Τα παλιά, το «προϊστορικά», χρόνια είχαμε δύο δημιουργούς, κάπως παράξενα αλλά και συγγενικά συνδεδεμένους στο μυαλό μας, και περιμέναμε τις ταινίες τους. Κατά μια έννοια κρατούσαν τα '80ς υγιή, τα '90ς ελπιδοφόρα. Έκαναν του κεφαλιού τους και κατάφερναν τα, είπαμε παράξενα (πολύ πριν το αδιάφορο «αλλόκοτα»), να αποτελούν μέρος και των δικών μας κεφαλιών. Ήταν, σε μια ωραία σύμπτωση, και οι δύο Ντέιβιντ - ο Λιντς και ο Κρόνεμπεργκ. Η ζωή, κατά την σκληρή της νομοτέλεια, μας πήρε τον έναν από κοντά μας. Κι ας ήταν αλήθεια ότι δεν περιμέναμε πια καινούριο του όνειρο, ήταν ωραία που ήταν εδώ. Ο άλλος μας έκανε την τιμή να επιστρέψει από την χειμερία νάρκη του μετά από το «Map to the Stars» (2014) και έφερε δυο ταινίες κολλητά. Την μια («Crimes of the Future») την είδαμε (και μας άρεσε πολύ), την άλλη («The Shrouds») την περιμένουμε - ακούγοντας κάποιους να επιμένουν ότι δεν θα μας αρέσει πολύ. Να 'χαμε κι από ένα ευρώ για κάθε φορά που το ακούσαμε αυτό και δεν σήμαινε τίποτα....
Ο Κρόνενμπεργκ σε σχετικά πρόσφατες δηλώσεις του ήθελε να μας στενοχωρήσει ακόμα πιο πολύ λέγοντας ότι με το «Shrouds» ίσως κλείνει την καριέρα του. «Ο κόσμος δεν χρειάζεται επόμενη ταινία μου», είχε πει θεωρώντας κάτι τέτοιο κάπως «αλαζονικό». Εμείς, που αγαπάμε αλλά δεν ξεχνάμε και να κριτικάρουμε, θεωρούμε την δήλωση κάπως αλαζονική, αλλά η αλήθεια είναι ότι το ενδεχόμενο παύσης του ήταν πράγματι λυπηρό. Οι καλλιτέχνες πρέπει να φεύγουν στη δουλειά.
Τώρα, ευτυχώς, η πρόθεση διαφαίνεται αλλιώτικη: «Συνομιλώ με τον Ρόμπερτ Λάντος, έναν Καναδό παραγωγό με τον οποίον έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν και γνωριζόμαστε καλά. Σκεφτόμαστε μήπως κάνουμε μια ταινία από το βιβλίο μου, 'Consumed'. Ένα έχω γράψει και ήθελε να το κάνει σειρά ή ταινία εδώ και χρόνια και κάπως με έχει πείσει ότι θα ήταν καλό να κάνω μια προσπάθεια. Οπότε προσπαθώ να βγάλω ένα σενάριο από το βιβλίο μου, πράγμα αρκετά ενδιαφέρον. [...] Θα μπορέσει να χρηματοδοτηθεί; Δεν θα ήταν φθηνό πάντως, εκτυλίσσεται σε τέσσερεις χώρες, οπότε δεν ξέρουμε ακόμα. Αλλά αυτό σκεφτόμαστε», λέει ο Καναδός.
Η ιστορία του βιβλίου συμπλέκει σεξ, κανιβαλισμό, ασθένειες, γεωπολιτική και 3D printing - μια χαρά κρονενμπεργκικός ο συνδυασμός, και επικεντρώνεται σε ένα ζεύγος δημοσιογράφων, μέχρι που ο άνδρας κολλάει μια σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια και αναζητά τον γιατρό Roiphe που της έχει χαρίσει το ονοματάκι του.
Όπως έλεγε και ένα εκλιπών φίλος, φουλ κρονενμπεργκικός, «όποτε ο Κρόνενμπεργκ γράφει την ταινία του είναι καλή». Ακόμα και με τις πενιχρές διαφωνίες μου, ο φίλος είχε πάντα δίκιο.
