Η Ρόμι είναι είκοσι χρόνια παντρεμένη με τον ίδιο (ιδανικό) σύζυγο κι όμως ουδέποτε κατάφερε να απολαύσει έναν κανονικό οργασμό μαζί του. Έχει μάθει, φυσικά, να τους προσποιείται στην εντέλεια. Όμως κάθε φορά που ο σύζυγος ολοκληρώνει, μετά το καθιερωμένο «σ' αγαπώ» που συνοδεύει σαν απαραίτητο τελετουργικό την ερωτική τους πράξη, η Ρόμι σηκώνεται βιαστικά από το κρεβάτι και τρέχει να απομονωθεί με το λάπτοτ της σε κάποιο άλλο δωμάτιο. Εκεί θα μπορεί να αυτοϊκανοποιηθεί και να «τελειώσει» με την ησυχία της, παρακολουθώντας ανενόχλητη τα αγαπημένα της σαδομαζοχιστικά βίντεο πορνό. Γιατί η Ρόμι έτσι τη βρίσκει. Έτσι την έβρισκε πάντα. Αλλά ουδέποτε το εξομολογήθηκε αυτό στον άντρα της.

Μαζί έχουν δύο παιδιά, ένα πολυτελές σπίτι στην καρδιά της μεγαλούπολης και ένα ακόμη πιο πολυτελές οίκημα στην εξοχή. Ο άντρας της είναι θεατρικός σκηνοθέτης (τον υποδύεται ο Αντόνιο Μπαντέρας). Η Ρόμι έχει υψηλή θέση σε μια πολυεθνική εταιρεία ρομποτικής, είναι εργασιομανής και αυστηρή, σχεδόν αυταρχική στη δουλειά της, και εκπέμπει σχολαστικό έλεγχο και ασφυκτική πειθαρχία στον εργασιακό της περίγυρο. Το μόνο που αποζητά βαθιά μέσα της, ωστόσο, είναι η πολυπόθητη σεξουαλική εκτόνωση που θα προκύψει μόνο όταν η Ρόμι αισθανθεί εκτεθειμένη στο ρίσκο και στην ξαφνική απώλεια του ελέγχου και όταν μπορέσει επιτέλους να επιδοθεί απενοχοποιημένα στις φαντασιώσεις υποταγής και εξευτελισμού που ανέκαθεν καλλιεργούσε μέσα της.

Ένας πολύ νεαρότερος εκπαιδευόμενος που θα εμφανιστεί στην εταιρεία, θα γίνει η απάντηση στις προσευχές της. Γιατί το αυθάδικο βλέμμα του θα αντιληφθεί από πολύ νωρίς ποιες είναι οι ανάγκες της Ρόμι και θα θελήσει να ανταποκριθεί σε αυτές. Οι δυο τους θα επιδοθούν σε ένα σχεδόν απερίσκεπτο ερωτικό αλισβερίσι. Εκείνος θα δίνει τις εντολές, εκείνη θα υπακούει στις διαταγές του. Θα συναντιούνται σε δευτεροκλασάτα ξενοδοχεία, σε πολυσύχναστα και θορυβώδη κλαμπ. Κι όταν η κατάσταση μεταξύ τους αρχίσει να ξεφεύγει από τον έλεγχο, απειλώντας καταρχάς την οικογενειακή ηρεμία της Ρόμι, οι δυο τους θα διαπιστώσουν ότι το να δώσουν τέλος στην εξεζητημένη σαρκική συνθήκη που τους έχει δέσει δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.

Σαδομαζοχισμός, παιχνίδια εξουσίας, επικίνδυνες σχέσεις, μια θαρραλέα Νικόλ Κίντμαν, ένας μαγνητικός και σέξι Χάρις Ντίκινσον και ένα ερωτικό θρίλερ που ξεκινά ερεθιστικό και πολλά υποσχόμενο, όμως σταδιακά καθιστά όλο και πιο δύσκολο το να το πάρει κάποιος στα σοβαρά. 

