Μία από τις τελευταίες μεγάλες φιγούρες των αμερικανικών γραμμάτων, ο συγγραφέας και διανοούμενος  Γκορ Βιντάλ, πέθανε χθες σε ηλικία 86 ετών στο σπίτι του στο Λος Άντζελες, εξαιτίας επιπλοκών από πνευμονία.

Πάντα ετοιμόλογος, οξυδερκής και πνευματώδης, ειδικά όταν παρουσιαζόταν η ευκαιρία να επιτεθεί ενάντια στην εξωτερική πολιτική και τον τρόπο ζωής των ΗΠΑ, ο Βιντάλ δεν σταμάτησε ποτέ να συμμετέχει στην πολιτική και δημόσια ζωή. Υπήρξε πολυγραφότατος και ευέλικτος ανάμεσα στα είδη (έχει γράψει δεκάδες δοκίμια, μυθιστορήματα, απομνημονεύματα, άρθρα, και σενάρια για θέατρο, τηλεόραση, και σινεμά), διατηρούσε όμως πάντα το χαρακτηριστικό του ύφος και την αλαζονεία («Δεν υπάρχει ούτε ένα ανθρώπινο πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί αν οι άνθρωποι απλά κάνουν ό,τι συμβουλέψω») που τόσο συνδέθηκε με αυτό.

Αισθανόταν απόλυτα άνετα με το κοσμικό προφίλ του και την θέση του ως πρωτοπόρου σε σχέση με την ομοφυλοφιλία του, την οποία και δεν έκρυψε ποτέ. Το πρώτο του μεγάλο μυθιστόρημα, εξάλλου, με τον τίτλο «The City and the Pillar», δημιούργησε σκάνδαλο για την ανοιχτή απεικόνιση ενός γκέι χαρακτήρα και έβαλε το όνομά του στη μαύρη λίστα συντηρητικών συγγραφικών κύκλων και του Χόλιγουντ. Το σατιρικό, προκλητικό μυθιστόρημά του, «Myra Breckinridge», μεταφέρθηκε στο σινεμά σε μια καλτ ταινία που θα προβάλλει το 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Η σχέση του με το σινεμά μπορεί να μην ήταν η κυριότερη της ζωής του, του έδωσε όμως την ευκαιρία να συμβάλλει στη δημιουργία μερικών κλασικών έργων ως σεναριογράφος και ως ηθοποιός. Εμφανίστηκε στο «Roma» του Φεντερίκο Φελίνι και το «Bob Roberts» του Τιμ Ρόμπινς ως και πιο πρόσφατα σε τηλεοπτικές σειρές όπως οι «Σίμπσονς» και το «Family Guy» ενώ μετέφερε στο σινεμά το «Ξαφνικά Πέρσι το Καλοκαίρι» του Τενεσί Γουίλιαμς με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, την Κάθριν Χέμπορν και τον Μοντγκόμερι Κλιφτ (αν και το όνομά του δεν εμφανίστηκε στους τίτλους) και έκανε ανώνυμα αλλαγές στο «Ben-Hur»του Γουίλιαμ Γουάιλερ.

Ανάμεσα στους φίλους του μετρούσε τον Φρανκ Σινάτρα, τον Μάρλον Μπράντο, τον Πολ Νιούμαν και την Τζοάν Γούντγορντ, αν και για όλες του τις σχέσεις δήλωνε αποστασιοποιημένος και συνειδητοποιημένα πραγματιστής. «Είμαι ακριβώς όπως φαίνομαι. Δεν κρύβω ένα ζεστό, αξιαγάπητο άτομο μέσα μου. Κάτω από το παγωμένο εξωτερικό μου, όταν σπάσεις τον πάγο, θα βρεις κρύο νερό.»