Μια από τις απολαυστικότερες ταινίες των κάπως «πέτρινων χρόνων» του Κρουζ μεγαλώνει με τον καιρό. Δεν έκανε φοβερά εισιτήρια με τα τότε μέτρα της εποχής (περίπου 370 ψωροεκατομμύρια), αλλά λατρεύτηκε αρχικά (γιατί που αλλού οι haters θα απολαύσουν τόσες φορές τον Κρουζ να πεθαίνει – ιδιοφυές βέβαια πόσα λεφτά έβγαλε από τους haters έτσι) και αγαπιέται τακτικά ως σήμερα, αρκετά για να δικαιολογεί (αχρείαστη) κουβέντα περί σίκουελ.

Ο Νταγκ Λάιμαν, που αυτό τον καιρό προωθεί τους «Instigators», μίλησε στο Empire με τον αυξημένα τελευταία ελαφρώς μαμούχαλο τρόπο του λέγοντας πράγματα όπως «θα ήταν ένα έργο-επανάσταση για το πώς γίνονται τα σίκουελ», όπως «δεν ξέρω πόσο καιρό πήρε στον Κάμερον ανάμεσα στους ‘Εξολοθρευτές’» (δικαιολογώντας και καλά ότι ο χρόνος επώασης σίκουελ είναι σχετικός), αυτοεξυμνούμενος για το «πόσο καλή ταινία είναι το πρωτότυπο», ή ανακοινώνοντάς μας ότι αν μπορούσε να επιλέξει «θα προτιμούσε να κάνει ταινίες που ο κόσμος θα έβλεπε σε 50 χρόνια από τώρα» παρότι «είμαι ego-driven και θέλω άμεση ανταμοιβή». Κι όλα αυτά τα είπε λέγοντας casually και καλά πόσες φορές μιλάνε με τον Τομ και πόσο πρόσφατα το είδανε παρέα ξανά το πρωτότυπο με τον Τομ και κάτι ανάλογα, παράλογα, ενώ «ο Τομ» κοντεύει μισό δις μέσα με το 8^ο «Mission» και θα κλάψουνε λογιστές αν δεν βγει στην ώρα του και δεν αποφέρει ένα δις. Τουλάχιστον.

Επίσης ο Λάιμαν, τον οποίον άλλοτε ομολογώ έχω υποστηρίξει με αγριότητα, πρέπει να κάνει και πάλι καλή ταινία. Θα δούμε το «Instigators» (9 Αυγούστου – αίθουσες και Apple TV+), έχουμε ήδη λησμονήσει το φετινό ριμέικ του «Road House», η τελευταία του αξιοπρεπής ήταν το «American Made» (προφανώς λόγω Κρουζ) και μετά φτάνεις στην 10ετία με το εν λόγω συζητούμενο για σίκουελ.