Πικροί οι αποχαιρετισμοί, πικρότατοι οι τόσοι πρόωροι. Μόλις στα 57 του, ύστερα από αγώνα με τον καρκίνο, ο Δημήτρης Ήμελλος αφήνει πίσω του ό,τι πιο ουσιώδες για έναν ηθοποιό. Ένα έργο για το οποίο μόνο καλά λόγια υπάρχουν, μια υπηρεσία στην τέχνη του ως Δάσκαλος και ένα ανθρώπινο αποτύπωμα που δεν μπορείς παρά να διαπιστώσεις παντού στα ΜΚΔ από φίλους, συνεργάτες, θεατές και, συγκινητικότερα ίσως, μαθητές του.

Ο Ήμελλος γεννήθηκε στην Κυψέλη, σπούδασε και ολοκλήρωσε την Νομική, έκλινε όμως αποφασισμένα προς το Θέατρο. Σπούδασε κοντά στον αγαπημένο του Βασίλη Διαμαντόπουλο και στον Διομήδη Φωτιάδη, με μια σπουδαία επίσκεψη σπουδών όμως στην Μόσχα και την Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης της, υπό την καθοδήγηση του Λεονίντ Χάιφετζ, όπου και ανδρώθηκε μαθητικά.

Στο θέατρο συνεργάστηκε ιδιαίτερα με τον Στάθη Λιβαθινό, ως μέλος της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου. Το 2001 ήταν ο πρώτος που τιμήθηκε και τίμησε το νεοσύστατο τότε Βραβείο Χορν.

Στον κινηματογράφο δεν εμφανίστηκε αριθμητικά ανάλογα, ήταν όμως εξίσου σημαίνων. Πρώτη του παρουσία σημειώθηκε στον «Αλιόσα» του Θανάση Σκρουμπέλου, ήταν παρών – με ό,τι συνεπάγεται αυτό… - σε δύο ταινίες του μεγάλου Νίκου Παναγιωτόπουλου («Beautiful People» και «Delivery») ενώ μεταξύ άλλων είναι στο «Bank Bang» του Παπαδημητρόπουλου, στο «Απ’ τα Κόκκαλα Βγαλμένα» του Σωτήρη Γκορίτσα και θριαμβεύει στο τραγικωμικό deadpan του «Ράφτη» της Κέντερμαν μόλις πριν λίγα χρόνια (2020). Είναι παρουσίες όπως τούτη που βαραίνουν ακόμα περισσότερο την πρόωρη απουσία.

Με βαριά καρδιά αυτό το αντίο, αντί επιλόγου παραθέτουμε την ανακοίνωση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου:

«Έφυγε πρόωρα τη ζωή ο Δημήτρης Ήμελλος στην πιο μεστή και δημιουργική ηλικία του. Η απώλειά του βυθίζει σε θλίψη την καλλιτεχνική μας κοινότητα. Υπήρξε σεμνός και βαθιά καλλιεργημένος άνθρωπος. Σπουδαίος ηθοποιός και δάσκαλος της υποκριτικής. Το θέατρο, ο κινηματογράφος, αλλά και η τηλεόραση ήταν για αυτόν έκθεση, με πολύτιμο εργαλείο το ήθος του και τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας. Ήταν και διαρκής πρόκληση, στην οποία ανταποκρινόταν αναζητώντας πάντα μέσα του κάτι ουσιώδες. Στο σινεμά θα τον θυμόμαστε ισορροπιστή ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό των ηρώων του σε ταινίες όπως: «Αλιόσα», «Delivery», «Bank Bang», «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένα», «Νοτιάς», «Ράφτης».»

Ας είναι ελαφρύ το χώμα, ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του.