρουσία είναι αρκετή για να νοηματοδοτήσει έργα και ιστορίες τέχνης, η απουσία σου είναι βροντερή και απογοητευτική μαζί. Βέβαια ο άνθρωπος, σύμφωνα με το πως προσωπικά διαβάζω την δήλωσή του τότε, πήρε την δύσκολη (ή μήπως όχι;) απόφαση να εγκαταλείψει τον στίβο διαπιστώνοντας ότι η απαξίωση κυβερνά, η σχέση του κοινού με τα έργα δεν είναι αυτή που να νομιμοποιεί την πίστη σε αυτά. Mε κριτικές της ατάκας, πλατφόρμες και podcast, αυγά δεν βάφονται. Και χωρίς κριτική, ολοκληρωτικά απαξιωμένη επίσης, η απαξίωση της τέχνης θα ήταν δεδομένη.
Τέλος πάντων, καλά νέα, αν και μάλλον βραχύβια. Το «Anemone» θα έχει την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης (πέταξε την ευκαιρία η Βενετία, άραγε;) και διηγείται την ιστορία επανένωσης δύο αποξενωμένων αδελφών, τους οποίους υποδύονται οι Λιούις και (πανηγυρισμοί) Σον Μπιν. Η ταινία τοποθετείται στην Βόρεια Αγγλία και ο Σον Μπιν παρατά το σπίτι του και ξεκινά ένα ταξίδι στο δάσος όπου και ξαναβρίσκει τον αδελφό του για να αναζωπυρώσουν έναν δεσμό μέσα από ένα παρελθόν δεκαετιών, μυστηριώδες και σύνθετο.
Το ντεμπούτο του Ρόναν υπογράφεται σεναριακά από τον ίδιο και τον πατέρα του, ενώ στο καστ βρίσκουμε ακόμα την Σαμάνθα Μόρτον (νέοι πανηγυρισμοί) και τον Σάμιουελ Μπότομλι.
To όλον μαρτυρά εγγύητα για τον ηθοποιό που ευτυχούμε με το καλό να ξανασυναντήσουμε και δεν έχουμε παρά να ελπίσουμε ότι με κάποιο τρόπο θα δει το πράγματα αλλιώς και θα...αποσύρει για τα καλά την απόσυρσή του, δηλώνοντας ένα παρών που έστω και κάπως αργά πια (68 τα έτη) θα σημάνει για σοβαρούς δημιουργούς ότι υπάρχει ερμηνευτής να τοποθετήσει το έργο τους στο ψηλότερο διάζωμα.
Η πρώτη φωτογραφία:
