Ένα «μερικό biopic» προβλέπεται να είναι η ταινία του Σκοτ Κούπερ, που κάποτε ("Crazy Heart") είπαμε ότι πρέπει να κάνει ένα έργο για τον Μπρους, μετά ("Out of the Furnace") είπαμε ότι ο τύπος πάει για μεγάλο μέλλον κι έπειτα ("Black Mass") κόπηκε ο βήχας. Ωστόσο αν δεν είσαι ο τύπος των βιαστικών συμπερασμάτων, κι αν θέλεις να πιστεύεις ότι οι αδυναμίες των ανθρώπων - εκτός από σεβαστές (ας είναι αυτό μια αναφορά στο Πόε, με τον οποίον πρόσφατα κάπως σα να καταπιάστηκε ο Κούπερ στο πρόσφατο και συμπαθές "Pale Blue Eye") - μπορούν και να τους βγάλουν εκεί που ξαναβρίσκεται η φόρμα τους, τότε ποντάρουμε στο "Deliver Me From Nowhere".
H ταινία διαδραματίζεται στην εποχή παρασκευής του "Nebraska", ενός από τους πιο...solo δίσκους που έγιναν ποτέ, ένα συνταρακτικό lo-fi προτού αυτό γίνει μόδα και πρόζα αδιαφορότατων δίσκων, κι ένα έργο τέχνης απλησίαστης, οξείας σκοτεινιάς για χαμένες ψυχές στις επικίνδυνες στροφές της θαμπωμένης πια ζωής τους. Το "Nebraska", δίχως υπερβολές, είναι ένα magnum opus εμφανών κινηματογραφικών διαστάσεων που προλέγει ακόμα και την μετέπειτα «Ανεξάρτητη» ευαισθησία που κάποιος θα έλεγε το μέγεθος του "Nebraska" ενδέχεται και να μην μπόρεσε ποτέ να συλλάβει. Ωστόσο το «κάθε τραγούδι και ταινία» που άνετα σου γεννά (αν σε βρει βέβαια στην σωστή στιγμή), βρήκε μια φορά ενσάρκωση στο "Indian Runner" (1991) του Σον Πεν, μια εσαεί λατρεμένη ταινία βασισμένη στο 'Highway Patrolman" από τον δίσκο.
Στα αλλιώτικα γήινα τώρα η ταινία γυρίστηκε στο Νιου Τζέρσι, τη Νέα Υόρκη και ολίγον στο Λος Άντζελες, προγραμματιζόμενη για έξοδο τον Οκτώβριο του 2025. Στην ταινία, πλην του Άλεν Γουάιτ - επίσης αμά τη εμφανίσει προφανής επιλογή για ότι Σπρινγκστινικό γυριζόταν ποτέ - παίζουν οι Στέφεν Γκρέιαμ, ο μεγάλος στο μυαλό μας Πολ Γουόλτερ Χάουζερ και η Οντέσα Γιανγκ, ενώ ο υποψήφιος για Όσκαρ Tζέρεμι Στρονγκ θα υποδυθεί τον Τζον Λάνταου, μακροχρόνιο μάνατζερ του Αφεντικού - ταιριαστή επιλογή.
O Κούπερ σε δηλώσεις του είναι συναρπασμένος με την όλη κατάσταση, δηλώνει τη λατρεία του και το μέγεθος της επιρροής που του έχει ασκήσει ο δίσκος, ενώ μιλά επαινετικά για την εμπειρία συνεργασίας του με τον Μπρους και τον Λάνταου για την δόμηση της ιστορίας της ταινίας.
Ταινίας που έρχεται από την 20th Century Studios, την παλιά Fox δηλαδή, κάτι που γεννά μια έξτρα ευχαρίστηση και εμπιστοσύνη, αν και ομολογουμένως μια έμφυτη επιφύλαξη για το κατά πόσον το μοντέρνο στάτους μπορεί να ανασυστήσει ρεαλιστικά αντί ωραιοποιητικά μια τόσο «γυμνή αλήθεια»/εποχή, υπάρχει.
Θα έχει ο Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ τη μοίρα του Ράμι Μάλεκ ή του Τιμοτέ Σαλαμέ στα επόμενα Όσκαρ; Θα δείξει. Μέχρι τότε, τρέιλερ εδώ:
