Ιστορία έρωτα (έρωτα και... αλλά ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες, κατά παράκληση του σκηνοθέτη) ανάμεσα σ' έναν πρώην κατάδικο και μια τρανσέξουαλ πόρνη.

Το φιλμ αποθεώνεται στο χειροκρότημα - λογικό, αφού τα τρία τέταρτα της αίθουσας είναι Ελληνες, είτε δημοσιογράφοι, θεσμικοί και επαγγελματίες του χώρου, είτε σινεφίλ της ελληνικής κοινότητας του Βερολίνου. Μετά τη σύντομη συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές, κατεβαίνουμε στην έξοδο για τσιγάρο και κουβέντα. Εκτός από ενδιαφέρουσες απόψεις και «τραγικό» κρύο, στον αέρα πλανάται και κάτι άλλο. Χιονόνερο ελαφρύ. Και μετά, νιφάδες - θρεφτάρια στο μέγεθος φουντουκιού.

Το πρωί, έξω στους δρόμους, είν όλα άσπρα. Και μέσα στην αίθουσα της Μπερλινάλε Παλάστ, όλα «μαύρα». Ο λόγος, η τραγική μέσα στην αυστηρότητά της φιγούρα της «Καταλίν Βάργκα», που διασχίζει τα Καρπάθια μαζί με τον 11χρονο γιο της ψάχνοντας να εκδικηθεί τους κάποτε βιαστές της και τώρα οικογενειάρχες. Ρουμανο-ουγγαρέζικη συμπαραγωγή, που έστησε ο νεοεμφανιζόμενος Βρετανός σκηνοθέτης (και μουσικός) Πίτερ Στρίκλαντ.

Το πιθανότερο είναι το «Καταλίν Βάργκα» να αναστατώσει τον χάρτη των προτιμήσεων των εκπροσώπων της διεθνούς κριτικής έτσι όπως διαμορφώνεται καθημερινά από το επαγγελματικό έντυπο Screan International. Αυτό όμως θα το ξέρουμε οσονούπω.

Μέχρι στιγμής, πρώτη στη βαθμολογία (σύμφωνα με 11 κριτικούς απ όλο τον κόσμο) είναι το «London river» του Ρασίντ Μπουσαρέμπ, ακολουθούμενο από τα ισόβαθμα «Σχετικά με την Ελι» του Ιρανού Ασγκάρ Φαρχάντ και «Ο αγγελιοφόρος» του Αμερικανοεβραίου Ορεν Μόβερμαν, δράμα γύρω από τις δοκιμασίες ενός αξιωματικού του αμερικανικού στρατού (Γούντι Χάρελσον) με το άχαρο καθήκον να ανακοινώνει τα κακά νέα σε οικογένεια νεκρών στρατιωτών.

Ρόμπυ Εκσιέλ 
reksiel@pegasus.gr