Τέσσερεις μήνες που άλλαξαν τον κόσμο;
Είναι πολύ νωρίς για τέτοιους τίτλους, που άλλωστε σπανιότατα απηχούν με ακρίβεια ένα χρονικό και τις συνέπειές του. Στο μικροσκόπιο μιας διαπραγμάτευσης πάντως, η επιτυχία είναι δεδομένη. Και η συνδικαλιστική ενδυνάμωση από την διαδικασία αυτή είναι γεγονός - και μάλιστα κόντρα γεγονός για την ροή των πραγμάτων σήμερα. Για την πρόεδρο της Ένωσης των Ηθοποιών -και μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας τους στην αναμέτρηση με τους λευκούς καρχαρίες των Παραγωγών- αυτή είναι ίσως η αρχή μιας χρυσής περιόδου για το Σωματείο και τα 160 χιλιάδες (!) αυτή τη στιγμή μέλη του.
Το μεγαλύτερο μέρος της συνέντευξης αφορά βέβαια στις επιτεύξεις της διαπραγμάτευσης. Η Ντρέσερ βλέπει ως μεγαλύτερες κατακτήσεις το μερίδιο των ηθοποιών από τις απευθείας στο VOD ταινίες, την προστασία από την ΤΝ στο ότι «τα μέλη δεν μπορούν να αναπαραχθούν/συντεθούν δίχως την ρητή τους συναίνεση», την οικονομική βελτίωση για τα πιο χαμηλόμισθα μέλη (11% αύξηση του βασικού).
Υπάρχει κάτι που δεν επιτεύχθηκε; Πολλά, αλλά η Ντρέσερ θα σου πει ξανά μερικές επιτυχίες ακόμα, «όμως οι «ερμηνείες κίνησης και προσώπου» μένει να συμπεριληφθούν σε επόμενο κείμενο». Θέλει επίσης να αποζημιώσει και τους επαγγελματίες που κάνουν ακουστική περιγραφή.
Πότε αντιλήφθηκε το βάρος της περίστασης; Εδώ η απάντησή της περιέχει μια λεπτομέρεστερη μνεία της στενής και μακρά οδού αλλαγής των αντιλήψεων μέσα στο Σωματείο, το πώς ένας απολύτως διαιρεμένο όργανο οδεύει πλέον προς μια κατάσταση ομόνοιας και εμπιστοσύνης προς την ηγεσία του, το πώς εδώ και σχεδόν δύο χρόνια η ηγεσία αυτή ταξιδεύει σε όλες τις τοπικές οργανώσεις στις ΗΠΑ και ακούει τα αιτήματα των μελών. «Αυτό είναι το 'σχέδιο της Φραν' και η μυστική σάλτσα είναι ο χρόνος και η υπομονή», λέει η Ντρέσερ.
Αναφέρεται επίσης στον εναρκτήριο λόγο της εκείνη τη μέρα τέσσερεις μήνες πριν όταν κήρυσσε την έναρξη της απεργίας. Παίζει το χαρτί του αυτοσχεδιασμού, ότι «μίλησε από την καρδιά». «Σας λέω, οι θεοί ήταν μαζί μου εκείνη τη μέρα». Η λογική, η πολιτική ενάργεια και το θάρρος σίγουρα ήταν.
Ένα ακόμη σημείο ενδιαφέροντος είναι η εμπλοκή των λεγόμενων A-listers, των μελών πρώτης γραμμής (Κλούνεϊ, Άφλεκ, Γουίδερσπουν) που ενεπλάκησαν όλο και πιο ορατά στην εξέλιξη της ιστορίας - και σε κάποια στιγμή χρειάστηκε και να επανέλθουν στην νομιμότητα και τον πραγματικό κόσμο από την ίδια την Ντρέσερ. Όμως η συμβολή τους, αναγνωρίζεται από την πρόεδρο: Όχι μόνο στο ότι έχουν κάνει τεράστιες οικονομικές εισφορές που βοήθησαν τα μέλη αυτό το τετράμηνο. Κυρίως στην διαμεσολάβησή τους, στους αόρατους μοχλούς πίεσης προς τους Παραγωγούς για την έκβαση της συμφωνίας. Κατά τα φαινόμενα πρέπει να έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο αυτό στην προχθεσινή τελική φάση για την ένταξη της ΤΝ στο κείμενο.
Στο σύνολο της συνέντευξης, ανάλογα και με τα αισθήματα του καθενός, υπάρχει κάμποση «ατόφια Ντρέσερ» (πολλύ φλυαρία, υπερβολικά πολλά «εγώ» στις φράσεις της, πολλή How Τo αμερικάνικη σοφία και κυρίως υπερβολική αισιοδοξία ότι ο κόσμος άλλαξε, σώθηκε, από δω και μπρος οι Παραγωγοί θα είναι αμνοερίφια προς σφαγή στα αιτήματα των εργαζομένων). Όμως η επιτυχία μεταμόρφωσης του Σωματείου, η θηλυκά ενδυναμωτική της παρουσία και η κατά τα φαινόμενα άτεγκτη στάση της στις διαπραγματεύσεις να λέει άκαμπτα τα δικά της εν μέσω αρσενικών θηρίων, όχι μόνο έφεραν αποτέλεσμα, αλλά τουλάχιστον για τα επόμενα τρία χρόνια, καλά να 'ναι, έχεις μια εγγύηση ενός αγκαθιού στα πλευρά της βιομηχανίας που θα πιέζει διαρκώς για τα δέοντα. Οπότε κι ας μην τα λέει με την αισθητική που θα προτιμούσαμε κάποιοι, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Μόνο για πρόεδρος μην της έρθει να πάει, όπως την παρότρυνε η Στριπ: «Όχι δεν τη θέλω αυτή τη δουλειά (γελάει). Ω ρε φίλε. Αλλά πιστεύω ότι θα δούμε. Ο χρόνος θα δείξει». Ωχ.
Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ.
