Aπό όλους τους τίτλους της βραχύβιας πρωταγωνιστικής καριέρας του Αντόνιο Μπαντέρας στο Χόλιγουντ, ξεχωρίζει η «Μάσκα του Ζορρό»(1998), αυτό το ευπρόσδεκτα παλιομοδίτικο swashbuckler δια χειρός Μάρτιν Κάμπελ, του ανθρώπου που έδωσε δυο φορές το φιλί της ζωής στο franchise του Τζέιμς Μποντ, μία στα '90s με το «Goldeneye» και άλλη μία την επόμενη δεκαετία με το «Casino Royale». Η δράση του ήταν έκτακτα χορογραφημένη και εντελώς αναλογική, ένα προτέρημα ανεκτίμητο σε μια εποχή που το ψηφιακό άρχιζε να δείχνει τα δόντια του, ενώ το θέαμα ήταν πιστό στο πνεύμα του ήρωα και είχε ως αιχμή του δόρατος την μαγνητική πρωταγωνιστική τριπλέτα που, πέραν από τον Μπαντέρας, απαρτιζόταν από ένα ανέλπιστα πειστικό Άντονι Χόπκινς και την ανερχόμενη τότε Κάθριν Ζέτα Τζόουνς. Για τους φαν του ήρωα δε, μάλλον είναι ο καλύτερος Ζορρό από την εποχή εκείνου του Ρούμπεν Μαμούλιαν με τον Τάιρον Πάουερ.
Ο Μπαντέρας υποδύθηκε για δεύτερη φορά τον μασκοφόρο εκδικητή στον «Θρύλο του Ζορρό», δεν είχε την ίδια επιτυχία κι από τότε τα ίχνη του ήρωα αγνοούνται, με μια sci-fi παραλλαγή του με τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ να βρίσκεται στο στάδιο του pre-production για χρόνια, χωρίς να λαμβάνει – ευτυχώς- το πράσινο φως. Αυτή την περίοδο ο Μπαντέρας κάνει τον γύρο των συντεντεύξεων για το βασικό franchise στο οποίο εξακολουθεί να συμμετέχει, το «Puss in Boots:The Last Wish». Ερωτηθείς για το αν θα επέστρεφε για μια συνέχεια του «Ζορρό» απάντησε καταφατικά, προσθέτοντας ότι θα υποδυόταν τον ρόλο του μέντορα που δίνει την σκυτάλη στην επόμενη γενιά, ότι δηλαδή έκανε γι’ αυτόν ο Άντονι Χόπκινς στην πρώτη ταινία. Στην ερώτηση ποιος θα μπορούσε να τον αντικαταστήσει, ο Μπαντέρας επέλεξε τον συμπρωταγωνιστή του στο πρόσφατο – σχετικό είναι αυτό, εμάς μας φαίνεται σαν να συνέβη πριν δυο χρόνια – «Uncharted» (2022), τον Τομ Χόλαντ. «Ήταν αστείος και γεμάτος ενέργεια, οπότε γιατί όχι;» ήταν τα λόγια του Αντόνιο. Οι φαν άστραψαν και βρόντηξαν στα social media και μάλλον θα συμφωνήσουμε κι εμείς μαζί τους, όχι επειδή ο Τομ δεν είναι Λατίνος, αλλα επειδή η ευγένεια και η ενδιάθετη συστολή του «κλωτσούσαν» σε σχέση με τις πράξεις και τα λόγια του όταν έπρεπε να υποδυθεί μια τζειμσμποντική φιγούρα. Ειδικά στις σκηνές που μοιραζόταν με τον κακό του έργου Μπαντέρας «φώναζε» το πράγμα, ίσως ήταν η μοναδική φορά στην κινηματογραφική ιστορία που ο Μπόφελντ έμοιαζε περισσότερο Μποντ από τον Μποντ.
Η ιδέα πάντως μιας επιστροφής του Μπαντέρας στο franchise, αλλά και μιας επιστροφής του franchise γενικότερα καθόλου άσχημη δεν μας ακούγεται, καιρό έχουμε να δούμε ένα swashbuckler και μας έλειψε. Αρκεί, φυσικά, να μην είναι σε εκδοχή επιστημονικής φαντασίας – ο Ζορρόμποκοπ ακούγεται σαν σκετσάκι του SNL.
