Ίσως κάποιοι το περνάνε στο ντούκου, ίσως άλλοι το τακτοποιούν μαζί με τον όγκο των απαντήσεων που έχουν ήδη δώσει σε ζητήματα που αισθάνονται λυμένα. Η υπόθεση των απεργιών στο Χόλιγουντ όμως είναι μια μείζονα ιστορία, της οποίας οι διέξοδοι (όπως και όταν δοθούν) δεν είναι απλά μια ιδεολογική υπόθεση προνομίων. Είναι η ένδειξη ότι βρισκόμαστε ήδη μέσα στο πιο κρίσιμο εργασιακό ζήτημα μιας νέας εποχής. Η οποία πρέπει να απαντήσει στο ότι εργαζόμαστε, οι πιο πολλοί τουλάχιστον, σε μια κοινωνία που μέχρι πρότινος καλυπτόταν από συμφωνίες άλλων εποχών, όχι πια εν ισχύ. Και το «προαιώνιο» ερώτημα του ποιος ωφελείται από την δουλειά των πολλών, είναι ακόμα επιτακτικότερο και, στ' αλήθεια, μακριά από προδιαγεγραμμένες θεωρίες. Ένα ζήτημα πρέπει να απαντηθεί και οι κατέχοντες το απαντούν επικαλούμενοι οικονομικές δυσπραγίες. Κάποια στιγμή οι εργαζόμενοι, εκείνοι δηλαδή δίχως των οποίων την «μεσολάβηση» οι κατέχοντες δεν υφίστανται, θα απαντούσαν. Στο Χόλιγουντ ίσως έχει έρθει αυτή η στιγμή.

Σε έναν λόγο αντάξια πύρινο του καύσωνα των ημερών, μια φορτισμένη Ντρέσερ, δημοσίευσε την έκπληξη των Ηθοποιών για την αδιαφορία των Παραγωγών στο ζήτημα, φάνηκε σοκαρισμένη στην συνειδητοποίηση της ασέβειας και της αδιαφορίας τους, αισθάνθηκε την «περιθωριοποίηση και την ατιμία» από την χαώδη απόσταση σε τόσα ζητήματα, εκδήλωσε την αποστροφή της για την άλλη πλευρά. «Ντροπή τους. Στέκονται στην λάθος μεριά της ιστορίας», δήλωσε.

Ανάμεσα στους υποστηρικτές της απεργίας η Τζέσικα Τσάστεϊν δηλωνει σε συνέντευξή της ότι η «βιομηχανία αποφασίζει ποιος είναι ικανός να επιβιώσει και ποιος όχι.» Πλήθος ηθοποιών (Τζος Γκαντ, Μάργκο Ρόμπι, Ντάνιελ Ράντκλιφ, Ράιλι Κίου, μεταξύ άλλων) δηλώνουν αλληλέγγυοι και εντυπωσιασμένοι από την ομιλία της Ντρέσερ. 

Ακούστε την σύντομη ομιλία της, αυτό είναι ένα ζήτημα που δεν φύγει έτσι εύκολα και τα σημάδια του εναπόκειται σε εμάς αν θα είναι ανοιχτές πληγές, ή ουλές που θα απλά θα υπενθυμίζουν μια δύσκολη καμπή της εργασιακής ιστορίας.