Σα να μην έφτανε που οι «Νονοί» και το «Αποκάλυψη Τώρα» είναι χονδρικά μισό αιώνα μακριά (οπότε κακά τα ψέματα μόνο οι σινεφίλ γνωρίζουν και πιστεύουν στη σημασία τους) ήρθε και το «Megalopolis» να ηττηθεί σφοδρά από τους καιρούς μας. Όχι τόσο στην αναγνώριση του τι είναι, κάτι που έτσι κι αλλιώς χρειάζεται συζητήσεις που θα γίνουν (ή δεν θα γίνουν) ώστε ο χρόνος να αποφανθεί, όσο στην εξάτμιση του όποιου δέους θα μπορούσε κανείς να περιμένει ότι ένα καλλιτέχνης δικαιούται λόγω της κληρονομιάς του. Το «είσαι η τελευταία σου ταινία», που ανέκαθεν ήταν το μότο της αιμοβόρας βιομηχανίας των παραγωγών, είναι σήμερα κινητήρια δύναμη της σοσιομιντιακής αμνησίας, ίσως και της πληρωτέας (σε like) κακοήθειας.
Μολονότι λοιπόν το όνομα Κόπολα επί της παρούσης είναι περισσότερο γνωστό για τις αναιμικότητες της Σοφία Κόπολα παρά του Φράνσις Φορντ, ο τελευταίος, που αδιαφορεί προκλητικά (κι εμπνευστικά) για την την υστεροφημία του, προχωρά ακάθεκτος στο επόμενο έργο του, το μιούζικαλ που μας είχε προϊδεάσει. Το «Glimpses of the Moon», θα κλείσει (με το καλό) μια διλογία μιούζικαλ μαζί με το «One From the Heart», άλλη μια ταινία που ποτέ δεν εντάχθηκε στο κυρίως ρεύμα (πώς θα μπορούσε άλλωστε;), αλλά κρατά σθεναρά τη θέση της στην καρδιά ολίγων θεατών της. Είπαμε, το σινεμά ανέκαθεν οδηγούνταν στην «σχιζοφρένεια» των ταινιών που θα συζητιούνται από όλους για λίγο και των ταινιών που θα ερωτευθούν ελάχιστοι για πάντα.
Ο Κόπολα λοιπόν είπε πως θα γιορτάσει τα Χριστούγεννα με την οικογένειά του και μετά θα φύει για το Λονδίνο όπου θα ξεκινήσει η παραγωγή του «Glimpses of the Moon». Λεπτομέρειες για το έργο, ή κάστινγκ, δεν υπάρχουν. Το μόνο γνωστό είναι ότι θα προσαρμόσει το ομότιτλο μυθιστόρημα της Ίντιθ Γουάρτον και ότι εμπνέεται από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ. Αμφότερα περιέχουν ζευγάρια που θέλουν να χωρίσουν για να είναι καλύτερα αλλά...καταλαβαίνουν ότι είναι χειρότερα. H ταινία του 1937 προτείνεται ανεπιφύλακτα στους ενδιαφερόμενους.
Μετά το «Glimpses» ο Κόπολα (λέει ότι) ετοιμάζει το τελευταίο του έργο, ονόματι «Distant Vision», το οποίο περιγράφεται ως «ακόμα πιο φιλόδοξο» από το «Μegalopolis».
