Κατανοητό πώς για τις νεότερες γενιές, ίσως και για πολλούς σύγχρονούς της, η συνέχεια της ταινίας του 1988 35 χρόνια μετά, σαν το '88 να είχε σίκουελ το...«House of Wax» (να μια λαμπρή χριστουγεννιάτικη επαναπροβολή, σημείωσα), είναι κάτι το δομικά μπαγιάτικο. Από την άλλη, οι υπόλοιποι γελάμε μέχρι τ' αυτιά.

Προσόν της ταινίας και η παρουσία Γουίλεμ Νταφό, ο άνθρωπος που καλά να είναι θα πιάσει τα 300 credits στο imdb (είναι ήδη στα μισά), στον ρόλο ενός πεθαμένου ηθοποιού b ταινιών δράσης: «Παίζω έναν αστυνόμο στην μετά θάνατον ζωή. Είναι επειδή ήμουν μπιμουβάς ηθοποιός δράσης και έχω κάποιες δεξιότητες γι' αυτό με έκαναν ντετέκτιβ μετά θάνατον. Αυτή είναι η δουλειά μου λοιπόν. Αλλά παίρνει χρώμα από την δουλειά μου εν ζωή και απότελεί ένα meta νεύμα στο παλιομοδίτικο χολιγουντιανό horror. Δεν έχω δει ακόμα υλικό αλλά είχε πολλή πλάκα το γύρισμα.»

Στην ταινία επιστρέφουν οι βασικοί Κίτον, Γουινόνα και Κάθριν Ο' Χάρα, με τις προσθήκες των Νταφό, Τζάστιν Θερό και Τζένα Ορτέγκα να συμβάλλουν, ενώ θα υπάρχει και σύζυγος Μπέρτον Μόνικα Μπελούτσι στον ρόλο της συζύγου του Σκαθαροζούμη. Πιο βιωματικό δεν γίνεται.

Ο πανευτυχής είναι έκδηλα ο Μάικλ Κίτον, στον ρόλο που τον έφερε στο επίκεντρο τότε και του έδωσε βέβαια εν συνεχεία τον ρόλο του Μπάτμαν των, συγκριτικά, χρόνων της αθωότητας. «Έχει το πιο γ@μημένο φαν που θα μπορούσε να έχει», λέει γλαφυρά ο Κίτον, σημειώνοντας ειδικά τα πρακτικά εφφέ, δηλαδή αυτά που συμβαίνουν στο πλατώ την ώρα του γυρίσματος.«Υπάρχει μια γυναίκα παρασκηνιακά με καλάμι και πετονιά που κουνάει την ουρά της γάτας στο γύρισμα», λέει πασίχαρος. Εμείς μια φορά τον καταλαβαίνουμε και συμμετέχουμε στη χαρά. Αλλά όπως θα 'λεγε και ο Σκορσέζε, «εμείς είμαστε γέροι».

«Ήταν η πιο κεφάτη μου δουλειά σε ταινία που έχω κάνει», κλείνει ο Κίτον. Το περιμένουμε πολύ.