Στον Νίκολας Κέιτζ δεν αρέσει καθόλου η υπόθεση της Τεχνητής Νοημοσύνης και είναι σαφής επ’ αυτού. «Θα με βάλουν σε ένα κομπιούτερ, θα ταιριάξουν το χρώμα των ματιών και θα αλλάξουν – δεν ξέρω. Θα κλέψουν το σώμα μου και θα κάνουν ότι θέλουν με την ΤΝ. Θεέ μου ελπίζω όχι. Με κατατρομάζει η τεχνολογία αυτή. Έχω υπάρξει πολύ σαφής σε αυτό.»

Όλα αυτά βέβαια ενώ στην συνέντευξή του σε κάποια φάση πετάχτηκε ο ατζέντης του να του θυμίσει ότι έχει πρoγραμματισμένο scan για ένα σόου και μετά για μια ταινία. «Δύο scans σε μια μέρα!», λέει ο λίγο-πριν-το-σκανάρισμα Νικ. «Αναρωτιέμαι», συνεχίζει. «Που θα καταλήξει η αλήθεια του καλλιτέχνη; Θα αντικατασταθεί; Θα μετατραπεί σε κάτι άλλο; Δηλαδή τι θα κάνετε με το σώμα και το πρόσωπό μου όταν πεθάνω; Δεν θέλω να κάνετε τίποτα!» Μην ανησυχείς Νικ, δεν πεθαίνεις. Κι αν πέθαινες δεν θα μάθαινες τι θα κάνουν με το σώμα και το πρόσωπό σου. Μάλλον. (Ή μήπως φαντάζεσαι από τα ασυγκράτητα μιμίδια εκεί έξω…)

Στην ίδια συζήτηση, κάπως πιο σοβαρά (αν και με τον Κέιτζ δεν ξέρεις ποτέ), ο ηθοποιός επέλεξε το Pig από την γιγαντόσωμη φιλμογραφία του σαν την ταινία που θα προέτρεπε κάποιον να δει αν δεν τον ήξερε σαν ηθοποιό από πουθενά. Υπάρχει κάποιο δράμα εδώ, ίσως επτασφάλιστα εγκλωβισμένο στην περσόνα Κέιτζ (που έχει το κλουβί στο επώνυμό του ε), και είναι διπλά κρίμα γιατί το Pig, παρότι ωραιότατο, αντιπροσωπεύει ένα είδος δουλειάς που ο Κέιτζ έχει κάνει ελάχιστα και καθώς φαίνεται είναι αυτό που αποζητά. «Μια πολύ ήσυχη, πολύ ευγενική ταινία, το αντίθετο αυτού που λέγαμε στην αρχή με τους ανθρώπους που θεωρούν πώς είμαι τρελός.»

Τέλεια τρελός, αναμφίβολα, αλλά δεν την φρόντισες κιόλας με σωφροσύνη την καριέρα ε Νικ;