Αν έγραφες ότι η κριτική υποδοχή της νέας ταινίας του Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ινιάριτου ήταν εχθρική, θα ήταν ευφημισμός. Η δική μας κριτική συγκεκριμένα αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «πίσω από τη δήθεν ώριμη ενδοσκόπηση και τους προβληματισμούς για ζητήματα κοσμικά και υπέρτατα, το «Bardo» δεν είναι παρά μια (ακόμη μια φορά) γιγαντιαία χειρονομία επιδειξιομανίας και κάποιας υποκρισίας που καλό είναι να μην σκάψει και να μην πολυσκεφτεί κανείς σε βάθος αν θέλει εφεξής να παίρνει στα σοβαρά τον Μεξικανό σκηνοθέτη.» 

Ούτε το κόψιμο 22 λεπτών από την προβολή της ταινίας στη Βενετία και η αλλαγή του μοντάζ βοήθησε πολύ, ωστόσο η αυτοβιογραφικού χαρακτήρα ταινία του Ινιάριτου έχει τους υποστηρικτές της. Ανάμεσα σε αυτούς, υπολογίστε και τον φίλο και συνάδελφο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Ο Ντελ Τόρο ανέλαβε το Q &A της προβολής της ταινίας στο Λος Άντζελες, παρουσία σκηνοθέτη και καστ. Στην εισαγωγή του ανέφερε τα εξής: «Η ταινία είναι αδιαφισβήτητα ανάμεσα στα πιο δυνατά πράγματα που έχω δει με όρους σινεμά, αγνού σινεμά. Σε όποιον μπερδεύεται σχετικά με την πλοκή της και τι αφορά, τα συλλυπητήρια μου. Η ταινία λέγεται «Bardo», που σημαίνει limbo, ξεκινά με έναν τύπο που προσπαθεί να πετάξει, αλλά το μονοπάτι τον συγκρατεί και τελειώνει με αυτόν να καταφέρνει να πετά και ακόμα δεν το καταλαβαίνουν; Εκπλήσσομαι», ανέφερε ο Ντελ Τόρο.