Αν κάνετε ότι ρωτάτε κριτικούς (και Έλληνες ακόμα περισσότερο) για το «Ένας Άνδρας και Μια Γυναίκα», η απάντηση δεν θα συνάδει ούτε με τον θρύλο που δημιούργησε η δις οσκαρούχα ταινία στο κοινό και τα βραβεία της εποχής της, ούτε ασφαλώς με την απόφαση του φεστιβάλ των Καννών να απεικονίσει την 78η διοργάνωση μέσω της θρυλικής 59χρονης ταινίας του Κλοντ Λελούς. Φυσικά όλοι πάντα μπορούν να κάνουν λάθος, αλλά είναι κλασικό ανέκδοτο η αδυναμία της κριτικής να καταλάβει αρετές κάποιου λαοφιλούς σινεμά. Ευτυχώς ο Τιερί Φρεμό, ο καλλιτεχνικός διευθυντής των Καννών, δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει εκείνο που καταλαβαίνει σωστό, κόντρα πολύ συχνά και στην τρέχουσα, πλήρως αντικαλλιτεχνική, λογική της ηθικοπλαστικής νεοσυντήρησης των σόσιαλ και στην κριτική, όχι γενική φυσικά, ασχετοσύνη.

Ως εκ τούτου, διπλό πόστερ 78ης διοργάνωσης, Ανούκ και Ζαν Λουί οι δύο όψεις του φετινού φεστιβάλ, ένας άνδρας και μια γυναίκα κινηματογραφικά και συμβολικά (όλο και κάποιος θα βρεθεί να μιλήσει και για απαράδεκτο cisgender binarism), φόρος τιμής στον 88χρονο σήμερα Λελούς αλλά και τους απόντες πια τω σώματι πρωταγωνιστές, υπέροχη ηχώ από μια εποχή που είχε τα δικά της -να τολμήσει να πει κανείς «ουσιωδέστερα δικά της»;- και διέθετε σίγουρα μια κινηματογραφική γοητεία που εμπνέει ακόμα. Δεν ξέρω κατά πόσον το 2084 θα χρειαστεί ένα φεστιβάλ ρετρό δημιουργική αφίσα του Barbenheimer. Δόξα τω Θεώ δεν θα είμαστε (κάποιοι) εδώ να μάθουμε.

Σε άλλα νέα το φεστιβάλ αναμένει τις επόμενες ανακοινώσεις του, κάποιες προσθήκες θα περιλαμβάνουν τη νέα Λιν Ράμσεϊ («Die, My Love»), που προορίζεται για το Διαγωνιστικό, και το «Resurrection» του Μπι Γκαν το οποίο θα δούμε που θα ενταχθεί.

Αφίσα: