Η υπόθεση της «μεταμόρφωσης» του Μπράντλεϊ Κούπερ σε μια από τις εμβληματικές μορφές της μουσικής του 20ού αιώνα, τον Λέοναρντ Μπέρνσταϊν, έχει ξεκινήσει να απασχολεί τον ειδικό Τύπο - και όχι μόνο - εδώ και αρκετό καιρό. Συμπίπτει με την ενασχόληση του σινεμά με το πόντιουμ, με τις οσκαρικές προσδοκίες που έχει από γεννησιμιού της η ταινία αυτή, αλλά βέβαια πρωτίστως και με τον βιογραφούμενο. Αυτά δεν είναι πράγματα με τα οποία καταπιάνεσαι επιπόλαια και ο Κούπερ - ακόμα και αφαιρώντας την χολιγουντιανή σάλτσα - φαίνεται ότι το έκανε. Δεν αποκλείεται βέβαια η καρδιά και το μυαλό της ταινίας να είναι σε λάθος θέση, αλλά γι' αυτά δεν αποφαίνεται κανείς ελαφρά τη καρδία.
Σάλτσα είναι το «με πήρε έξι χρόνια να μάθω να μιμούμαι για έξι λεπτά τον Μπέρνσταϊν», όπως αποκάλυψε τουλάχιστον ο ίδιος στον Λιν-Μανουέλ Μιράντα σε πρόσφατη προβολή της ταινίας στο Λος Άντζελες. Για μια κρίσιμη σκηνή, της διεύθυνσης της 2ης Συμφωνίας του Μάλερ από την Συμφωνική του Λονδίνου στον Καθεδρικό του Ely. Έχει στηθεί σαν κεντρική σκηνή του έργου και θα πρέπει/έπρεπε να καθρεφτίζει τη δουλειά του ηθοποιού στον ρόλο.
«Στη σκηνή αυτή είχα άγχος γιατί έπρεπε να την γυρίσουμε ζωντανά. Αυτή ήταν η Συμφωνική του Λονδίνου. Ζωντανή ηχογράφηση. Κι έπρεπε να τους διευθύνω. Και πέρασα έξι χρόνια για να μάθω να διευθύνω 6 λεπτά και 21 δευτερόλεπτα μουσικής», λέει ο Κούπερ. Βοήθειά του το υλικό του ίδιου του Μπέρνσταϊν βέβαια από το 1973 (και όχι το 1976 όπως εσφαλμένα αναφέρεται), βοήθειά του και η επαγγελματική υποστήριξη από τον Γιανίκ Νεζέ-Σεγκέν, τον διευθυντή της Met στην τρέχουσα περίοδο.
Έξω από τον Κούπερ, που εκτελεί χρέη σκηνοθέτη και σεναριογράφου, εκτός από αυτά του ερμηνευτή, στην ταινία έχουμε και μία κατά τα λεγόμενα θριαμβευτική παρουσία της Κάρεϊ Μάλιγκαν, στον ρόλο της συζύγου του Λένι. Και αυτή αποκαλύπτει πόσο την έλυσε η «εντολή» Κούπερ ότι «αν είναι να το κάνεις, θα πρέπει να μπεις πλήρως, πλήρως στον ρόλο». «Όταν μου το είπε αυτό αποφάσισα ότι θα είμαι εντελώς μέσα στην υπόθεση αυτή, θα κάνω όλη την έρευνα, όλη τη μελέτη της διαλέκτου, τα πάντα 100%. Τόσο που όταν όλο αυτό τελείωνε να μην θυμάμαι τι συνέβη», κλείνει η Μάλιγκαν λέγοντας κάτι που ακούγεται μάλλον αυτονόητο, ιδίως για παραγωγές τέτοιου διαμετρήματος.
Για να δούμε. Κάνουμε άκρη το hype και την υπερβολή που λες και απαιτείται πια για να προκαλέσεις ένα ενδιαφέρον και προσερχόμαστε με πλήρη εύνοια στην «βιογράφηση» μιας μοναδικής προσωπικότητας της τέχνης του 20ού αιώνα. Στις 22 Νοεμβρίου βγαίνει στις ΗΠΑ και στις 20 Δεκεμβρίου στο Netflix που θα πήξει στους...μαέστρους και φέτος.