Και κάπου εκεί, έπειτα από ένα άκρως δελεαστικό πρώτο μέρος που χτίζει γαργαλιστικά-και με τη δέουσα σεξουαλική φόρτιση-τη σχέση μεταξύ των δυο ηρώων, η τρίτη ταινία της ολλανδικής καταγωγής, 48χρονης Χαλίνα Ρέιν («Ένστικτο») θα αρχίσει να κατρακυλάει στις σκάλες του ασόβαρου και του παιδιάστικου. Με την καθόλου επικριτική ατζέντα του σε ό,τι αφορά τα ζητήματα ηθικής και ανθρώπινης επιθυμίας που θίγει, το «Babygirl» ανοίγει μερικά άκρως συναρπαστικά μέτωπα συζήτησης. Όμως δεν περνάει ώρα μέχρι να διαπιστώσει κανείς ότι η Χαλίνα Ρέιν είναι πολύ αυτάρεσκη και ικανοποιημένη με τον εαυτό της, παρ' όλο που συχνά αδυνατεί να καταλάβει πόσο μικρή είναι η απόσταση που χωρίζει στην ταινία της την εξυπνάδα από την ανοησία. 

Το «Babygirl» δανείζεται από αρκετές άλλες δημιουργίες που στο παρελθόν έχουν εξερευνήσει παρόμοια παιχνίδια ερωτικής εξουσίας ή/και εργασιακής επικράτησης. Λίγο «Disclosure» του Μπάρι Λέβινσον, λίγη «Γραμματέας» του Στίβεν Σάινμπεργκ, λίγες «9½ Εβδομάδες» και λίγη «Ολέθρια Σχέση» του Έντριαν Λάιν δεν αρκούν, εντούτοις, για να σώσουν μια ιστορία που, αντί να δουλεύει τον κορμό της προσεκτικά και σε βάθος, ολοένα βιάζεται να φτάσει στο «ψαχνό». Ακόμα κι όταν φτάνει σε αυτό, ωστόσο, τα όσα παραδίδει σε επίπεδο τολμηρότητας είναι λιγότερα και πιο φρόνιμα από τα όσα τάζει ή μας αφήνει να μαντέψουμε. 

Πολύ ανώτεροι από την ταινία που κουβαλούν σχεδόν εξ ολοκλήρου επάνω τους, η Νικόλ Κίντμαν και ο Χάρις Ντίκινσον είναι ό,τι καλύτερο προσφέρει το «Babygirl». Η Κίντμαν αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο ριψοκίνδυνη και θαρραλέα ηθοποιός είναι, έτσι άφοβα όπως αφοσιώνεται ψυχή και σώμα σε ένα σεναριακό υλικό που ανά πάσα στιγμή, με τον λάθος χειρισμό, θα μπορούσε να την εκθέσει. Ο Ντίκινσον έχει αρκετή αγορίστικη γοητεία και αλήτικο ταμπεραμέντο ώστε να πείσει πολύ εύκολα ότι είναι ο δυναμικός ερωτικός καταλύτης που θα σπρώξει την ηρωίδα σε μια βουτιά στο κενό, δίχως να γνωρίζει ότι έτσι θα τη βοηθήσει να διαχειριστεί ένα ολόκληρο απωθημένο σύμπαν ηδονών που ουδέποτε τόλμησε να αντιμετωπίσει. Μαζί καταφέρνουν να υπερβούν μια άτσαλη και αρκετά προχειρογραμμένη πλοκή που από ένα σημείο και έπειτα προσπαθεί να τακτοποιήσει κακήν κακώς κάθε ανοιχτό της λογαριασμό προκειμένου να φτάσει μια ώρα αρχύτερα στο εξυπνακίστικο punchline της τελευταίας σκηνής.

Το cinemagazine.gr ταξιδεύει στο 81ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας με την Aegean Airlines.