Σε λίγες μέρες, ο κόσμος θα ανακαλύψει ξανά το... «DODO»!

Με έμπνευση το ενδημικό, ιδιόμορφο πουλί του Ινδικού Ωκεανού που εξαφανίστηκε εδώ και εκατονταετίες, ο Πάνος Χ. Κούτρας ετοίμασε μία νέα, σουρεαλιστική τραγικωμωδία για την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και τα στεγανά της. Με πηγαίο χιούμορ που φιλτράρει το δράμα, ο σκηνοθέτης της «Επίθεσης του Γιγαντιαίου Μουσακά», της «Αληθινής Ζωής», της «Στρέλλας» και του «XENIA», ανασύρει κινηματογραφικές εμμονές, αναμοχλεύει καλλιτεχνικές συγγένειες, ανακατεύει είδη και παρουσιάζει έναν ύμνο στο παράλογο. Της ζωής και της ψευδαίσθησής της.

Σύμφωνα με την επίσημη σύνοψη, ένα ντόντο εμφανίζεται μυστηριωδώς λίγο έξω από την Αθήνα, στο κτήμα μιας οικογένειας που ετοιμάζεται να καλοπαντρέψει την κόρη της με έναν ευκατάστατο γαμπρό. Ασφαλώς τα όρια ανάμεσα στη λογική και την τρέλα θα δοκιμαστούν και η κατάσταση θα βγει εκτός ελέγχου. Το σενάριο και την σκηνοθεσία υπογράφει ο Πάνος Χ. Κούτρας και στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Σμαράγδα Καρύδη, Άκης Σακελλαρίου, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Νατάσα Εξηνταβελώνη, Νίκος Γκέλια, Τζεφ Μοντάνα, Άγγελος Παπαδημητρίου, Μαριέλλα Σαββίδου, Κρις Ραντάνοφ κ.α.

Με αφορμή την παγκόσμια πρεμιέρα του «DODO» στις Κάννες, δημοσιεύουμε το Σημείωμα του Σκηνοθέτη και ανυπομονούμε για την προβολή της στο Παλέ του Φεστιβάλ!

Καλή επιτυχία!

Σημείωμα του Σκηνοθέτη

Το «DODO» είναι μία σύνθεση όλων των ταινιών μου. Περιλαμβάνει θέματα και χαρακτήρες που επιστρέφουν, τόπους που έχω επισκεφθεί στο παρελθόν και μία μίξη κινηματογραφικών ειδών. Μελόδραμα, κωμωδία, μιούζικαλ, βοντβίλ και ελληνική τραγωδία συνυπάρχουν. Ωστόσο, αυτό που κρύβεται πραγματικά στην καρδιά αυτής της «ζούγκλας», είναι το παράλογο.

Από τότε που ήμουν παιδί, το θέατρο του παραλόγου, ο Ιονέσκο, ο Μπέκετ ή ακόμα και ο Ζενέ, ασκούσαν μία μεγάλη επιρροή πάνω μου. Αργότερα, οι ταινίες του Μπουνιουέλ, των αδελφών Μαρξ, του Μπλέικ Έντουαρντς, του Ντέιβιντ Λιντς και άλλων, έμοιαζαν συγγενικές και οικείες σε 'μένα. Όπως και η «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», μια παράλογη ιστορία με την οποία ήμουν ανέκαθεν παθιασμένος. Όλες μου οι ταινίες είναι, κατά κάποιον τρόπο, παραμύθια για μεγάλους, απευθύνονται σε όσους έχουν κρατήσει το «παιδί» μέσα τους. Το ίδιο ισχύει και για το «DODO».

Πάντα με γοήτευαν τα εξαφανισμένα είδη, και ειδικά η ιστορία του ντόντο, που σύμφωνα με τους επιστήμονες ήταν ένα γοητευτικό και φιλικό ζώο με μια περίεργη κι αστεία εμφάνιση, αλλά με μοίρα ιδιαίτερα τραγική. Εξοντώθηκε από την ανθρωπότητα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, 80 χρόνια μετά την ανακάλυψή του. Θύμα της ανθρώπινης απληστίας και απερισκεψίας, εξαφανίστηκε στον Μαυρίκιο τον 18ο αιώνα.

