Νικήτρια η Universal;
Η παραγωγός των 5 μέχρι σήμερα ταινιών του Bourne franchise, κάνει μια κίνηση ματ (;) και βουτάει τον Έντουαρντ Μπέργκερ, τον Γερμανό για τον οποίον γράφουμε κάθε μέρα (φέτος λόγω «The Conclave») επειδή όλοι οι μεγάλοι τον λιμπίζονται να έρθει να τους βάλει σε σειρά κάποιο σχέδιο (ή franchise) μεγάλου κοινού - και κατάτι ενήλικου κοινού. Τι έγινε;
Δεν ξέρουμε. Ίσως η ΕΟΝ της Μπάρμπαρα Μπροκόλι (η ιθύνουσα πίσω από το μέλλον του 007), καθυστέρησε, ίσως η προσεχής ταινία του πράκτορα -έτσι όπως τα καταντήσανε- κομπιάζει. Ίσως και να τον άφησε (τον Μπέργκερ) να «ψηθεί» λίγο ακόμα, να δοκιμαστεί, να φανεί ως που φτάνει. Ίσως μετά τα φετινα΄Όσκαρ να τον ακούσουμε προσαρτημένο σε μια ακόμα παραγωγή. (Άλλωστε επίκειται και το «Ballad of a Small Card Player», με Κόλιν Φάρελ και Τίλντα Σουίντον που το έχει το Netflix...)
Έρχεται λοιπόν ένα μπαγιάτικο franchise, μπαγιάτικο αφού έχουν περάσει 8 χρόνια από την 5η ταινία και το πράγμα έμοιαζε τελειωμένο. Γιατί τελειωμένο δεν ξέρω να σας πω, η ταινία έβγαλε πολλά λεφτά (η πεντάδα έχει βγάλει με τη σέσουλα, πάνω από 1.6 δις), μόνο στους κριτικούς δεν πολυάρεσαν τα δύο τελευταία.
Τα πρώτα τρία, έτσι για μια σύντομη μνεία, είναι ιερό έδαφος του σινεμά δράσης, τρεις ταινίες που όχι απλά ανένηψαν την «γήινη» όψη του είδους, αλλά την έφεραν σε μια νέα εποχή, μια παγκοσμιοποιημένη εποχή μετά τους Δίδυμους Πύργους, τρομοκρατίας, παρακολουθήσεων, ψευδούς ταυτότητας, σκοτεινών συστημικών ρόλων και ασθματικού ρυθμού με όλη τη σημασία της λέξεως. Ειδικά οι δύο ταινίες του Πολ Γκρίνγκρας (τα Supremacy και Ultimatum δηλαδή) είναι ταινίες που τους αξίζει ειδική ανάλυση, έτσι όπως κυριολεκτικά εργαστηριακά συντεθειμένες είναι, ένα περιγραφικό απόγειο του μοντάζ δράσης. (Υπάρχει φυσικά και η αντίθετη άποψη που λέει ότι οι ταινίες αυτές γέννησαν όλη αυτή φασαριόζικη μπουρδολογία ξύλου που περνιέται για σινεμά δράσης έκτοτε, δείτε το βίντεο που παραθέτουμε στο τέλος. Ωστόσο ασάφεια στα τρία πρώτα έργα δεν υπάρχει.)
Τι θα κάνει ο Μπέργκερ είναι ένα ερώτημα. Ο Ντέιμον έχει πει ότι επιστρέφει για ακόμα ένα και αυτό που χρειάζεται είναι ένα οπωσδήποτε προχωρημένο σενάριο, δεδομένων των οργίων που συμβαίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο και κάνουν ήδη τις αρχές αιώνα και χιλιετίας να φαντάζουν βρεφονηπιακός σταθμός. Αν ο Τόνι Γκίλροϊ, που εκείνα τα χρόνια ήταν ένα από τα πιο γερά χαρτιά του αμερικανικού σινεμά, είναι στα καλά του, πρέπει να το αναλάβει, αν θέλει και ο αδελφός Νταν ας κοπιάσει, ειδάλλως ας ανακύψει καμμιά καινούρια δύναμη. Αυτό το σενάριο πρέπει να είναι στέρεο και η παραγωγή ανάλογή του - κάτι που δεν πρέπει να φοβάται κανείς, η Universal δεν κάνει σκόντο σ' αυτά.
