Το «Dune», ο Βιλνέβ, η Warner και το δεύτερο μέρος που περιμένει το πράσινο φως

Πολλή δουλειά, πολλή έμπνευση, πολλή...διαπραγμάτευση και αναμονή για την εμπορική επίδοση χαρακτηρίζουν το πολυαναμενόμενο «Dune» και, ίσως, το δεύτερο μέρος του.

Από τον Ηλία Δημόπουλο
Το «Dune», ο Βιλνέβ, η Warner και το δεύτερο μέρος που περιμένει το πράσινο φως

Είναι όμως και συναρπαστικό το πρωταθληματικό παιχνίδι του Χόλιγουντ της πρώτης γραμμής. Οι ταινίες του βέβαια έχουν εδώ και χρόνια χάσει την καλλιτεχνική τους ικμάδα, χωρίς να λείπουν όμως μερικές λαμπρές εξαιρέσεις. Όχι επειδή απαραίτητα είναι μεγάλα έργα, αλλά έχουν ακριβώς αυτό: μια καλλιτεχνική ικμάδα. Κάπου εδώ εμπίπτει και ο Ντενί Βιλνέβ, που το μεγάλο Χόλιγουντ προσεταιρίστηκε κι αυτός ανταποδίδει αν όχι με κάτι μείζον σίγουρα με κάτι που έχει δημιουργικό βλέμμα αντί συνυπογραφή μιας επιτροπής.

Ο Βιλνέβ λοιπόν συμφώνησε να γυρίσει το «Dune» για την Warner υπό τον όρο ότι θα του επιτρεπόταν να σπάσει σε δύο κεφάλαια το έπος του Φρανκ Χέρμπερτ. Όπερ και εγένετο εξού και η ταινία που όλη η κοινότητα περιμένει στις 22 Οκτωβρίου θα αναγράφει στην αρχή «Μέρος Πρώτο». Ο Βιλνέβ μάλιστα ήθελε να τα γυρίσει και ταυτόχρονα, πράγμα όμως που δεν επετράπη - ίσως και γιατί ο τρόμος της ταινίας του Λιντς συν την τρέχουσα κατάσταση δεν επιτρέπουν τέτοια ρίσκα.

Όλα λοιπόν κρέμονται πια στην δημοκρατική κλωστή της προσέλευσης του κόσμου. Αν η ταινία δουλέψει στα ταμεία δεν παρίσταται λόγος στουντιακής άρνησης, το πράσινο φως θα ανάψει άμεσα και ο Βιλνέβ, όπως λέει, «θα περάσει θαυμάσια» γυρίζοντας το δεύτερο μέρος. Οι απορίες, οι καλοπροαίρετες απορίες όμως είναι δύο: Πόσο εύκολο είναι να συμβεί αυτό με δεδομένη την HBO Max τρικολοποδιά της Warner (για την οποία ο Βιλνέβ έχει εκφραστεί...καταλλήλως όταν πάρθηκε η απόφαση) και, πιο σημαντικό μάλλον, αν ΔΕΝ υπάρξει δεύτερο μέρος θα μείνουμε με μια τηλεοπτικής λογικής πρώτη ταινία που θα έχει ουσιαστικά ημιτελή ιστορία;

Από την δική μας μεριά είναι σαφές ότι δεν πρέπει να υπονομεύεται η κινηματογραφική εμπειρία χάριν της υποστήριξης ενός (ενδεχομένως βραχύβιου) μέσου όπως οι πλατφόρμες. Τα εισιτήρια θα επηρεαστούν αναπόφευκτα και η μέτρηση της τηλεοπτικής εμπορικότητας είναι διαφορετική και κάπως αδιαφανής. Με άλλα λόγια η ισχύς έχει επιμεριστεί ακόμα πιο άνισα υπέρ των στούντιο που μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις για το δικό τους προϊόν χωρίς να δίνουν λογαριασμό στον δημιουργό. Γεγονός όχι απαραίτητα αρκετά σώφρον, αν αναλογιστεί κανείς ότι η ανοικονόμητη χολιγουντιανή μηχανή έφτασε εκεί που έφτασε από παραγωγική ανοησία και όχι από δημιουργική έλλειψη. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Εμείς ας περιμένουμε το «Dune», στην αίθουσα, σε κάτι παραπάνω από έναν μήνα.