Όμως ξαφνικά, το 2020, το ντόντο επανεμφανίζεται στην… Αθήνα.

Είτε το ντόντο προέρχεται από ένα εργαστήριο γενετικής μηχανικής, είτε από άλλο πλανήτη ή από τα έγκατα της Γης, η παρουσία του είναι μια αδιαμφισβήτητη και παράλογη πραγματικότητα για τους χαρακτήρες, η οποία επιτείνει την ήδη τραγική τους κατάσταση. Πράγματι, όταν τους συναντάμε, αναζητούν εμμονικά μία σανίδα σωτηρίας, μία τελευταία ευκαιρία να επιβιώσουν ως τα θύματα και οι δήμιοι μιας οικονομικής, προφανώς, κρίσης αλλά κυρίως, μίας υπαρξιακής.

Η ιστορία όλων των χαρακτήρων είναι αυτή ενός κόσμου που παρασύρεται, όταν όλες οι βεβαιότητες καταρρέουν. Οι έννοιες της ευημερίας, της οικογένειας, της αγάπης, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης είναι υπό αμφισβήτηση. Αποκτούν νέο νόημα, την ώρα που οι ψευδαισθήσεις των πρωταγωνιστών καταρρέουν τρομακτικά.

Κάθε απόπειρά λογικής εξήγησης για την παρουσία του ντόντο ανάμεσά τους (μία ψευδαίσθηση, ένα σχέδιο ή απλό ατύχημα), οδηγεί στο ίδιο συμπέρασμα: η μόνη απάντηση και η μόνη λύση που μπορούν να βρουν κρύβεται στην ζωή τους, στις δικές τους αλήθειες. Κάθε ένας από αυτούς πρέπει να επιλέξει αν είναι φύλακας ή εξολοθρευτής άγγελος του ντόντο, ανατρέχοντας στις μικρές και μεγάλες μεταβολές, στις ψευδαισθήσεις και στις προσδοκίες τους.

Από την «Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά» ως το «DODO», όλες μου οι ταινίες αφηγούνται, με φαινομενική ελαφρότητα, ιστορίες για την ανθρώπινη κατάσταση. Ο «άλλος» εμπλέκεται πάντα στις ταινίες μου. Μετανάστες, queer άτομα, άνθρωποι με αναπηρία ή ακόμα και ένας εξωγήινος μουσακάς, όλοι οι χαρακτήρες μου παλεύουν για να επιβιώσουν σε έναν εχθρικό κόσμο που δεν τους καταλαβαίνει. Ένας κόσμος που είναι επίσης λάθος. Παρόλο που πιστεύει λανθασμένα ότι είναι σωστός.

Οι δεκατέσσερις χαρακτήρες της ταινίας μου προσπαθούν να χτίσουν ένα περίβλημα για να προστατευτούν από το άγνωστο και αυτό το περίβλημα βρίσκεται μέσα στο δικό τους σαλόνι. Δυστυχώς, δεν συνειδητοποιούν πως είναι παγιδευμένοι στις πεποιθήσεις τους. Γιατί είναι όλοι τους ξένοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, προέρχονται από άλλη χώρα, από άλλο φύλο, από άλλη τάξη ή απλώς είναι απροσάρμοστοι, που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας.

Οι ήρωες του «DODO» δεν είναι ούτε καλοί ούτε κακοί, είναι απλώς άνθρωποι.

Αμφιταλαντεύονται μεταξύ του καλού και του κακού, του ονείρου και της πραγματικότητας.

«Είμαστε από το υλικό με το οποίο φτιάχνονται τα όνειρα», όπως λέει ο Άγγελος, ένας από τους πρωταγωνιστές, στο ντόντο ενώ απλώς τον κοιτάζει με μάτια ορθάνοιχτα.

Πάνος Χ. Κούτρας

Βρείτε συγκεντρωμένες όλες τις ανταποκρίσεις, κριτικές, νέα και αφιερώματα του φετινού Φεστιβάλ Καννών εδώ: www.cinemagazine.gr/cannes_2022/

Το ΣΙΝΕΜΑ / cinemagazine.gr ταξιδεύει στις Κάννες με την AEGEAN και σας προσφέρει καθημερινές ανταποκρίσεις. Το 75o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών διεξάγεται μεταξύ 17 - 28 Μαΐου 2022.